Tekstweergave van BWB1904_0102_00001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

3Te JAARGANO. ZATERDAG 2 JANUARI 1904. No. 1. BOXMEERSCH WEEKBLHD T00S ABONNEMENTSPRIJS : Per 3 tn^nden sjechts; 50 cents franco door het geheele Rijk. Afzonderlijke nummers S cent. Reclames 12 cent per regel. Dit Blad verschijnt elken Z A T E R D A G. Advertentien en Ingezonden Stuk- ken worden uiterlijk tot Vrijdag- morgen ingewaclit. ADVERTENTIEPRIJS : De prijs van i—S regels is 35 cents; voor eJken regel meer 7 cts. Groote letters en vignetten worden berekend naar plaatsruimte. Drieraaal plaatsing wordt tweemaal, en zevenmaal slechts viermaal berekend. KIE>XJWvJAAI2-. Men kan zich den Tijd voorstellen als een grijsaard met dorren baard en dunne haren, een man die wel oud is maar die in forsche kracht zich tot nog toe met vasten en geregeiden tred voortbeweegt. Hij is altijd dezelfde. Slechts nu en dan keert hij in zijn hand den zandlooper om, als deze weer is leeggeioopen. Op dezen Oudejaarsdag is er weer het laatste korreltje uit verdwenen ; en mor- gen, als ons Blad komt onder de oogen onzer lezers, is de zandlooper weer om- gezet, is een nieuw jaar ingetreden. Zoo gaat de Tijd immer voort, zonder vertraging, zonder rusten. Bij deze wisseling des jaars doen wij, gelijk aan goede vrienden en beken- den past; wij wenschen onzen lezers een (Zalig (§iettw]aar! ' Met dezen wensch bedoelen wij al wat hun naar ziel en lichaam, voor't eeuwige en 't tijdelijke voordeelig en nuttig kan zijn. En wij koesteren dezen wensch ook met betrekking tot de huisgezinnen en bleedverwanten en vrienden onzer lezers. In ^en woord met betrekking tot alien, met wie wij door middel van ons Blad in yerbinding staan als vrienden of ten minste als goede bekenden. In deze hoedanigheid zulien onze lezers gewis ook belangstellen in de lotgevallen, die ons Blad in 't verloopen jaar heeft meegemaakt. Hieromtrent kunnen wij meedeelen, dat wij door eene steeds ruimere verspreiding van ons Blad in staat zijn geweest ook de uitgave ervan te vergrooten. Weke- lijks konden wij een BIJVOEGSEL geven en vonden daardoor gelegenheid de aangeboden lectuur steeds meer te doen strekken tot nut van de groote verschei- denheid van belangen, die er onder onze lezers bestaan. Onze hoofdartikelen waren bgna ajle gewijd aan de groote vraag- stukken van den dag. Daarbij hielden wij immer de uitspraken en wenschen der kerkelijke overheid goed in 'toogomals medestrijders in het immer aangroeiend leger der ka,tholieke actie het onze bij te dragen voor den bloei van den godsdienst en voor de welvaart der maatschappij. Verder konden wij, na mededeeling van het groote wereldnieuws, onder de rubriek BINNENLAND steeds een tame- lijk uitgebreid overzicht geven van de gewichtigste voofvallen in ons land en van groote en kleine gebeurtenissen uit alle plaatsen onzer omgeving. Heeren Cor- respondenten en berichtgevers zij bij dezen onze welgemeende dank betuigd voor hun ijver, dit jaar betoond. Maar bizonder willen wij nog wijzen op de nieuwe rubriek LA.NDBOUW, die door Hanubel en zijn Vriend op waar- FEUILLETOM. HET VALKENNEST Eene Maaslandsche geschiedenis uit de dagen der Bokkenrijders, door lijk interessante manier wekelijks bewerkt wordt onder steeds toenemende belang- stelling. Voegt daarbij nog boeiende feuilieton's en verhalen, en wij hebben in 't ruwe opgesomd de verscheidene ondervverpen, die in ons Blad werden besproken en behandeld. Dat wij dit alles zonder verhooging van abonnementsprijs konden geven, heb ben wy vooral te danken aan H.ll. Ad- verteerders, die ons steunden door van onze kolommen gebruik te maken tot bekendmaking en verspreiding van het- geen