Tekstweergave van BWB1932_0618-1_00008

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

schoolbanken merkt het lid VERSTAP- PEN op, dat hij heeft vemomen, dat de banken reeds in de school stonden toen de benoodigde gelden warden beschik- baar gesteld, zoodat er geen gelegenheid tot levering door inwoners bestond, het- geen hij verkeerd acht. Op voorstel des VOORZITTERS zullen in voorkomende gevallen voortaan voor- waarden worden gesteld. De toegrooting voor het dienstjaar 1931 wordt gewijzigd. Het kohier hondenbelasting wordt ALGEMEEN WEEKOVERZICHT. BINNENLAND. Nederlandsch-Belgische oveieen- komst. Wederzijdsche verminde- dering der invoerrechten. De nieuwe Nederlandsch-Belgische ^ conventie is een gebeurtenis van be tee vastgesteld met een totaal-bedrag van I kenis geworden, niet alleen voor de drie 620 gulden. I betrokken landen, Nederlsnd, Belgie en Goedgevonden wordt dat de Wed. Th. I Luxemburg, welke laatste twee reeds een Arts, die haar pacht van gemeentegron- | tolunie onder elkaar hadden, maar voor den gedeeltelijk heeft voldaan, voor 't resteerend bedrag rente zal betalen. Het door haar gehuurde pereeel zal opnieuw worden verpacht. Het adres van J. M. van Gemert e.a., waarbij eene hermeting wordt gevraagd van verpachte gronden wordt ingewilligd Naar aanleiding van het adres van het schoolbestuur van den R. K. Politiebond St. Michael, gevestigd te 's Bosch wordt besloten voor het jaar 1933 een subsidie van f5 toe te kennen, zulks op voorstel van het lid GIESEN. De van Notaris de Vries alhier ont- vangen lijst in verband met door pach- ters van gemeentegronden gevraagde re- ductie, wordt in handen gesteld eener commissie ad hoc. heel de wereld, omdat de genoemde lan den door de gesloten overeenkomst een daad hebben gesteld, welke als het be- gir. van een gezonde renovatie van den economischen wereldgeest wordt geoor- deeld. Nederland en Belgie (met Luxem burg) zijn als eersten aan het afbreken gegaan van de hooge tolmuren, waar- mee de landen zich hebben omringd, en welke als de voornaamste beletselen voor een algemeen economisch herstel worden beschouwd. De conventie houdt in, dat de betrok ken landen voor elkaar de tarieven jaar- lijks met 10 pCt. verminderen, tot deze op de helft der huidige hoogte zijn ge- bracht, met de beperking, dat ze niet lager komen dan 8 pCt. voor afgewerk- Het schrrjven van den R. K. Smeden- I te producten en 4 pCt. voor half-fabrika- bond „Kring Boxmeer" betrekking heb- bende op de leverantie van een haard, die volgens daarbij gevoegd schrijven van de firma Van Campen te Nijmegen niet aan de door het Gemeentebestuur ge- stelde voorwaarden zou voldoen, wordt voor kennisgeving aangenomen. Het verzoek der R. K. W. V. om eene bijdrage uit de Gemeentekas van 5 ct per inwoner voor het verstrekkon van kleeding en schoeisel aan tewerkge- stelden, wordt aangehouden voor nadere inlichtingen. Bij inwilliging van dit ver zoek zal het Nationaal Crisiscomite een gelijk bedrag voor dit doel beschikbaar steUen. Met een tweede verzoek der R. K. W. v., waarbij deze aandringt op het georganiseerd zijn der arbeiders om voor eventueele plaatsing bij de werkverschaf- fing in aanmerking te komen, wordt ac- coord gegaan De VOORZITTER doet mededeeling dat bij gelegenheid der Zaterdag j.l. ge- houden kasopname bij den Gem.-Ont- vanger een bedrag van /1359.75 in kas was, welk bedrag overeenstemde met het bedrag dat daarin aanwezig behoor- de te zijn. Wordt voor kennisgeving aangenomen Bij de rondvraag spreekt't lid NOOIJ EN over de brandweer en den aanleg van brandputten. Hij zegt, dat de gemeente de houders van brandbluschapparaten, die hier veelvuldig geplaatst zijn, be- hoort te subsidieeren en doet het voor stel /1 per apparaat te verleenen, het geen wordt afgewezen Wethouder VAN HOUT bespreekt de mogelijkheid van een vrijwillige brand weer. Het lid VERSTAPPEN zegt, dat het ventverbod niet alleen voor den Zondag zooals de notulen vermeldde, maar ook op andere dagen geldt. Het lid GIESEN wenscht van venters een recht te heffen ten bate van de ge meentekas, hetgeen zal overwogen worden. Hetzelfde lid vraagt, wanneer zal be- gonnen worden