Tekstweergave van BWB1902_0712_00001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
35e JAAEGANG. ZATERDAG 12 JULI 1902. No. 28. BOXMEERSCH WEEKBLAD ABONNEMENTSPRIJS : Per 3 maauden slechts 50 cents franco door het geheele Rijk. Afzonderlijke nummers 5 cent. Reclames 12 cent per regel. Dit Blad yerschijnt elken ZATERDAG. Advertentien en Ingezonden Stuk- ken worden uiterlijk tot Vrijdag- morgen ingewacht. ADVERTENTIEPRIJS ; Da prijs van i—5 regels is 35 cents; voor elken regel meer 7 cts. Groote letters en vignetten worden berekend naar plaatsruimte. Driemaal plaatsing wordt tweemaal, en zevenmaal slechts viermaal berekend. 6een Woorden iiiaar Daden. Geen mensch, die iiiet overtuigd is en niet openlijk erkent, dat er veel, zeer veel niet in orde is in onze tegenwoordige maatschappij. Er moet verandering, ver- betering komen. Dit zegt iedereen. Maar doet en handelt 00k iedereen volgens deze uitsprakea ? Voegt 00k ieder ­ een de daad bij tiet woord ? Och, of bet zoo was ! Wij balen als voorbeeld aan den strijd tegen het alcoholisme, tegen het drank- misbruik met al zijne noodlottige gevolgen. Wij zien en hooren, dat alleman zijne afkeuring en veroordeeling over het al ­ coholisme uitspreekt. Alleman erkent het misbruik van drank als eene van de voor- naamste oorzaken van de rampen en ellenden, die rondom ons voortwoekeren. En wij zouden nu meenen, dat ook alle ­ man zijn best gaat doen om dien door alien geduchten geesel af te wenden. Maar dan rekenen wij totaal mis. Hoe velen, die bij al de rampzalige gevolgen oozer hedendaagsche drinkgewoonten nog koud en onverschillig toekijken en het alcoholisme in breeden stroom onstuimig laten voortbruisen. Vraag aan den Staat, wat hij denkt van het alcoholisme. Hij zal antwoorden, dat de Jeneverkwaal de ondergang is van het land. En vraag dan eens aan den Staat, waarom hij zich tegen diennatio- nalen vijand niet met alle kracht van wapenen verweert? En de^ Staat zal u antwoorden: Wat wilt ge, dat ik doe ? Ik kan niets: de openbare meening zou mij niet steunen. Ik geef subsidie aan de drankbestrijdersvereenigingen, maar ver- der kan ik niet gaan. En intusschen woekert het alcoholisme voort, als een gier wegvretend het ge- zonde leven des volks. Stel dezelfde vraaag aan onze afge- vaardigden, aan de Staatslieden. Aller antwoord zal eenstemmig zijn: het alco ­ holisme is de kanker onzer samenleving. Maar vraag hun, wat zij dan wel doen om dien kanker te genezen ? En zij zullen u afschepen met beloften voor de toe- komst. En de kanker vreet immer verder. Vraag aan de ouders, wat zij denken over het drankmisbruik. En alien te za- men zullen u toeroepen: Weg met het alcoholisme, dat onze kinderen bedreigt en het jong geslacht zal maken tot een geslacht van drinkers en schenkers, die zonder jenever niet meer kunnen aSemen. Doch onderzoek dan eens, wat de meeste ouders zoo al doen om den jenever bui- tenshuis te houden, om hunnen kinderen eenen afkeer van den drank in te boe- zemen. En dan vindt ge, hoe die ouders op alle mogelijke manieren, door woord en daad hunnen kinderen het drinken leeren : moeders, die hunne lastige klein- tjes met een in anisette gedoopt dotje 10 FEUILLETON. De Nachtelijke Zangers. Het toeval wil echter, dat ik thans eenigszins van hem afhankelijk ben, daar hij in staat is mij een gewichtigen dienst te bewijzen. Gij weet waar- schijnlijk dat mijne drie kinderen spoorloos ver- dwenen zijn ?» «Uwe dochter heeft mij dit wel eens medege- deeld. Hebt ge nog niet het minste spoor van hen kunnen ontdekkenvroeg de priester deel- nemend. uHelaas neen,» zuchte de bedroefde moeder en deelde den pater vervolgens in korte woorden mede, hoe Pieter Tughtroey haar door middel van