zij gaarne onder de oogen van het publiek zagen gebracht. Ook aan hen onze oprechte dank onder hernieuwde aanbeveling. Na aldus de lotgevallen van 't afge- loopen jaar te hebben gememoreerd, blijft ons nog over, eene beiofte af te leggen voor de toekomst. En die beiofte kan niets anders inhouden dan de verzekering, dat wij met alle kracht zullen pogen, het BOXMEERSCH WEEKBL AD steeds meer en meer te maken tot een modelblad ten gerieve van zijnen lezerskring. En om in dit pogen te kunnen slagen, blijven wij ons aanbevelen in de gunst van het lezend en adverteerend publiek, in den steun van medewerkers en cor- respondenten. Tot besluit aan hen alien nogmaals een ZALIG NIEUWJAAR! (§uitenlattdsch §7erzicht. Rome. De Osservatore Romano van Dins- dag jl. bevat den officieelen (Italiaanschen) tekst van bet reeds in het kort meegedeelde (cMotu proprio», dat Z. H. de Paus 18 Dec. heeft uitgevaardigd. De lezing van dit gewichtig stuk bevestigt den indruk, weiken wij na kennisneming van de beknopte mededeelingen, van zijn strekking en inhoud kregen. De Paus prijst den ijver van degenen — zoowel van de ouderen als van de jongeren — die aan de katholieke sociale actie deel- nemen. Maar pijniijk aangedaan door de oneenig- heiien en het twistgeschrijf, waartoe de mee- niiigsgeschillen gedurende en na het congres te Bologna geleid hebben, meent de H. Vader — om te voorkomen, dat de katholieke krach- ten nog langer verdeeld blijven en met mach- teloosheid geslagen worden — niet te mogen zwijgen en om te bewerken, dat eenheid van theorie leide tot eenheid in practijk, worden door Z. H. 19 regels, welke als de grondwet vormen van da katholieke sociale actie in Italie uit de Encyclieken en instructies van Leo XIII over hetzelfde onderwerp gelicht en opnieuw ver- plichtend verklaard, De keuze dezer stelregels wijst er duide- lijk op, dat Pius de excessen en afdwalirigen eener al te onstuimige democratie wiltegen- gaan, de christen-df'mocratie en de katholieke LODEWIJK JANSSENS. Voor het huis stood eene bude bank, benevens eene tafel, dis van langen dienst scheen te getui- gen; naast het huis wroette, in een soort van mesthoop, eene afiich'.elijk bemorste zeug met hare-knorrende kudde biggen; rond het huis en langsheen den oever van den stroom, kakelden en liepen een aantal hennen en kiekens, terwijl een gansche wolk eenden en ganzen in het water dobberde en klapwiekte. j , , ■ Voor de deur, aan eenen paal, lag de kleme roeiboot van Farlandt, den veerman, op de klan- ,ten te wachten; de roeispanea stonden, voorzich- tigheidshalve, naast den ingang der herberg, tegen den stijl der deur. , . ,. De herberg van Farlandt toonde inwenmg on- geveer hetzelfde uitzicht als de overige drankhuizen der streek. ' , , j In den wijden schoorsteen brandde een krakenci vuur, waarboven een grooten, koperen ketel hing te koken; aan den muur stond een der o'^der- *etsche eikenhouten kasten, met gesneden beeld- *erk versierd, welke men destijds schier in elk huis aantrof, doch heden door de kooplieden in oudheden, schier overal bij de buitenlieden zijn op- gekocht en dus nog slechts in enkele voorname hoerenwoningen te vinden zijn. Soven de kast hing een rek, waaraan een aantal S'Um ea blauwe steenen pinten en kruiken waren pers wil houden binnen de grenzen door Paus en Bisschoppen getrokken. Allen zonder uitzondering wordt op het hart gedrukt in liefda en eensgezindheid, te arbeiden aan de gemeenschappelijke katholieke zaak. — Van de fameuse millioenengeschiedenis komt nu toch iets meer aan het licht: de legende haeft toch een oorsprong. De vorige week begaf kardinaal Gotti zich naar den H. Vader en vroeg om dadelijk te worden