Tekstweergave van AAN1921_0917_0002
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
AGENDA
(
Hierin
zullen
regelmatig
alle
vergaderingen
worden
vermeld
,
indien
zi
]
slechts
tijdig
worden
opgegeven
.)
ZONDAG
18
SEPT
.
na
de
Hoogmis
alg
.
vergadering
van
de
R
.
K
.
Kiesvereeniging
in
het
Patronaat
MAANDAG
IQ
SEPT
.
n.m
.
8
uur
vergad
.
in
het
Patronaat
van
de
Geitenfokvereen
.
VRIJDAG
23
SEPT
.
Loting
voor
de
militie
ingeschrevenen
(
Lichting
1922
)
te
'
s
Bosch
op
het
Stadhuis
v.m
.
9
uur
.
ZATERDAG
24
SEPT
.
Geitententoonstel
-
lirig
bij
de
R
.
K
.
Jongensschool
(
ingang
Vliert
).
Om
6
uur
n.m
.
inleveren
van
zegels
en
bestellen
van
turf
en
steenkolen
door
de
leden
van
het
Spaarfonds
der
R
.
K
.
Werkliedenvereen
.
Tevens
afrekening
met
degenen
die
eierkolen
gehad
hebben
.
(
Eenigste
kennisgeving
.)
ZONDAG
25
SEPT
.
na
de
Hoogmis
alg
.
ledenvergadering
van
de
Coöp
.
„
Ons
Belang
"
in
het
Patronaat
.
(
Eenigste
op
-
roeping
.)
wij
een
groot
plaats
inruimen
aan
de
verslagen
van
allerlei
bonden
.
Ook
de
leden
,
die
niet
ter
vergadering
kwamen
,
zullen
zoodoende
van
het
werken
der
vereeniging
kennis
kunnen
nemen
.
Wanneer
wij
daar
-
naast
nog
melding
maken
van
de
plannen
om
ook
de
kerkelijke
diensten
en
de
ge
-
meentelijke
publicaties
op
te
nemen
,
bene
-
vens
alles
wat
aan
wetenswaardigs
in
onzen
kring
voorvalt
,
dan
zijn
wij
overtuigd
,
dat
allen
,
die
op
de
hoogte
willen
blijven
van
de
gebeurtenissen
hunner
woonplaats
,
vol
daan
zullen
zijn
.
Maar
welke
zal
de
gedragslijn
zijn
der
Redactie
op
het
terrein
der
politiek
,
zal
men
vragen
.
Ook
daar
geen
neutraliteit
.
Als
katholiek
blad
zullen
wij
volgen
de
groote
lijnen
uitgestippeld
in
het
katholiek
program
,
ons
de
vrijheid
voorbehoudend
onze
meening
te
zeggen
over
de
wijze
van
uitvoering
,
zooals
de
omstandigheden
dat
zullen
vragen
.
In
dezen
geest
zullen
zijn
de
beschou
-
wingen
over
de
Raadsverslagen
,
welke
op
-
genomen
zullen
worden
.
Daarnaast
zal
iedereen
de
gelegenheid
geschonken
worden
zijne
meening
te
uiten
,
als
hij
andere
opvattingen
huldigt
.
Zoo
stellen
wij
ons
onze
taak
voor
,
waarbij
wij
op
de
medewerking
rekenen
van
vele
ingezetenen
,
die
door
kennis
en
positie
geroepen
zijn
mede
te
arbeiden
aan
de
verheffing
van
het
individu
,
aan
den
voor
-
uitgang
en
de
beschaving
der
gemeenschap
.
Want
hoe
klein
ons
blad
ook
moge
zijn
,
wij
beschouwen
het
als
een
eeretaak
en
tevens
als
een
duren
plicht
door
middel
van
dit
blad
naar
vermogen
te
bevorderen
het
volksgeluk
en
de
ware
beschaving
,
welke
steunen
op
de
christelijke
beginselen
.