met de verharding van den weg vanaf de zuivelfabriek naar den stationsweg. Weth. VAN HOUT zegt, dat een en ander reeds aan den Gemeente-opzich ,ter is opgedragen. Voorts zegt het lid GIESEN, dat de rooster der waterlei- ding der Zuivelfabriek nog niet in orde is en brengt wijders ter sprake het gra ven der nieuwe waterleiding over de Mo- lenheide, welke hij onnoodig noemt en in elk geval voordeeliger langs een anderen weg kon worden in verbinding gebracht met een bestaande waterloop, waarvoor reeds een duiker onder de spoorlijn ligt. De VOORZITTER zegt, dat loozing in de Spoorsloot te duur komt. Verschillende leden zijn tegen deze waterleiding. Op voorstel van GIESEN zullen de leden eens gezamenlijk ter plaatse gaan kijken. Het lid H. THIJSSEN spreekt over de werkverschaffing. NOOIJEN zegt, dat een arbeider naar de Broeksche straat moet, terwijl ARTS VAN DER ZANDEN zegt, dat de straten in het Hollander broek in orde moeten worden gemaakt, waarna de openbare vergadering wordt gesloten en tot eene met gesloten deu- ren wordt overgegaan. _ ^^oofd-enKiesp//??" MIJNHARDT'S POEDERS Doos ^5ct.Perstuk 8ct. Bij Uw/drogist. ten. Waar de invoerrechten in Belgie over het algemeen belangrijk hooger zijn dan hier, zal de 8 pCt. grens hier gauwer zijn bereikt, maar zullen de te brengen offers voor de Belgen grooter wezen dan voor ons. Dat maakt het be- sluit der Belgen des te prijzenswaardiger, Het verluidt, dat ook de Scandinavi- sche staten spoedig tot de conventie zul len toetreden. Voor deze is de weg daar- toe opengelaten, — ja, voor heel de wereld. De indruk in het buitenland. In Internationale kringen wordt de Nederlandsch-Belgische conventie van de grootste beteekenis geacht. Van En- gelsche zijde is het initiatief van beide staten hartelijk toegejuicht en vanuit de Ver. Staten mochten we vernemen, dat men ook daar met de getroffen overeen komst sympathiseert, omdat men het er zoo nuttig acht, dat de kleine staten der wereld de tariefmuren een flink stuk omlaag halen. Uncle Sam verdient graag aan de deugdzaamheid der kleintjes Verstandig is, dat de betrokken lan den de voordeelen alleen hebben gere serveerd voor degenen, die zich bij haar aansluiten. Daarom is de instemming niet volstrekt algemeen. Sommige Euro- peesche regeeringen — we denken hier speciaal aan Frankrrjk — achten de po- sitie, welke hun land eens als meest- begunstigde natie verwierf, door de over eenkomst bedreigd. Bij het sluiten der overeenkomst echter is aan die moei lijkheid gedacht; daarom o.m. is de mo gelijkheid voor aansluiting opengelaten Als de betrokkenen dat niet wenschen: zullen de verdragen met hen worden op- gezegd en zoo noodig herzien. De steun aan de varkensteelt, Er is een dure campagne geopend door belanghebbenden tegen de voornemens der regeering tot steun aan de varkens teelt, waarbij als spookbeeld wordt voor- gehouden een verhooging ad 30 pCt. van het varkensvleesch. De noodzakelijke verhooging is onmogelijk te beoordeelen bovendien vergete men niet, dat 30 pCt op een prijs van, laten we zeggen 30 cent per pond varkensvleesch, nog maar een verschil van een dubbeltje uitmaakt en dat we met een dergelijk klein offer, algemeen gebracht, een heelen stand grootendeels uit nood en armoe redden Met het belang van den boerenstand is in niet geringe mate het belang van arbeider en middenstander mee gemoeid, Twee trelnen op elkander geloopen, Treinongelukken hooren in ons land gelukkig tot de zeldzame gebeurtenis sen; ons spoorwegverkeer is misschien wel het veiligste van Europa. Deze week echter had door verkeerden wisselstand een botsing plaats tusschen ♦wee trei nen bij Alphen aan de Rijn. Enkole per sonen bekwamen lichte verwondingen, maar overigens eischte dit ongeluk naast groote materieele schade geen menschen- offers. BUITENLAND. Een gunstlge atmosfeer voor Geneve en Lausanne ? Amerika verwacht spoedige resultaten inzake ontwa- pening.. Het zou misschien nog wel doenlijk zijn om te dezer plaatse alle berichten en geruchten uit Geneve en Lausanne te vermelden, welke dagelijks in de In ternationale pers verschijnen, maar het heeft geen zin, omdat ze elkaar alle te- genspreken en