toegelaten. Z. Em. decide Z. H. Pius X mede dat er een som van 36 millioen voor het Vaticaan gedeponeerd was... Maar deze som had niet uit te staan met de na- latenschap van Leo XIII en was alkomstig van de regeering der Vereenigde Staten, en diende tot betaling van de afkoopsom der Spaansche Congretatien die de Philippijnen verlaten hebben. Dit geld hai eigenlijk aan den koniog van Spanje overgemaakt moeten zijn, die 't dan weder aan de Congregatien had moeten ter hand stellen. Maar Alphon- sus XIII was hoflelijk genoeg om den H. Vader deze taak te laten vervullen... Ziedaar nu de oplossing van het raadsel. — Er is een motu-proprio verschenen van den Paus, gericht aan den kardinaal-vicaris. Dit motu propio bevat instructies over kei k- muziek, De Paus constateert daarin, welke de beginselen zijn der kerk-muziek en zegt, dat deze beginselen vooral worden gehuUigd in het Gre- goriaansch. Z. H. beslist echter niet tusschen de scholen van Regensburg en Solesmes, en geeft zijn instructies als wetboek voor kerk- muziek in 29 punten, verdeeld over negen hoofdstukken. Frankrijk. De revisie-commissie ver- klaarde met algemeene stemmen, dat aan de aanvraag om revisie, door den ex-kapitein Dreyfus ingezonden, moet worden voldaan. Da commissie grond zich in haar advies op twee feiten : dat in het stuk «ce canaille de D .. .» een andere letter, die er vroeger stond, is weggewischt, om door het plaatsen van een D. de aandacht op Dreyfus te ves- tigen ; en dat een stuk, na de arrestatie van Dreyfus ontvangen, geantidateerd is, om het als bewijsstuk te kunnen gebruiken. Het Hof van Cassatie zal nu de aanvrage om revisie met alle bijbehoorends stukken dienen te onderzoeken ; het Hof behoeft, de revisie gelastende, zich niet te beperken tot de beide feiten door da commissie aangege- ven. Het kan daaraan andere feiten toevoe- gen, zooals de getuigen-verklaring van Czer- nusky. Over de vraag of het Hof van Cassatie zelf in volledige zitting de zaak ten einde zal brangen, dan wel haar weder naar den Krijgsraad zal verwijzen, wordt in de Fran- sche bladen veel gesproken. Maar de alge meene indruk is, dat de zaak niet buiten de zuiver juridieke grenzen zal gaan. Het dossier der zaak-Dreyfus is aan het Hof van Cassatie overgelegd. —Da werkstaking der bakkers te Parijs is geeindigd voordat zij nog goed begonnen was. In plaats van 400,000, zooals de eerste be- richten melden, of 3000, zooals de heer Bourquet in de Bourse du Travail mededeelde, bleek bij een onderzoek door den heer Lepine ingesteld, dat er 189 stakers waren. Die hebben heel wat leven gemaakt, en heel wat politie en gardes r^publicains op de been doen komen... Maar de staking is nu geeindigd. —■ Volgens de «Libert6» hebben Oosten- rijk en Duitschland, Engeland en Turkije be slist doen weten aan de Servische regeering dat zij geen diplomatieke vertegenwoordigers zullen aanstellen bij het Hof van Belgrado, zoolang da moordenaars van koning Alexan der en kouingin Draga ongestraft blijven. Duitschland. Te Berlijn gaan allerlei geruchten over den kroonprins, die zich het aanstaand keizerlijk hoofd op hoi zou laten brengen door een schoone Amerikaansche ver- bonden aan de Hof-Opera Miss Geraldine Farrar De "iPittsburg Dispath» bevat een uitvoe- rig telegram van zijn Berlijnschen correspon dent, waar de geschiedenis in kleuren en geuren wordt verteld. Het moet zoover gekomen zyn, dat de kroonprins het voornemen heeft opgevat de Amerikaansche te trouwen en al zijn rechten op den troon er aan te geven, De keizerlijke famiiie ziet op middelen om bij den jeugdi- gen minnaar den ongewenschten brand te blusschen en het gerucht wil, dat de kroon prins daarom zijn vader op zijn reis