Hierbij
denken
wij
aan
de
leuze
kort
geleden
door
Henri
Hermans
in
de
Volkskrant
gelan
-
ceerd
:
„
De
ziel
der
cultuur
is
de
cultuur
der
ziel
."
Niet
de
moderne
cultuur
(
bescha
-
ving
),
die
ten
slotte
leiden
moet
tot
over
-
beschaving
,
waarvan
Duitschland
op
het
oogenblik
te
genieten
krijgt
.
Maar
een
volksontwikkeling
naar
christelijken
geest
,
welke
de
vraagstukken
des
levens
beschouwt
in
het
licht
der
eeuwigheid
.
Oeen
eenzijdigheid
,
geen
partij
kiezen
tusschen
de
verschillende
standen
.
Doch
samenwerking
en
verbroedering
van
alle
inwoners
,
zonder
onderscheid
van
stand
en
rang
.
Nogmaals
wij
zijn
klein
en
nietig
verge
-
leken
bij
de
groote
bladen
.
Maar
als
Ka
-
tholieken
kennen
wij
den
parabel
van
het
mosterdzaadje
!
En
weten
wij
ook
,
dat
het
machtige
stoomschip
„
de
Titanic
",
het
won
-
der
van
volmaaktheid
,
dat
absolute
veilig
-
heid
bood
,
zelfs
zijn
eerste
reis
niet
vol
-
bracht
.
Dat
de
R
38
—
het
luchtschip
met
een
lengte
van
700
voet
,
nog
voor
het
zijn
eerste
groote
reis
aanvaard
had
,
veronge
-
lukte
!
Daarom
met
Gods
hulp
,
voorwaarts
!
DE
REDACTIE
.
Streeft
naar
het
Betere
.
Quae
sursum
sunt
quaerite
,
Streeft
naar
het
Betere
.
Reeds
de
Apostel
Paulus
gaf
dezen
raad
aan
zijn
christenen
en
wij
kun
-
nen
er
nog
alle
dagen
ons
voordeel
in
vinden
.
Streeft
naar
het
Betere
,
het
kon
een
levens
-
programma
zijn
,
een
titel
voor
een
boek
,
waarom
niet
de
spreuk
van
deze
krant
?
Wij
Nederlanders
zijn
van
harte
huiselijke
menschen
,
wij
houden
het
meest
van
wat
het
dichtst
bij
ons
ligt
.
Nooit
toonde
ons
volk
veel
aanleg
voor
cosmopolitisme
.
Het
Nederlandsch
is
geen
wereldtaal
geworden
zooals
Engelsch
en
Fransch
,
het
werd
niet
eens
de
taal
van
een
werelddeel
,
zooals
het
Spaansch
,
niettegenstaande
onze
koloniën
.
Een
Nederlandsche
volksplanting
op
groote
schaal
kent
de
geschiedenis
er
maar
één
,
in
Zuid-Afrika
,
waar
de
boeren
door
hun
volksnaam
den
roem
van
den
Vaderland
-
schen
boer
de
wereld
voorhouden
.
Onze
wetenschap
bezit
een
verbluffend
rijke
litera
-
tuur
over
de
gewestelijke
en
plaatselijke
historie
,
terwijl
wat
Nederlanders
over
de
algemeene
geschiedenis
schreven
daarbij
bedenkelijk
afsteekt
.
Deze
voorliefde
voor
de
eigen
omgeving
blijkt
duidelijk
uit
het
feit
,
dat
elke
plaats
van
eenige
beteekenis
een
plaatselijk
blad
rijk
is
.
Vught
zal
er
nu
ook
een
krijgen
naar
wij
hopen
,
ja
,
waarom
ook
niet
?
Er
zijn
zooveel
dorpen
in
ons
land
,
die
zich
opwerkten
tot
meer
belangrijke
plaatsen
:
Velp
,
Bussum
,
Oisterwijk
,
Oss
,
Bergen
,
Heerlen
:
kan
Vught
ook
niet
wat
meer
worden
?