niet anders blijken te zijn dan persoonlijke zienswijzen of gissingen der Internationale journalisten. De vori- ge week was de stemming nog zeer pes- simistisch, maar in het begin van deze week schijnt de atmosfeer ineens wat verhelderd te zijn, doordat het besef zich heeft baan gebroken, dat de wereld dp oplossingen wacht, en de openbare mee- ning geen nieuw uitstel van beslissingen meer duldt. Daarbij komt de merkbare geprikkeldheid van niet direct-geinteres- seerden, van de Ver. Staten o.a. en van de vertegenwoordigers der kleine landen van Europa, b.v. van de Oslo-Staten, (d.z. de landen, welke de conventie van Oslo in 1930 onderteekenden, de diie Scandinavische rijken, alsmede Neder land, Belgie en Luxemburg). Deze laat- sten hebben bij den voorzitter der Oht- wapeningsconferentie laten informeeren, of er nu spoedig een plenaire commis sie-vergadering zou komen, of niet, en de Ver. Staten hebben door Gibson laten weten, dat men aan de andere zijde van den oc'eaan spoedige resultaten in zake ontwapening verwacht en dat eerst daar- na over een schikking inzake oorlogs- schulden aan Amerika kan worden ge dacht. Dat alles heeft een wil geboren doen worden om daden te stellen. Hen derson, de voorzitter der Ontwapenings- conferentie, is er op aandrang van Gib son (Ver. Staten) zelfs toe overgegaan om een plenaire zitting van de Ontwa- peningscommissie bij een te roepen, hoe- wel hij daags tevoren nog aan de verte genwoordigers van de Oslo-staten had medegedeeld, dat zulke bijeenroeping eerst tegen den len Juli kon worden verwacht. Frankrijk tot concessies bereid. Frankrijk zou niet alleen tot belang- rijke concessies in zake de herstelschul- den bereid zijn — 2- of 3-jarig mora torium met daarna een slotbepaling (in- tusschen door Von Papen, die een direc- te en algeheele schuldenschrapping ver- langt, afgewezen) — maar ook een ver- minderde bewapening, b.v. een directe bezuiniging van 5 tot 10 pCt. op de cor- logsbegrooting, een verminderde leger- sterkte en een verbod van chemische en bacteriologische middelen als oorlogs- voering, aanvaardbaar achten. Daarnaast zou het de gedachte aan een internatio- naal Volkenbondsleger willen laten varen. Het is alles bij elkaar nog niet veel, maar als de wil er bij Frankrijk maar KAMERKRONIEK. I Vreest geen Examen TWEEDE KAMER. en pootgoed. Boekhouden is nu vooral noodig, niet alleen om den belasting- — 1 T T 1 1 1. j I ambtenaar te woord te kunnen staan, want er is een middel dat U kalm houdt I maar vooral om te weten wat loont en en waardoor Uw geest helder blijft. I wat niet. Mijnhardt's Zenuwtabletten behoeden I 8- Arbeidzaamheid en spaarzaamheid de tandheelkunde ver- U voor zcnuwachtigheid. Ze zijn ver- krijgbaar in kokers van 75 ct. bij | Wetje op worpen. i a i_ i De zorgzame volksvertegenwoordiging I Apotn. en DrogiS en. heeft zich met de tanden en kiezen der f belastingbetalers bezig gehouden. Ze was [ er zeer bezorgd voor. De regeering had als uitvloeisel der bekende tandheelkun- dige kv/estie een ontwerp ingediend om I aan de erkende tandheelkundigen, die nu alleen een gebit mogen trekken, als ze j dat ook weer kunstmatig moeten aan- vullen, de bevoegdheid te geven der vol- ledige tandheelkunde. De minister noem- de zijn ontwerp een eenvoudig wetje, aanpassende aan den feitelijken toestand, maar de Kamer zag de volksgezondheid I door het optreden van „ongestudeerde tandheelkundigen" bedreigd en verwierp ] het ontwerp met 44—30 stemmen. De derde kruiser wordt atgebouwd. Een suppletoire begrooting van Indie, welke weinig om het lijf had, gaf aanlei ding om den heer Cramer te laten inter- pelleereu over den afbouw van den der- den kruiser voor Indie. De socialistische interpellant schetste den slechten econo mischen toestand in Indie, waar zelfs voedselschaarschte zou heerschen. In die onistandigheden vroeg hij den bouw waar aan in 1930 is begonnen, verder af te lasten. De heeren Albarda (S. D.) en Marchant (V.-D.) sloten zich bij het be- toog aan. De heer Feber (R.