naar de Middellandsche Zee zal vergezellen. Het Ber- lijnsche blad die Welt am Montag zinspeelt zeer bedenkelijk op de zaak. Oostearijk. In November kocht een arme matroos te Fiume voor zijn vertrek een lot in de Oostenrijksche staatsloterij en gaf dat aan zijn vrouw. Deze, een arme Istrische boerin, ging Maandag eens hooren of zij wat getrokken had. Men deelde haar mede, dat op haar nummer de hoofdprijs van 200,000 kronen was gevallen. Zonder de minste op- winding hoorde de vrouw de mededeeling aan; ze betuigde enkel heel lakonisch haar blijdschap, dat ze nu een plezierige Kerstmis Lon vieren, Italie. Zaterdagavond waren te Resina verscheiden boeren in eenboerderij bezig met de vervaardiging van stukken vuurwerk, toen plotseling een ontploffing plaats had die het gebouw geheel vernielde. Acht boeren wer den gedood en vijf anderen zwaar gewond onder de puinhoopen weggehaaid, Amerika. Een botsing heeft Zondag- avond plaats gehad in den staat Michigan op den spoorweg bij East-Paris. Achttien reizi- gers werden gedood, een en dertig gewond. De materieele schade is groot. — De staking van de koetsiers der lijk- koetsen te New-York kenmerkt zich door groote ongeregeldheden. De stakers snijden de strengen van de lijkkoetsen en rijtuigen door en vallen de familieleden aan. Japan. De «Daily Mails verneemt uit Kobe : Het verluidt dat Japan's laatste nota aan Rusland het laatste land veertien dagen tijd liet, om te antwoorden. Japan zou het antwoord den 7en Jan. verwachten en den 15en antwoorden. De Japansche gezant te Peking heeft raad gepleegd met prins Tsjing welke laatste zich tegenover den correspon dent van de «Daily Mail» bevredigd toonde, De correspondent vernam, dat Japan-Ruslands eischen in zake Mantsjoerije afwijst en op dat stuk niet zal toegeven, Het Japansche blad Dzjidzji betoogt, dat Japan reeds het recht zou hebben, om uiter- ste maatregelen te nemen, bijaldien er nog een Russisch oorlogschip door het Suez-kanaai komt. Da «Times» verneemt uit Maskou: Het is gebleken, dat het transportschip Je- katerinoslaf naar Port Arthur 2000 uitge- lezen soldaten en vele zeeofficieren heeft over- gebracht. — Uit Peking wordt verder door Laffan geseind dat de geheele koopvaardijvloot van 25 schepen van de heeren Butterfield en Swire, die dienst doen langs de Chineesche kust, aan de Japanners is overgedragen voor oorlogsdoeleinden. Kolonel Akoi, van de Japansche ambassade, heeft twee dagen achtereen met Joean-tsji- kai van gedachten gewissseld over de houding die China, in geval het tot een botsing komt, zal aannemen. Binnenland. opgehangen, wier glimxende tinnen deksels er echt zilveng uitzagen, en getuigden van die uiter- ste netheid, welke men bij sommige buitenlieden aaiitreft. ' Aan den muur hing een ouderwelsch uurwerk, met koperen schild en waarop van boven een kleine vogel zat, die den slag van elk uur, tnet een eentonig koekoek vergezelde. Tusschen den haard en het eenige venster, stond eene eikenhouten alkoof, met blauw en geelge- bloemde, sisten gordijnen, en waarin men krijt- wiite lakens en uiterst zindelijke dekens zag pronken. Aan den eenen stijl der alkoof hing een tinnen wijwatervat, met gewijden palmtak, en tegen den anderen stijl had men een dier prenten geplakt, die men destijds in bijna elke boerenwoning aan trof en den Godsaligen Huysseghen noemde. Bij den haard zat eene vrouw van ongeveer dertigjarigen ouderdom, met de hagelwitte, netel- doeken plooimuts op de zwarte, kruilende lokken ; een zwarte lakensche jak en blauw linnen rok maakten, benevens hare witgeschuurde hollebok- ken en blauwe woUen kousen, hare gansche klefir- dracht uit. Zij breidde aan eene witte wollen slob- kous, terwijl