Lukt
dat
,
zou
Vught
dan
ooit
een
groote
buitenwijk
van
Den
Bosch
kunnen
worden
??
De
mogelijkheid
,
dat
ons
dorp
uitgroeit
tot
een
gemeente
van
meer
voor
-
namen
stijl
,
is
er
dunkt
ons
wel
,
het
is
maar
de
vraag
hoe
deze
mogelijkheid
in
werkelijkheid
kan
omgezet
worden
.
Alleen
al
dit
enkele
vraagstuk
zou
de
moeiten
en
kosten
van
een
plaatselijk
blad
volkomen
waard
zijn
.
Maar
er
is
meer
.
Een
kleine
gemeente
lijkt
wat
op
een
groot
gezin
:
vader
bmge
-
meester
,
ooms
(
misschien
weldra
ook
tantes
)
raadsleden
,
een
staf
van
huisbewaarder
*,
in
gewichtige
ambten
,
de
gezinsleden
gelukkig
met
de
vruchten
van
hun
goede
zorgen
,
gewoonlijk
is
er
zoo
pais
en
vree
in
huis
,
nu
en
dan
eens
wat
gekijf
,
maar
hoe
grooter
de
belangstelling
is
van
allemaal
voofgde
gemeenschappelijke
belangen
,
des
te
beier
.
Activiteit
toch
,
ernstige
bedrijvigheid
,
doet
veerkracht
losspringen
.
Onderlinge
waardeering
,
eerlijke
samen
-
werking
bevordert
het
bereiken
van
goede
resultaten
.
Waar
men
elkander
wel
begrijpt
en
hetzelfde
doel
nastreeft
,
blijft
voor
iv«r
-
waarloozing
geen
ruimte
meer
over
.
„
Op
-
bouwen
dus
,
meewerken
aan
de
gemeen
-
schappelijke
belangen
,
een
mooie
taak
voor
een
plaatselijk
blad
.
Er
is
nog
wat
meer
.
Vught
heeft
een
groote
kerk
met
hoogen
koepel
en
daar
boven
het
Kruis
.
Kerk
en
pastorie
zijn
ook
een
middelpunt
in
een
Roomsch
dorp^len
waarlijk
niet
het
minst
belangrijke
,
want
de
priester
vergezelt
den
geloovige
en
zijn
gezin
als
het
ware
door
heel
zijn
leven
,
van
de
school
naar
de
trouwzaal
,
van
het
Doopsel
naar
het
Huwelijk
,
van
het
Huwelijk
naar
het
Heilig
Oliesel
.
Het
is
eigenlijk
uit
den
tijd
,
dat
in
Brabant
ook
niet
boven
het
Gemeentehuis
een
kruis
prijkt
.
Het
kon
alvast
een
eereplaats
krijgen
in
het
bovenlicht
van
den
ingang
,
zooals
in
De
Streek
,
in
West-Friesland
,
waar
elke
woning
er
mee
geridderd
is
al
sedert
de
jaren
der
Middeleeuwen
door
alle
vervolging
van
de
reformatie
heen
.
Als
het
waar
is
,
dat
de
geestelijke
belangen
van
veel
hooger
waarde
zijn
dan
de
stoffelijke
—
en
wie
onzer
zal
deze
waarheid
weerspreken
?
—
dan
zal
het
plaatselijk
blad
voor
Vught
ook
kleur
moeten
bekennen
,
zijn
Roomschëibe
-
ginselen
hoog
houden
in
een
dorp
,
dat
als
onderpand
van
zijn
trouw
aan
de
kerkfien
haar
praktijk
het
beeld
van
het
Heilig
Hart
plaatste
midden
op
zijn
kerkplein
.
Daarmee
zijn
de
groote
groepen
van
het
programma
voor
de
krant
omschreven
.