den brief voldoende inlichtingen kon ver- schaffen, en welke buitensporige, onaannemelijke voorwaarde hij haar gesteld had. c(Zijne onbeschaamheid is inderdaad ongeloof- lijk,)) hernam de pater, toen de weduwe hare mededeeling geeindigd had. aDoch ik vertrouw hij zoo hardnekkig niet blijven zal. Wanneerhij eenmaal inziet, dat zijn voorslag onvoorwaardelijk van de hand gewezen wordt, zal hij zijne inlich ­ tingen wel voor minderen prijs verkoopen. Het is hem toch slechts om het geld te doen.)) «Dat zegt Goedele ook, en het is dan ook mijn voornemen, morgen te gaan beproeven of hij mij het schrijven voor geld wil afstaan.n Pater Verhoeff stond in gedachten verdiept. Eensklaps scheen er een licht in zijn geest op te gaan. Bewijs mij de gunst u in deze zaak van dienst te mogen zijn,)> riep hij plotseling uit. «Gij ?» vroeg de weduwe Fruytiers met de ui- terste verbazing, tot bedaardheid en rustig slapen breiigen; vaders, die hunnen jongskes al vroeg den weg naar de herberg leeren dooi" hen uit te sturen om jenever te halen. Vraag aan de geneesheeren, wat hunne wetenschap zegt en hunne ondervinding leert omtrent het onmatig jenevergebruik. Zij noemen den alcohol een vergif, dat slechts in bizondere gevallen als medicijn eene gunstige werkingkan hebben. Maag-, lever-, hart- en nierziekten schrijven zij op rekening van het overmatige drinken van alcoholische dranken. Doch zoekt ge weer, wat deze mannen der wetenschap, die zoo hoog staan in de oogen der pa- tienten, in hunne praktijk doen om de voiksvooroordeelen uit te roeien, dan vindt ge, dat zij hun gezag maar uiterst zwak laten gelden, zoo zy zelfs ten be ­ lieve der zieken niet veel door de vingers zien wat hunne wetenschap als absoluut schadelijk en nadeelig voorhoudt. Raadpleeg ten slotte de openbare mee ­ ning. Fier als koningin op haren troon gezeten, zal ook zij haar banvonnis uit- spreken over de groote kwaal des tijds. Alcohol is verderfelijk voor lijf en ziel, voor verstand en geest, voor het huise- iijk geluk, voor heel de samenleving. En om deze beweringen te staven zal de publieke opinie voor den dag komen met tabellen en statistieken, die bewijzen, dat het alcoholisme onze gevangenissen vult, onze gasthuizen en krankzinnigengestich- ten bevolkt, en daarenboven nog een ongekend aantal menschen langzaam ten grave sleept. Maar vraag nu ook eens aan die publieke opinie, wat zij, de machtige, doet om dat gevreesde alcoholisme te bestrijden, en zij zal,de handen rustig in den schoot leggend, u zuchtend antwoorden: Ik doe niets, omdat er toch niets aan te doen is. Maar wat spreken wij over anderen? Wij zelven vallen in dezelfde fout. Met woorden en hooge uitspraken keuren wij de drinkgewoonten af en toch blijven wij voortgaan in den ouden sleur , maar schenken en drinken. Och, zoo wij eens de daad bij het woord wisten te voegen ! Zoo wij eens als mannen van het voorbeeeld durfden optreden in onze orngeving en onzen vriendenkring! §uitenlandsch §verzicht. Duitscllland. Het was de vorige week 10 jaar geleden dat in Duitschland de Zon- dagsrust in de handelsbedrijven werd ingevoerd. Ook daar werden toen dezelfde bezwaren ge- hoord als nu by ons te lande tegen de Over- heidsbemoeiing met deze zaak. Thans is de Zondagsrust inderdaad een zegen geworden. Het publiek heeft zich reeds lang aan den nieuwen staat van zaken ge- wend, en zelfs wordt officieel naedegedeeld, dat een vergrijp tegen de Zondagsrust uit onwetenaneia 01 verKeerae umegging van de voorschriften slechts zelden voorkomt. Ook opzeltelijke overtredingen hebben niet dikwijis plaats, omdat het koopend publiek in den loop van don tijd zich gewend heeft zijne benoodigdheden in de daarvoor bestemde uren te koopen, en