haar fonkelende blik op een spelend kind, een driejarig knaapje, met een soort van moederlijke fisrheid rustte. De klok sloeg elf ure voormiddag, toen de deur geopend werd en een man binnentrad, die, naar zijne kleerdracht te oordeelen, een veekoop- man moest zijn. Hij kon vijf-en-dertig jaren oud wezen en had den kraag van zijn groven, zwarten mantel hoog tegen de ooren opgetrokken; aan de beenen droeg hij lederen hozen, ten einde zich voor het water, het slijk en de koude te beveiligeo. — Goeden morgen, Dora, was zijn groet, en binnen getreden zijnde, ging hij voort: Welk een duivelsch weer, vrouwke, zou men met zeggen dat het reeds zai gaan winter worden ? Boxmeer, 31 Dec. Verleden Zaterdagavond hield de heer Van Hout, centraal-president der Hanze, alhier eene lezing in den R. K, Volksbond. Da adviseur der Hanze, afdeeling Boxmeer, onze Z.Eerw, heer Pastoor, drukte zijn spijt uit, dat niet alle Hanze-leden tegenwoordig waren, te meer nog, daar alien zoo goed aanwezig hadden kunnen zijn. De heer Van Hout noemde ons alien in den tegenwoordigen tijd echte vergadermen- schen, doch op onze bijeenkomsten wordt de mensch gevoerd tot hooger plichtsbesef, onze vergaderingen leiden tot bloei van kerk en maatschappij. Daarom drukte spreker alien, die de gave des woords en der pen bezitten, op het hart, toch steeds hunne talenten te besteden aan de zaak der katholieke orga- nisaties, en de met aardsche goederen geze- genden wees hij op den plicht, ook de middenstandsvereeniging te steunen, De mid- denstand toch is de schakel tusschen kapitaal en arbeid, hij is de brug, waarop kapitalist en arbeider elkander de hand moeten reiken, hij is de rotsvaste muur, waartegen alle revolutionnair geweld te pletter loopt. Doch dan moet ook de middenstander zijn de vriend van den workman. Wanneer het den werk- man goed gaat, plukt daarvan de midden stander de rijpste vruchten. Daarom is het ook, zoo zeida de geachte spreker, dat ik met beide handen de gastvrijheid van den Box- meerschen Volksbond heb aangenomen en ik uit den wensch, dat beide, Volksbond en Hanze, goede vrienden mogen blijven tot in lengte van dagen. Alsdan schetste spreker in korte trekken En hij blies zich in de dikke, roode vuisten, terwijl hij naar den haard stapte en vervolgens de handen eenige oogenblikken in de vlam van het flakkerend vuur hield. j — Goeden morgen, Bosschaert; inderdaad, net is niet zser warm in de open lucht, was het korte antwoord der vrouw. — Nog eenige dagen, Dora, ging de man voort, en de Maas zal gansch toegevroren zijn; dan zal Farlandt terst recht op zijn gemak wezen, want dan zullen de reizigets geen veerman meer be- hoeven om over te steken. — Bosschaert, gij en Farlandt zijt reeds lang op uw gemak, antwoordde de vrouw op eenigs- zins bitsigeii toon ; gij weet immers toch ook wel, dat, indien Farlandt den drossaart niet vreesde, hij al lang de roeiriemen aan den wand zou ge- hangen hebben. Maar, wat hebt gij ? Gij ziet er toch uit alsof gij vermoeid, j i, gansch afgemat waart ?.... , . , , Ik heb dorst, viel Bosschaert m, haal mij een kan bier. , j De vrouw opende een scliuinsche kelderueurj waarop houten klampen genageld waren, om ter- zelfdertijd tot trap te dienen, langs waar men naar de kleine keiderkamer kon khmmen, welke men, op eene halve manshoogte, boven den vloer der huiskamer zag; Dora greep een der aarden pinten, daalde er mede in den kelder en bracht ze weldra, met schuimend bier gevuld, terug, waarna zij de pint voor Bosschaert op tafel zette. Ik zal aanstonds aan uwen roan betalen, zegde deze, na een langen teug gedronken te hebben; is Farlandt te huis? De vrouw knikte bevestigend met het hoold en stiet