-K.) en mi nister Deckers vonden, dat men behoort te beslissen, of de vloot moet v/orden aangehouden of niet. In het eerste ge val moet het materiaal van tijd tot tijd worden vernieuwd. Op geen begrootings- post is zoo bezuinigd als op die van ma rine; sinds 1929 n.l. 34 pCt. en op ma teriaal zelfs 80 pCt. Deze kruiser moet dienen ter vervanging van verouderde schepen. Minister Deckers zei, dat de regeering zich niet verantwoord achtte, als ze de vloot zou laten vergaan, en hij, zoowel als de ministers van kolonien en van buitenlandsche zaken zouden aftre- den, als de Kamer den afbouw van den derden kruiser zou weigeren. De motie-Cramer werd daarop met 59 tegen 30 stemmen van de eenzijdige ont- gekomen zou zijn om ook voor zich zelf 1 wapenaars plus de communisten en Flo daadwerkelijk aan een geleidelijke ont- | ris Vos verworpen wapening der volkeren mee te werken, dan zou er al heel wat gewonnen wezen. De Prmsische Premierverkiezing uitgesteld. De Pruisische regeering-Braun is wel zeer taai van leven. De moeilijkheid met het verkiezen van een nieuwen premier is voorloopig opgelost door een overeen komst tusschen de Nazi's en het Cen trum, waarbij de premierverkiezing wordt uitgesteld tot na 31 Juli, den dag der nieuwe verkiezingen voor den Rijksdag. Blijkbaar rekenen de Nazi's op zulke successen, dat ze het op een ontbinding van den Landdag en wederom nieuwe vprkiezingen in Pruisen kunnen laten aankomen. Oneenigheid tusschen de Duitsche Staten en het Rijk. Tusschen de Duitsche Staten en het Rijk botert het overigens slecht op het oogenblik. Over de onderlinge verhou ding" wordt dezer dagen een nieuwe con ferentie in Berlijn gehouden tusschen minister von Gayl en de vertegenwoordi gers der Staten; vooral de slechte uit- komsten van de opheffing van het uni- formverbod hebben tot deze nieuwe be- sprekingen geleid Het Eucharlstisch wereldcongres. In de lersche hoofdstad is het Eucha rlstisch Wereldcongres geopend. Uit alle werelddeelen zijn honderdduizenden ka tholieken naar het Groene Erin opge- trokken om er him Christus Eucharisti- cus te eeren. In Dublin weet men nau- welijks raad met de huisvesting enz van alle vreemdelingen; geen wonder als men weet, dat het inwonerstal er tij- delijk meer dan verdubbcld is. Den Paus-Legaat is er een triumphale intocht bereid, waarbij o.a. 36.000 kinde- iren hem een speciale hulde brachten. In lerland zijn de zaken in de laatste eeuw wel sterk veranderd. Nog geen honderd jaar geleden konden de leren onder de Engelsch-Aglikaansche vervol- ging nog slechts op verstoken plekjes in kleine stroo-hutten, Mis-hooren en moes- ten ze kerkelijke belasting opbrengen ten behoeve van de hen vreemde Aglikaan- sche geestelijkheid. Thans haalt de over- heid des lands er officieel en vol eerbied den Pauselijken gezant binnen en wordt er in het openbaar het Misoffer opge dragen onder het open dak van den ler- schen hemel, ten aanschouwe van een In ternationale menigte, in plaats van on der een strooien huif voor wat ang- stige menschen. onwillekeurig, om zich te overtuigen dat al zijn denkbeelden nog zuiver en onver- zwakt waren. En als leidde die draad hem door het doolhof van zijn verwarde ziel, daar opende zich voor hem een an dere gedachtenwereld. Neen, hij was niet in het voile bezit zijner vermogens geweest, een sluier trok weg. Wat hij tot nu toe zag uit zijn verleden, uit zijn jeugd, 't was slechts de uiterlijke schijn der dingen. Zijn innigste herinneringen en gevoelens uit dien tijd waren als omne- veld, en die geheimzinnige draad deed — hij wist niet van waar of hoe geko- men — alles weer bij tooverslag ver- rijzen. Kind! Die herfstdraden zijn je moeders liefde, je moeders gebed. Zij zullen je bewaren van het kwaad. Hij hoorde 't haar zeggen, die moeder, wier eenige zwakheid was haar al te groote, over- dreven liefde voor hem. Maar wilde hij dan nu kwaad doen? Was dat kwaad? Zich zelf rechten, het onrecht tegen zijn vrouw goedmaken, zijn eigen lijden doen vergeten? De revolver zakte neer; wle was hij, om dat te beslissen? Wat wist hg er van? Die op hoogen toon verzekerden dat met zoo'n schot alles eindigde, lij den en geluk, zonde on straf, van waar haalden zij hun wijsheid? Hun persoon lijke gevoelens, hun eigen vaste over tuiging deed niets af tot het feit. De bes- ten, de