anderzijds elk neringdoende, die zich aan overtreding schuldig wil maken, aan het gevaar is blootgesteld bij de autori- teiten te worden aangeklaagd. Frankrijk, Men weet, dat een aantal Fi-ansche pastoors wegens beweerde Inmenging in de verkiezingen geen staatstoelagen meer krijgen. Dat men juist de pastoors heeft ge- troffen en b.v. geen officieren, ambtenaren en andere door den Staat bezoldigde- perso- nen, die zich aan hetzelfde misdrijf hebben schuldig gemaakt, behoeft ons van mannen als Combes e. a. niet te verbazen. Meer con ­ sequent heeft gehandeld de maire van Nimes, die twee hospltaal-dokters heeft afgezet, om ­ dat zij zijn tegencandidaat bij de verkiezingen hadden ondersteund ! Minister Combes gaat intnsschen onver- moeid voort met zijn anti-clerica!isme. Thans weder lezen we in de Fransche bladen, dat hij een pastoor en zes kape'aaiis in het diocees Albi, alsmede een pastoor in het diocees Autun, gestraft heeft met intrekking van hunne staatstoelage, op grond dat zij zich bemoeid hebben met de verkiezingen. In Frankrijk schijnt men tegenwoordig zijn burgerrecht kwijt te zijn, zoodra men maar een toog draagt. Waarom is aan den eenen kiezer verboden wat den anderen is toegestaan ? Of zulk een kiezer winkelier, geestelijke of artist is, daarmee heeft de Staat zich toch niet te bemoeien ! Engeland. Aan den maaltijd, door En- geland's koning den armen aangeboden, zijn gebruikt niet minder dan een kwart millioen pond vleesch, 200 ton aardappelen, 2500 centenaars pudding, 125,000 pond brood, 560,000 pakjes chocolade, 2000 popd mos- terd en 11,000 pond zout. Gedronken zijn 0. a. 36,000 gallons bier en 320,000 fles- schen limonade. Voor de pudding zijn gebruikt 45,000 pond meel, 50,000 pond rozijnen en een kwart millioen eieren. Meer dan 2^ mil ­ lioen borden hebben dienst gedaan bij het opdisschen van het maal, dat den Koning 400,000 gulden kost.' — Men denkt vrij algemeen, dat koning Edward tot volledig herstel zijner gezondheid naar Sandringham zal gaan. In het Lagerhuis is medegedeeld, dat de tribunes, die voor het Parlement waren opgericht om den kroningsstoet te zien voor- bijtrekken, alsmede een aantal andere tribunes in Londen, niet worden afgebroken, «omdat zij zotiden kunnen dienen voor het doel, waar- mede zij werden opgezets, Deze veelbetee- kenende verklaring werd met langdurig applaus begroet. — Het is thatis zeker, dat Lord Kitchener op Zaterdag 12 Juli te Londen feestelijk zal worden ontvangen. Den dag te voren zal hij te Southampton aankomen. Aan het station ((Vraag mij geene ophelderingen, wat iku bid ­ den mag, voor ik de poging l^eproefd heb. De tijd dringt. Ik moet op het oogenblik nog naar hem toe.))_ ((Gij ? naar wien ?» ccNaar Ferula. Hij kent mij niet. Ondanks al zijne nasporingen, is het hem nooit gelukt, mij anders dan achter eene ondoordringbare vermom- ming te zien. Nog eens, ik bid u vraag mij niets. Wellicht kunt gij heden avond den brirf nog lezen. Ik ga thans eene andere vermomming aan- trekken, die in den zak verborgen is. Met deze woorden nam hij den zak op en be- gaf er zich mede na?ir het aangrenzend vertrek terwijl hij de deur achter zich toetrok. De weduwe Fruytiers bleef een oogenblik verbaasd staan. Daar zij echter begreep dat de priester niet van zijn onbegrijpelijk plan af te brengen zbu zijn, en daarenboven zijn gelaat en zijne woorden haar het grootste vertrouwen inboezemden, berustte zij in al hetgeen hij scheen voor te hebben, en vleide zich reeds met een flauwe hoop. Zij begaf zich derhalve naar de woonkamer, waar Gudula haar wachtte: «Guurtje is tehuis gekomen, moeder,)) zeide zij. ((Ik heb haar echter nog niet gezegd, dat zij van avond voor drie personen moet opdienen. Zij