Korter
samengevat
:
I
.
De
algemeene
vooruitgang
van
Vught
,
in
een
tijd
waarin
wie
niet
vooruitstrevend
is
,
onder
den
voet
geloopen
wordt
.
De
uitbouw
der
economische
en
sociale
belangen
,
nu
de
maatschappij
een
crisis
doorleeft
,
zooals
de
wereldgeschiedenis
er
maar
weinige
gekend
heeft
.
De
trouwe
praktijk
der
Roomsche
beginselen
,
nu
de
strijd
in
de
wereld
gaat
tusschen
rechts
en
rood
.
Quae
sursum
sunt
quaerite
,
Streeft
naar
het
Betere
.
Tot
nu
toe
kwamen
de
speciaal
Vughtsche
behoeften
en
belangen
te
weinig
op
papier
.
Wat
berichten
in
gewestelijke
bladen
,
daar
-
mee
uit
.
Wel
werd
er
over
van
alles
en
nog
wat
druk
gepraat
,
zooals
elk
dorp
de
kunst
van
praten
heftig
verstaat
,
zoowel
over
wat
er
wel
als
wat
er
niet
gebeurde
.
Het
geschreven
woord
dringt
echter
meestal
dieper
door
dan
het
gesprokene
.
Daarom
moge
het
plaatselijk
blad
voor
Vught
worden
een
gelegenheid
voor
serieuze
gedachtenwisseling
,
waaruit
goede
daden
mogen
ontstaan
,
immers
:
geen
daden
zon
-
der
gedachten
.
Het
nieuwe
Gemeentehuis
|
j|te
Vught
.
Niet
alleen
bij
de
korte
opsomming
der
kroniek
»
Van
hier
en
elders
",
vinde
de
opening
van
het
nieuwe
Gemeentehuis
vermelding
,
„
De
Aankondiger
"
zou
al
heel
slecht
zijn
plaatselijken
aard
begrijpen
wan
-
neer
het
daarbij
bleef
.
Als
Vughtenaars
ver
-
heugen
wij
ons
over
de
mooie
aanwinst
en
kunnen
ons
indenken
in
het
gevoelen
van
Burgemeester
,
Wethouders
,
Raadsleden
en
ambtenaren
bij
het
in
bezit
nemen
van
hun
nieuwe
woon
.
j
I
Zaterdagmiddag
omstreeks
3
uur
had
de
plechtige
inzegening
plaats
door
den
HoogEerw
.
Heer
Deken
Mgr
.
M
.
van
Os
Hieraan
was
voorafgegaan
de
zegening
van
het
kruis
,
dat
door
den
Burgemeester
zelf
op
zijn
plaats
werd
gehangen
.
Mgr
.
van
Os
wees
daarna
na
treffende
woorden
op
het
verheugende
feit
,
dat
het
kruisbeeld
hier
weer
de
eereplaats
innam
.
Hij
hoopte
,
dat
bij
de
moeilijke
besluiten
de
Gekrui
sigde
voorlichting
zou
geven
en
bij
heftige
debatten
een
blik
op
het
kruis
vergelijk
zou
vergemakkelijken
In
zijn
dankwoord
wees
de
Burgemeester
er
op
,
dat
hij
er
aan
hechtte
den
HoogEerw
.
Heer
Deken
als
eerste
officieel
persoon
ten
gemeentehuize
te
ontvangen
.
Maar
ook
in
den
vervolge
hoopte
hij
hem
daar
nog
meermalen
te
mogen
zien
.
De
optocht
,
die
zich
op
initiatief
van
„
Vught
Vooruit
"
had
gevormd
stelde
zich
inmiddels
samen
op
het
matktveld
.
De
meeste
vereenigingen
namen
daaraan
deel
.
Langs
het
oude
Raadhuis
,
waar
zij
den
Burgemeester
,
de
Wethouders
de
Raads
-
leden
en
den
Secretaris
in
hun
rijen
op
namen
trok
men
onder
gelui
der
klokken
naar
het
nieuwe
Gemeentehuis
.