edelsten van alle tijden hadden gehoopt op of gevreesd voor hetgeen na dit leven volgde en mocht hij hen ver- oordeelen? Waarom? Wist hij het beter? Als er zoovelen in dit leven slechts een voorbereiding zagen voor het eigenlijke, het ware leven, welke gronden had hij dan om anders te denken? O ja, de boe- ken, door hem gelezen, de redeneerin- gen door hem gehoord, zij waren ge- schreven en gehouden dqor menschen, even onwetend als hij; anderen hadden het tegenovergestelde geleerd, daaraan geluk en leven opgeofferd. Waarom konden die niet recht hebben ? Geen twee dingen konden immers tege- lijk waar zijn? Hamlet twijfelde als hij en noemde zich zelf een lafaard, maar 'n lafaard door het geweten laf geworden. Als dat ten minste lafheid was en niet juist moed, de verantwoordelijkheid .te blijven dragen van zijn daden en ze niet af te werpen als een te zwaar gewor den last. Het „To be or not to be" had nog de- zelfde beteekenis, als toen Hamlet het zich zelf afvroeg bij den ingang van 't groote onbekende. De menschen hadden de grenzen van hun weten verre uitge- breid na Shakespeare, maar aan gene zijde gaapte nog steeds het geheimzin nige, de wereld, waaruit nooit iemand was teruggekeerd. Duisternis omgaf hem, van alle kanten, en hij stond nog met zijn revolver in de hand, te philosopheeren in plaats van te handelen, en alles om een draadje spin- rag, een herfstdraad in dit land van eeuwigen zomer. Maar als zijn moeder gelijk had, zijn moeder, die hem jaren en jaren geleden met dien geheimzinnigen draad, door de engelen gesponnen, aan haar hart had geketend? Als de daad, welke hij stond te verrichten, niets beduidde dan laffe Vlucht in het onbekende, het verschrik- kelijke, het onherstelbare; als 't woord waarheid bevatte: Heer! Ik dank U, dat gij deze dingen verborgen hebt voor de wijzen en ge- openbaard aan de kleinen ? Als zijn moeder in haar vast geloof wijzer was dan zijn vrienden, die nu ze- ker lachen zouden, hem ziende met de revolver in de hand, die hij niet durfde afdrukken uit vrees, omdat hij geloofde als oude vrouwen en domme meisjes? En als ik blijf leven, wat dan? Zuit Gij mij dan helpen, o God, om mijzelf te overwirmen — en — haar nog eenig geluk te geven. Daar dacht hij plotseling aan zijn laat- sten aanval van woede tegen de oor- zaak van al hun ellende, tegen haar, die eens mevrouw Chariere was geweest. Wat had hem toen belet zich op dat De werkloosheidsdebatten. Het rapport der commissie-Welter. De interpellatie-Kupers heeft in de Tweede Kamer aanleiding gegeven tot uitvoerige debatten over het werkloos- heidsvraagstuk, waarbij ook het rapport der commissie-Welter ter sprake is ge bracht en het aan de regeering toege- schreven voornemen om de werkloos- heidsuitkeeringen te verminderen. De re geering heeft ontkend, dat ze plannen ten opzichte van dat laatste had; de uit- keeringen, noch de loonen der werkver schaffing zullen voorloopig worden ver- laagd, maar de regeering kan zich niet binden voor de toekomst, onbekend als ze er mee is, voor welke noodzakelijkhe den ze nog kan worden geplaatst. De heer Henri Hermans heeft er op aangedrongen, dat het rapport der com missie-Welter niet alleen zou worden ge- publiceerd, maar voor de pers en het pu bliek ook zou worden toegelicht. Laat dat een half uur per dag gebeuren voor de radio, zoo beval hij aan. Naar een 40-urige werkweek? Bijna alle sprekers verwachtten nog een langen duur van de crisis en ze vreesden dat de -steunmaatregelen en de werkverschaffing op den duur niet meer te financieren zouden zijn. Meer hell werd verwacht van een verdeeling van het werk door inkrimping van den werk tijd, — we moeten naar de 40-urige werk week, zoo was de meening van velen. Ge- heel in strijd daarmee werd het ontslag geoordeeld, dat aan de departementen en in de overheidsbedrijven, aan een gedeel- te van het personeel wordt gegeven met de uitgave van we6r improductief geld — wachtgelden — als gevolg. De regeering bleek tegenover de 40-urige werkweek overigens niet bepaald afwij- zend te staan. Twee moties-Kupers verworpen. Motie-Kortenhorst aangenomen. Op Woensdag van deze week kwamen de verschillende mo ties