be- hoort eerst van de zaak ingelicht te worden, en dat durfde ik niet zonder uwe voorkennis op mij nemen. Zal de pater zijn avondeten boven ge- bruiken ?» ((Het is goe(i, Goedele,)) antwoordde de weduwe. ((Ik zal haar aanstonds in het geheim inwijden.)) ? ^'Op dit oogenblik vertoonde zich pater Verhoeff in gewone burgerkleeding op den drempel. (xTot straks, waarde gastvrouw, tot straks, mijne dochter!» zeide hij, boog en ijlde de trap af. Be- neden^ in den gang ontmoette hij de dienstmaagd, die juist naar boven wilde gaan, om hare mees- teres van de boodschap, die zij verricht had, ver- slag^ te doen. Zij zag den vreemdeling, die haar slechts ter loops groette, en dien zij voor de le maal daar in huis zag, oplettend in het gelaat. Nauwelijks had haar nieuwsgierige blik dien van den pater ontmoet, of zij ontroerde zichtbaar, als las zij in dat heldere oog een bitter verwijt. Zij kon het oog niet van hem afhouden, en zag hem nog na, toen hij de deur reeds achter zich toe- troB. Daarop mompelde zij peinzend bij zich zelve : cHij is het wel degelijk.» Vervolgens ging zij langzaam en in gedachten verzonken hare keuken weder binnen, trok de deur achter zich dicht, zette zich op een stoel en begon bitter te schreien. Hare beide meesteressen in de kamer boven stonden elkander inmiddels nog sprakeloos en verbaasd aan te zien. Het plotseling heengaan van den pater was voor beide vrouwen een raad- sel en wel het meest voor de weduwe, ofkhoon hij haar gezegd had, waar hij heen ging. Gudula begreep er niets van en wierp een vra- genden blik op hare moeder. Deze ried hare verwondering en zeide: (tWat de pater in het schild voert, weet ik niet maar hij stond er op, nog dezen avond naar Pie ­ ter Tughtroey te gaan. Hij wil beproeven den brief uit zijne handen te krijgen, en ik vertrouw op zijn doorzicht en beleid.)) ((Naar Pieter Tughtroey ! herhaalde het meisje met verdubbelde verbazing en tevens met onge- rustheid. En gij hebt hem toen toch laten ver- trekken. Weet hij niet dat de predikant juist de- genen is die hem aan den baljuw wil verkoopen? ((Ik kon hem onmogelijk beletten heen te gaan; hij smeekte mij geene ophelderingen te vragen en slechts op hem te vertrouwen. En ik geloof, Goedele, dat ge mijn vertrouwen niet zult af keu ­ ren.)) Het meisje deed nog verschillende vragen, waar- op de weduwe echter het antwoord moest schul- zal hij niet alleen door den Prins van Wales, Lord Roberts en den generalen staf worden ontvangen, maar, naar men verzekert, |Ook door de Koningin. De Koning zal, als hij maar even daartoe in staat is, lord Kitchener nog denzelfden dag ontvangen. — Toen Zondagmiddag Joe Chamberlain in een hansom-cab van Westminister naar de Atheneum-club reed, had zijn paard het ongeluk uit te glijden. Chamberlain viel door den schok voorover en bekwam een diepe wonde in het aangezicht. De wond werd ifi het ziekenhuis verbonden. Thans is Chamber ­ lain bijna hersteld ofschoon hij waarschijnlijk nog een dag in het hospitaal zal moeten blijven. Rusland. Er is in Europa geen slechter geregeerd land dan Eusland. In het Czaren- rijk, waar een machtige ambtenaarswereld de ongelukkige burgers en boeren onderdrukt, heeft de Czaar slechts een schijn van macht; de hooge ambtenaren regeeren in zijn naam en verrijken zich ten koste der arme onder- danen, waarbij zij niet voor de grootste gru- welen terugdeinzen. Geen wonder, dat een zcio verlichte Czaar als de tegenwoordige daar- aan een einde wenscht te maken. De (jDaily Express® meldt, dat de Czaar in den laatsten tijd vele couranten, zelfs nihilistische, doorge- werkt en van alles, wat hij de moelte waard vond, aanteekening gehouden heeft in een dagboek. Veel indruk heeft op hem