Hier
nam
de
voorzitter
van
Vught
Voor
-
uit
Mr
.
G
.
van
Zinnicq
Bergmann
het
woord
.
Wij
willen
aan
zijn
rede
de
navolgende
punten
ontleenen
.
Het
nieuwe
Gemeentehuis
is
geen
Stad
-
huis
,
doch
een
vriendelijk
,
landelijk
gebouw
het
symbool
onzer
gemeente
,
welke
lande
-
lijk
moet
blijven
en
geen
deel
van
eenstad
behoort
te
worden
(
licht
applaus
).
Het
heeft
een
ongewonen
vorm
,
maar
de
harmonie
van
het
geheel
verraadt
den
waardigen
bouwmeester
.
Mogen
,
ook
dehier
te
nemen
besluiten
steeds
den
waar
-
digen
bouwmeester
verraden
.
Licht
en
lucht
kunnen
overal
in
over
-
vloed
binnentreden
.
Moge
dit
aanleiding
zijn
tot
frisschen
opgewekten
arbeid
daar
-
binnen
.
Het
dochtertje
van
den
spreker
bood
Mevr
.
van
Lanschot
een
bouquet
bloemen
aan
en
het
dochtertje
van
den
Burgemeester
haren
vader
den
met
bloemen
versierden
sleutel
van
het
nieuwe
raadhuis
.
In
de
openingsrede
memoreerde
de
Bur
-
gemeester
o.m
het
initiatief
van
het
raads
-
lid
den
heer
Hermans
tot
aankoop
van
Leeuwenburg
.
Hij
sprak
de
hoop
uit
,
dat
de
ingezetenen
zich
spoedig
thuis
zouden
gevoelen
in
de
nieuwe
woning
en
rondom
in
het
mooie
park
vaak
een
aangename
,
rustige
verpoozing
zouden
vinden
.
Hij
ging
het
nieuwe
raadhuis
betreden
met
den
wensch
,
dat
Gods
beste
zegen
daarop
zou
rusten
en
dat
van
daar
zou
uitgaan
een
vooruitziend
,
kloek
en
recht
-
vaardig
beleid
.
Luid
applaus
volgde
op
deze
woorden
.
De
fanfare
speelde
daarna
het
Wilhelmus
,
medegezongen
door
„
Werkmanskring
."
Een
300
tal
postduiven
werden
losgelaten
eft
de
gymnastiekvereeniging
„
Prins
Hendrik
"
voerde
eenige
mooie
standen
uit
.
Vervolgens
begaf
de
raad
zich
naar
bin
-
nen
,
waar
de
receptie
druk
bezocht
was
.
Nog
geruimen
tijd
speelde
de
fanfare
haar
mooiste
nummers
,
vreugde
en
luister
bijzettend
aan
de
plechtigheid
,
die
een
keurig
verloop
had
.
Richtlijnen
.'
Zelf
heb
ik
het
niet
gehoord
,
maar
ik
heb
het
met
de
meesten
in
de
krant
gelezen
,
dat
bij
de
opening
van
het
Vughtsche
raad
-
huis
de
Voorzitter
van
V
.
V
.
de
gave
des
woords
op
een
uitnemende
wijze
heeft
ge
-
bruikt
.
Wie
zulk
een
pluimpje
krijgt
,
heeft
meestal
meer
dan
gelegenheidswoorden
gesproken
en
dingen
gezegd
,
die
op
dat
oogenblik
de
hoorders
pakten
en
waarover
later
bij
het
lezen
nog
eens
wordt
nagedacht
.
Dat
verdient
de
zinnebeeldige
verklaring
van
het
uiterlijk
van
het
raadhuis
,
die
als
de
kern
dier
rede
mag
gehouden
worden
.