in stemming. Twee moties-Kupers, betreffende de verdeeling van crisisuitgaven tusschen Rijk en Gemeenten, en een ten behoeve van een crisisregeling voor de bouwvak- arbeiders, werden verworpen met resp 55—24 en 47—24 stemmen. Een motie-Kortenhorst, de regeering uitnoodigende om de voorwaarden be- kend te maken voor het verleenen van bouwcredieten en voor het onderbrengen der bouwvakarbeiders onder de crisis regeling voor werkloosheid, werd aange nomen met 69—10 stemmen. Binnenland KRING CUIJK VAN DEN N.C.B. Hoe kan de boer het best de tegen- woordige crisis doorkomen. Op de vergadering die ,de kring Cuijk van den R. K. J. B. op 18 Mei te Beu- gen hield, werd aan de afdeelingen een niet-alledaagsche vraag voorgelegd. De Kringsecretaris, de heer M. Pee- ters te St. Anthonis, had een origineel id6e. Alle afdeelingen zouden kunnen meedingen naar een geldprijs, beschik baar gesteld door den Kring Cuijk van den N. C. B. Zij moesten daartoe een schriftelijk antwoord indienen op de vraag: ,,Hoe kan de boer het best de tegenwoordige crisis doorkomen?" Daartoe moest men „10 geboden" noe- men, waaraan elke boer zich in de cri- sistijd had te houden. Er werd eenige toehchting gegeven. Zoo zei men vanaf de bestuurstafel, dat een der geboden zeker zou zijn net bedrijf zoo rationeel mogelijk in te richten. Er kwamen 9 antwoorden in. In een vergadering van het bestuur van den Kring Cuijk werden deze ant woorden stuk voor stuk gelezen en be- sproken. Bijna alle antwoorden gaven als eerste gebod: „Richt het bedrijf zoo rationeel mogelijk in." De meeste afdeelingen gaven dan in hun volgende geboden verschillende technische wenken, zoo als; zorg voor productief vee, zorg voor oordeelkundige bemesting, verbouw veel groenvoer enz. Het Kringbestuur vond dat niet juist. Dat alles immers gebeurt reeds als het bedrijf rationeel gedreven wordt. Een afdeeling wilde de Regeering ver schillende maatregelen laten nemen om de crisis op te lossen of den boer te steunen. Voor iemand, die de toelichting op de gestelde vraag in de vergadering gehoord heeft, is het dmdelijk, dat ook dit ant woord werd ter zijde gelegd. Dat was niet de bedoeling. Het Kringbestuur heeft ten slotte ge- meend een le prijs te moeten toekennen aan de afd. St. Anthonis, een 2e prijs aan Vierlingsbeek en een 3e prijs aan Vortum-Mullem. St. Anthonis gaf de volgende 10 ge boden: 1. Men moet het bedrijf zoo rationeel mogelijk inrichten. 2. Alle zuinigheid betrachten op niet noodzakelijke uitgaven. 3. De organisatie steeds getrouw blijven. 4. Elkander met raad en daad bij staan. 5. De noodtoestand der boeren bekend maken bij hen, die daarvan nog onkundig zijn. 6. De streekbelangen op den voor- grond brengen. 7. Zich hoeden voor verkeerde sociale invloeden, de politieke eenheid bewaren. 8. Op de hoogte blijven van den alge- meenen wereldtoestand. 9. In zgn omgeving de blijmoedigheid, bewaren. 10. Bidden en op God vertrouwen. VierUngsbeek gaf het volgende ant woord: 1. Allen moeten we een groot ver trouwen hebben in God. Van Hem moeten wij uitkcwnst verwachten, van Hem die 't lot der wereld in handen heeft. 2. We moeten medewerken om de goe- de boerenvereenigingen zoo sterk mo gelijk te maken. Wij moeten steeds be- stuursleden kiezen, die zich van him taak bewust zijn. 3. We moeten zooveel mogelijk strij- den tegen versnippering van onze par- tij op politiek gebied. Politiek laten wij niet aan liefhebbers over, wij leggen er uit alle macht en kracht beslag op, 4. We moeten ons meer ontwikkelen, opdat wij door meerdere ontwikkeling kunnen volgen, wat er door onze leiders gedaan wordt. 5. Zooveel mogelijk moeten wij de in- stellingen van den Boerenbond steunen, zoals de Handelsvereeniging en de Brand verzekering. 6. We moeten zooveel mogelijk Hol- landsche waar koopen om de eigen nij- verheid te steimen. Dat komt toch ook indirect weer aan den boer ten goede. 7. We moeten zorg besteden aan het bedrijf. We moeten vooral zorg beste den aan de grondbewerking en aan zaai- moeten samen gaan. Als men niet spaar- zaam is helpt het niet of men al veel werkt. We moeten ons levensniveau ver- lagen. 