gemaakt ((Het nieuwe Rusland», een te Leipzig, zon ­ der den naam van den schrijver, verschenen boek, waarin allerlei hervormingen worden aanbevolen. De Czaar heeft aan den uitgever den naam van den schrijver gevraagd, omdat hij hem persoonlijk wil raadplegen. Verder laat de Czaar tegenwoordig twee vertrouwde jongelieden al de brieven en verzoekschriften, die hij elken dag ontvangt, behandelen, om zoodoende op de hoogte te komen van de nooden van zijn volk. De ambtenaarskliek kan nu die stukken niet meer beantwoorden c(uit naam van den Czaar». De ambtenaars ­ wereld tracht nu de ondervraging waartoe de Czaar een 200-tal zijner onderdanen naar St. Petersburg heeft laten komen, te doen mislukken. Vele der opgeroe{)en personen ver- keeren in groote vrees, omdat zij gevoelen, dat, als zij gaan, wat ook de uitkomst van het besluit van den Keizer zij, de ambtena ­ ren tijd en gelegenheid genoeg hebben zich te wreken. De politie heeft besloten in 't geheim beraamde bezoeken te brengen aan de woningen der verdachten, die naar St. Petersburg ontboden zijn. Zij zoekt naar com- promiteerende papieren, die het mogelijk ma ­ ken, den opgeroepene te vervolgen en te la ­ ten veroordeelen voor hij voor den Czaar ver- schijnen moet. Turkije. De geheele aarde schijnt door een aardbevingsmanie aangetast te zijn. Thans komt bericht uit Saloniki, dat Zaterdagavond om half vijf een hevige aardschok gevoeld werd, die 10 minuten aanbield. De spitsen van de torens der minarets schudden heen en weer. Er gebeurden ongelukken bij en een ware paniek ontstond onder de bevolking, dig blijven. Het binnentreden van Guurtje maakte aan dit gesprek een einde, daar de bejaarde dame de gelegenheid aangreep, om de ienstmaagd omzichtig kennis van het geval te geven en zich van hare stilzwijgendheid te verzekeren. Pater Verhoef had inmiddels het huis door de voordeur verlaten en begaf zich door de Nieuw- straat en de Oude Molstraat naar de Molenstraat. Het was thans volslagen donker geworden, en slechts weinige voorbijgangers vertoonden zich meer in de straten. Binnen een kwartier bevond de priester zich voor een huis, boven welke deur de vergulde afbeelding; van een hert prijkte. In de duisternis was dit moeilijk te onderscheiden, doch de maan, die juist van achter eene vvolk te schijn kwam, hielp den zoekende spoedig uit de verlegenheid. ((Het (sGulden Hert,» hier is het!» zeide hij en lichtte den klopper op. ((Is Dominus Ferula te huis.' vroeg pater Ver ­ hoeff aan den persoon, die hem de deur open- (ieed, en den tinnen blaker, dien hij in de hand hield, omhoog hief. ((Ja wel, heerschap, antwoordde deze, wildet ge hem spreken ?» ((Ja, zeer gaarne.D ((Wie moet ik zeggen, dat er is ?» «0, uw meester zal mij toch niet kennen. Zeg hem slechts dat ik hem eene zaak van gewicht kom mededeelen.» De knecht zette den blaker op de bank, die in het voorhuis stond, noodigde den bezoeker 'uit te gaan zitten en ging zijn meester van diens komst verwittigen. Pieter Tughtroey was in geene aangename stemming. Met groote schreden liep hij het ver ­ trek op en neder en bromde met verbeten woede in zich zelven: «Die duivelsche papist! dat is nu derde maal, dat hij mij beet heeft. Maar, 0 wee i zoo ik hem die naar het veld vluchtte. Sedert Zaterdag zijn nog ongeveer 30 aardschokken, van welke acht zeer hevig waren, gevoeld. Een derde der bevolking van de stad vluchtte op het veld, waar hun door de militairen tenten werden verschaft. De stad gelijkt op een kerkhof in haar een- zaamheid. In het dorp Guvezno, in de naby- heid van Saloniki, zijn 150 huizen geheel verwoest, 800 menschen zijn zonder dak. Telkens worden nieuwe schokken waarge- nomen. li u i t e n 1 a o d. BELGIE. Nieuwe misdaad