eene kleine deur open, die zich aan den tegen- overgestelden kant der alkoof, naast de schouw bevond; Bosschaert stapte er binnen en de deur werd hoorbaar achter hem gesloten. I De Vrouw en het kind bleven iti de huiskamer. Het vertrek, waar Dora den man had binnen- gebracht, was een klein vierkant kamerke; in het midden stond eene kleine, doch zware eikenhouten tafel, waarop eenige papieren lagen. Voor de tafel, in een breeden leunstoel, zat Farlandt; Bosschaert had op een anderen stoel, naast hem plaats genomen. Bosschaert had eene groote linnen beurs uit den zak gehaald, hij rangschikte thans een aantal klinkende kronen en rinkelende gouden dukaten, naast elicander op de tafel, en zegde na eene korte wijl: — Ziedaar, vriend Farlandt, dit is uw aandeel hetwelk de Meester u zet.dt, en dat voorkomt van den laatsten tocht, dien wij op den anderen Maas- oever gedaan hebben. De veerman telde de stukken terwijl hij ze op- nam ; rechtstaande opends hij eene kaslade, waarin hij het geld virborg en wende zich weer tot den bode, zeggende: — Vriend Bosschaert, bedank den Meester m mijnen naarn, en zeg dat ik hem steeds ten dienste ben; maar, voegde hij erbij, heeft de Meester geene bevelen gegeven, betreff;nde hetgene er te doen staat met de nieuwelingen van Eben-Emaal, Canne, Eysden en Maastricht, die zich bij onze gemeenschap willen aansluiten ? — Da Meester verzoekt u, die lieden te willen doen weten, dat zij bij de aanstaande vergadering tot Breeders zullen aangenomen worden, antwoord de Bosschaert. — En hoe staat het met de vereeniging op de Mokerheide ? — Die heeft men eenige nachten moeten ver- schuiven, ter oorzake dier duivelsche dragonders, welke ons voorgoed in den neus schijnen te heb ben ; ik geloof dat het zelfs veel raadzamer zou zijn, onze vergadering gedurende den winter en het slechte weder, buiten de open lucht, in de mergelmijnen kunnen hou den, welke hiertoe allerbest geschikt zijn. — O zeker, viel Farlandt in, hiervan heeft de Meester zich bij de laatst gehouden vergadering ten voile kunnen overtuigen : de proefnemingen vooral, zijn in de grotten oprecht duivelachtig en brengen er een ongelooflijken indruk opdeonin- gewijden te weeg. u . <•. -V^at de overige werkzaamheden betreft, welke ten uitvoer moeten gebracht worden hier- over moet ik nog eerst aan den Meester de in- lichtingen overbrengen, welke ik alhier zal inwinnen. ^ ■. j Hoe dat? vrosg Farlandt verwonderd. Heden middag zullen zich op den rechter- oever der Maas twee linnenkooplieden bevinden en uwen dienst als veerman verzoeken ; ten halve de stroom gekomen, zal een hunner u vragen of uwe boot geen lek heeft, en na uw ontkennend antwoord, zal de andere verlangen te weten, of het veerhuis eene herberg is, en hij er eenige ver- verschingen kan bekomen. Dit zijn de teekens waaraan gij die lieden zult herkennen; breng ze vervolgens bij mij in deze kamer. De onbekende sprak nog toen het uurwerk mid dag sloeg ; Farlandt keek door het vensterke naar den tegenovergestelden oever en bsmerkte er inderdaad reeds de twee mannen, waar van Bos schaert juist ophield te spreken. De veerman ging de kamer uit en liet den vreemdeling alleen, die intusschen eveneens van zijnen stoel was opgestaan en heen en weer stapte, tot hij eindelijk voor het kleine venster stil bleef, en de vaart van het booije op den stroom, met belangstelling scheen gade te slaan. Weldra werd de deur der kamer opriieuw ge- 4 ^ 1?— J... M AM zcus veci ^.uu Weldra werd de deur der Kamer opnieuw „ aan deze zijde der Maas gpend en de twee kooplieden traden binnen te houden, alwaar wij geene gewapende troepenl te vreezen hebben, en tevens onze vergaderingen I Wordt vervoi^*