9. Beide partijen, pachter en verpach- ter, moeten in deze tijden elkaar zooveel mogelijk trachten te naderen. Moge de storm van onderlinge verbittering ein- delijk eens gaan luwen, 't is welletjes geweest. Pachter en verpachter kunnen elkaar niet missen, ze hooren bij elkaar. 10. Aalmoezen geven vergelijken we met pappen en pleisteren. We weten maar al te goed dat de aalmoes in den een of anderen vorm wel nooit geheel kan worden gemist. Maar het streven moet zijn zoo spoedig mogelijk — voor zoover dat mogelijk is — ieder zijn eigen boterham. Vortum-Mullem heeft zijn antwoord op rijm gezet. 1. Wil toch steeds, en thans vooral, Op God vertrouwen bovenal. 2. Meer versobering van leven, Moet ge elkaar tot voorbeeld geven. 3. Wil in het vereenigingsleven Steeds naar eensgezindheid streven. 4. En een rationeel bedrijf, Heeft meer kans, dat is buitenkijf. 5. Bij bemesting opgepast, Dat ge dan geen geld verbrast. 6. Haal voedsel en voeder uit eigen bedrijf, Dan gaat men u minder met nota's te lijf. 7. Hoed u toch voor slordigheid, Zorg voor deugd en kwaliteit. 8. Vreemde krachten moet ge mijden, Als 't bedrijf dan niet gaat lijden. 9. Pas in moeilijkheid u aan, Laat „noodig" steeds voor ,,nuttig" gaan. 10. Houd van politiek u vrij, Steun steeds de eigen Staatspartij. Het Kringbestuur was tevreden over de ingekomen antwoorden. Het bleek dat meerdere afdeelingen zich veel moei- te hadden gegeven om de prijsvraag be- hoorlijk op te lossen. 't Blijft de vraag of wel eene afdeeling daarin volkomen geslaagd is. Zeker is echter, dat vele wenken, door de jongere boeren gegeven, in dezen treurigen tijd voor alle oudere gelden kunnen. CBISIS-ZUIVEL-CENTBALE. Uitvoering crisis-zuivehvet 1932. Inlichtingen voor zelfkamende en zelfkazende boeren. Met ingang van 3 Juli a.s, zal de wet betreffende tijdelijke maatregelen tot hulpverleening aan de veehouderij (Cri- sis-Zuivelwet 1932) in werking treden. In verband daarmede, worden de vol gende inlichtingen ter kennis van de zelfkajnende en/of zelfkazende veehou- ders gebracht. De wijze, waarop getracht zal worden het beoogde doel door middel van deze wet te bereiken, kan in hoofdtrekken als volgt worden omschreven. Van alle bereide boter, met uitzondering van de voor eigen gebruik benoodigde hoeveel- heid, zal een heffing plaats vinden, te gen betaling waarvan een speciaal merk, het crisis-botermerk, wordt verstrekt, dat op de boter dient te worden aange- bracht. De boterproducenten komen, in verband daarmede, onder toezicht van de ambtenaren van de Botercontrolesta- tions. Het crisis-botermerk wordt ge- vormd door de letters C. Z. C., met aan weerszijden een leeuw, terwijl daarboven en daaronder de woorden: „Boter voor het binnenland" voorkomen. Het is de bedoeling, dat het bedrag der heffing op het merk bij verkoop van de boter in laatste instantie op den consument wordt verhaald, zoodat de boterprijs met minstens het geheven be drag stijgt. Ondermeer uit de opbrengst dezer merken wordt een fonds gevormd, het Crisis-Zuivelfonds, waaruit uitkee- ringen kunnen plaats vinden, ten behoe ve van het melkveehouders-bedrijf. Bij de uitvoering van de Crisis-Zuivel- wet wordt de Regeering bijgestaan door een lichaam, Crisis-Zuivel-Centrale ge- naamd, terwijl verder de medewerking van de Boter- en Kaascontrolestations is verkregen. Per 3 Juli a.s. zal het aan alle boterproducenten verboden zijn om boter te vervoeren, te verkoopen, voor- handen te hebben of af te leveren, wel ke niet is voorzien van een crisis-boter merk. Dit merk moet voorkomen op alle boter, die de producenten af leveren, ook al geschiedt dit in kleine verpak- king. De crisismerken zullen worden be schikbaar gesteld voor hoeveelheden bo ter van resp. '/„ 1 2%, 5, 10, 20, 25 en 50 K.G. De uitreiking zal geschieden door be- middeling van de genoemde controle- stations. Dientengevolge zullen, zooals schepsel te werpen, haar te dooden. Was het weer een herfstdraad, gespan- nen door de liefde en het gebed zijner moeder ? Zijn oogen werden vochtig; hij viel op een der steenen neer, het wapen rolde in het gras. Help mij, o God! Help mij, steeg het op uit het diepste zijner ziel; als kind heb ik uw hulp gevraagd, maar