te Heysel. Dit gehucht van de gemeente Laken krijgt sedert eenige weken een treurige vermaard- heid. Twee inwoners, Antoon de Wit en Jan Goorden, ontmoetten elkaar Zaterdagavond in een herberg. Na eenigen tijd te saraen gedronken te hebben kregen zij twist. Zij verlieten de herberg en op straat gekomen, begonnen zij te vechten. Beiden trokken een mes en weinige oogenblikken later lag De W^it uitgestrekt, dood, in een bloedplas. Ten 2 ure 's morgens begon de politie haar eerste onderzoek. Het lyk van De Wit was ver- schrikkelijk om te zien. Een steek in het oog had mede den schedel doorboord, het hoofd was bijna afgesneden en de kaaksbeenen wa ­ ren verbrijzeld. De moordenaar is gevlucht. DUITSCHLAND. Bloedbad aan de grens. Eenige dagen geleden trachtte een troep Russische landverhuizers de Russisch-Pruisische grens bij Schirwindt zonder pas over te trek- ken. Toen hij door een schildwacht van de grenswacht werd aangeroepen, liet de aan- voerder van den troep zijn mannen verder gaan, terwijl hijzelf bij den soldaat bleef staan. Terwijl deze hem wilde arresteeren, ontrukte hij den schildwacht zijn geweer en bracht hem met een mes verscheidene diepe steken 111 het hoofd toe met het doel, zichzelf en zijn volgelingen in Pruisen in veiligheid te brengen. Door het geschreeuw der vechten- den was echter een andere schildwacht na- derbij gekomen, die den aanvoerder der land ­ verhuizers doodschoot. Ontaarde ouders. Het ontaarde echtpaar P'robose, te Lotzum (Pr.), in de nabijheici van Nieuweschans, dat onlangs hun pasgeboren kindje levend in den tuin begroef, is door de rechtbank veroordeeld, de man tot 10 en de vrouw tot 15 jaren gevangenisstraf. Bij het overbrengen had de politie groote moeite het publiek in bedwang te houden. Men wilde hen lynchen. Vreemde duelgeschiedenis. De Duitsche bladen vertellen vreemde bij- zonderheden met betrekking tot een studenten duel te Heidelberg. Zes studenten, die' twist hadden gekregen over een meisje, kwamen op de kamers van een hunner, een jongen student in de medicijnen, bij elkaar. Zij be- eens machtig word! Ik zal hem voortaan nie meer zoeken om het geld, dat mij door den bal juw wordt tosgelegd, maar om mijn eigen haat te koelen. Ik zal hem overal nazitten, ik|zal hem geen uur rust laten, ik zal hem opjagen als wild ! Maar wat zeg ik ? Ik weet op dit oogenblik niet eens, waar hij is. Want bij Bastiaense, waar ik zeker meende, dat hij zich schuil hield, was geen spoor van hem te vinden, zeiden ze. Wat zou ik op dit oogenblik niet geven, zoo ik slechts wist waar die duivelskunstenaar zich thans onzichtbaa r maakt; want het is alsof hij de dienaren der justitie betoovert!)) Met dergelijke alleenspraken trachte hij zijne machtelooze woede te luchten. Daar werd aan de deur geklopt en op zijn ge- roep van (sbinnen !» vertoonde zich het hoofd van zijn dienaar in de deur. «Er is iemand om u te spreken, Domine. Zal ik hem bovenlaten ?» is het ?)) «Hij zegt dat gij hem niet kent, maar dat hij u iets gewichtigs te zeggen heeft. «Nu, breng hem maar hier,» antwoordde hij kortaf. ((lets gewichtigs ! ging hij voort, 't zal wat wezen! Is mij op het oogexiblik iets van gewicht, dan is het te vernemen waar die helsche papist schuilt!» Hij wierp zich in een hoogen leuningstoel ach ­ ter de tafel, waarop een groote bijbel en een doodshoofd prijkte, en wachtte den aangemelde met een half nieuwsgierig gezicht af. Pater verhoeff trad binnen. (KDuid het mij niet euvel, Domine, zeide hij, zoo ik u in uwen stichtelijken arbeid stoor, maar ik heb u eene gewichtige mededeeling te doen en dat wel aangaande den papist, dien gij aan de justitie wilt overleven, en die u tot nog toe steeds ontsnapt is.» fyerdt vervolgd. a