Een
landelijk
gebouw
als
de
gemeente
zelf
met
landelijk
karakter
:
wars
van
stads
-
manieren
,
noch
belust
om
een
stadswijk
ooit
te
worden
.
Opgetrokken
naar
een
op
het
oog
wat
onregelmatig
,
maar
inderdaad
weloverwogen
plan
:
beeld
der
raadsdebatten
en
besluiten
,
zooals
zij
waren
en
mogen
zijn
.
Het
overvloed
van
licht
en
lucht
als
de
daarbinnen
te
verrichten
werkzaamheden
.
In
kort
bestek
is
hier
waarlijk
veel
be
-
raamd
.
En
van
zoo
wijde
strekking
,
dat
hetzelfde
ook
voor
andere
landelijke
ge
-
meenten
gelden
kan
.
Vredig
stemt
de
landelijke
rust
,
waarin
zij
liggen
;
eenvoud
spreekt
er
met
een
klaren
zin
uit
den
mond
der
inheemsche
dorpsbewoners
en
van
een
frissche
veer
-
kracht
getuigt
de
arbeid
,
die
er
in
een
kalm
,
door
niets
te
overhaasten
tempo
ondernomen
wordt
.
Of
dit
echter
zoo
zal
blijven
,
is
de
vraag
.
Bij
spreker
was
de
wensch
de
vader
der
gedachte
.
Wie
echter
let
op
het
gebeuren
van
den
tijd
,
wie
als
in
Vught
naar
de
reden
van
het
vergrootte
raadhuis
vraagt
,
weet
dat
een
landelijke
gemeente
,
die
aan
den
zoom
eener
stadsgemeente
is
gelegen
,
bizonder
als
zij
niet
geheel
van
landelijk
schoon
verstoken
is
,
een
uitbreiding
van
bevolking
krijgt
,
die
niet
zal
nalaten
haar
oorspronkelijk
karakter
aan
te
tasten
.
Zoo
zal
het
met
Vught
gelijk
met
tal
van
andere
plaatsen
gaan
.
Naast
de
trek
van
het
land
naar
de
stad
,
beslaat
er
tegenwoordig
voor
andere
lagen
der
bevolking
in
omgekeerde
richting
een
vlucht
van
de
stad
naar
den
buiten
.
Men
weegt
van
beide
de
lasten
en
lusten
tegen
elkander
op
en
verkiest
met
heele
getallen
het
buitenwonen
.
Het
zijn
niet
alleen
de
villabewoners
die
met
modern
gerij
gemakkelijk
de
stad
be
-
reiken
en
weer
ontvluchten
,
als
daar
hun
bezigheden
afgeloopen
zijn
.
Het
zijn
de
ambtenaren
en
kantoorbedien
-
den
,
die
met
hun
niet
ruime
bezoldiging
de
stadsgeneugten
toch
meestal
ontberen
en
zich
liever
laven
aan
natuurgenot
,
dat
zij
buiten
goedkoop
en
overvloedig
hebben
.
Het
zijn
de
arbeiders
ook
,
aanvankelijk
slechts
de
zulken
,
die
uit
woningnood
ge
-
dwongen
waren
ver
van
hun
winkel
of
karwei
een
onderdak
te
zoeken
,
maar
nu
ook
verschillenden
,
die
den
tegenstand
der
vrouw
om
uit
de
stad
te
trekken
overwon
-
nen
hebben
en
buiten
wonen
,
waar
zij
na
den
ingekorten
arbeidsdag
nog
tijd
en
lust
hebben
om
een
stukje
land
te
telen
of
wat
vrijen
arbeid
te
doen
.
Niemand
kan
veronderstellen
,
dat
bij
zulk
een
toewas
yan
bevolking
alles
blijft
,
zooals
het
eenmaal
was
.
En
daarom
zal
het
zaak
zijn
bijtijds
te
waken
om
met
die
bevolking
uit
de
stad
,
w
<
i
•
--
m
^
■
i