later niet meer. Men heeft mij gezegd dat gij er niet waart of niet helpen kondet, Maar wat weet ik er van, ik ellendeling. Wie ben ik, om over U te oordeelen ? De maan steeg op en verzilverde al les wat eerst goud scheen; een tropische nacht met zijn kristalblauwe lucht, ge heimzinnige tooversluier gespreid tus schen hemel en aarne, het leven der wouden wakker roepcnd. den geur der bloemen, het getjilp der insecten wek- kend, zacht vriendelijk, als glimlachten de engelen tegen de afgebeulde, verdor- de aarde om haar een weerglans van hun.hemel te gevei^, e^n visioen van de schoonheid, door nen aaaschouwd. Hortense zag het maanlicht vallen door het gordijn van klimopbladeren langs haar raam, een sierlijk netwerk van strepen teekende zich af op de goud- gele matten op den vloer harer kamer, en zij viel in slaap, den eersten, rusti- gen slaap na haar ziekte. Zij droomde zoo zot van haar kindje, dat op haar schoot lag, en van Philip, vroolijk laehend tegenover hen; zij zelf glimlachte en speelde mede. Plotseling werd zij wakker. Had iemand haar gekust op het voorhoofd? Zij streek er langs, nog half onbewust, maar toen sliep zij weer in; de stralen der maan vielen over haar en hulden haar in hun blauw-zilveren gloed. XIX. Na het vertrek van Hortense had Ber nard ChariSre zich zelf de vraag ge steld, wat hij langer in Grondvoort deed. Hij had al genoeg jongens rekenen, stel- en meetkunde geleerd. Door een samen- loop van omstandigheden sukkelde hij met zijn meiden; hij had geld genoeg om op eenigszins bescheiden wijze in een groote stad te leven, maar deze beschei den wijze, was juist wat hij verkoos, en toen eens het denkbeeld post gevat had in zijn geest, Het hij het niet meer los vroeg zijn ontslag, zette zijn huisje te huur, verkocht zijn meubels, en deed al les, zooals hij gewoon was, heel bedaard, zonder iemand te raadplegen, zonder lets vooruit te zeggen. Hij is bang dat mevrouw Van Asten opnieuw een aanval zal doen op zijn hart, schertsten eenigen, daarom ont- vlucht hij het gevaar, wel wetend, dat hij er in zal omkomen. In Amsterdam huurde hij een paar ka- mers, kreeg zijn ontbijt op het boekje, bracht eenig uren in Leesmuseum en Universiteits-bibliotheek door, maakte geregeld zijn wandeling, weer of geen weer, dejeuneerde en dineerde in een be- paalde restauratie en werd in de groote stad weer even spoedig de slaaf zijner vaste gewoonten als vroeger bij moe der thuis. Dit aangename leven ging een maand of vier, vijf regelmatig voort, en zelfs de afwisseling der seizoenen bracht er maar heel weinig verandering in, toen hij eens klaps opgeschrikt werd door een brief uit Indie. Hortense had hem een paar maal geschreven, maar niet dikwijls, en nu was haar laatste brief nog geen zes weken oud. Wat had zij nu weer? O ja, 't is waar ook, zij verwachtte een blijde gebeurte nis. Die had zeker plaats gehad. En bedaard dronk hij zijn thee en at z'n broodje, zonder zich door den brief te laten storen; toen het ontbijt geeindigd was, haalde hij zijn pennemes uit den zak en sneed methodisch al altijd de enveloppe open, nam toen den brief er uit en las: Beste Oom, Tot mijn groot verdriet moet ik u me dedeelen, dat ik erg ziek ben geweest en mijn mooie hoop in rook is vervlogen. De doctoren zenden mij naar Holland, waarheen ik a.s. week met de „Prinses ] Marie" vertrek. Mag ik mijn pied-a-terre bij u nemen? Hartelijk omhelsd, Uw nichtje, Hortense. Dat was alles. Geen nadere bijzonder- heden, geen woord over Philip of over hare plannen .voor de toekomst. Hij keek naar den almanak en naar den datum van den brief; die was al een week of vier oud. De schepen van Neder land deden 40 dagen of minder over de reis; zij kon dus reeds over een kleine veertien dagen hier zijn. En wat begon hij dan met haar? Haar pied-a-terre bij hem nemen, in zijn jongeheeren-int^rieur, hoe kon zij er aan denken! Zijn zwager en zuster met hun huis- gezin waren den vorigen zomer naar Baarn vertrokken; om de hooge Amster- damsche belastingen waren zij forensen geworden. Was dit niet gebeurd, dan zou Bernard uit angst voor de drukke na- bijheid van dit roezemoezige huishou- den zeker een andere stad dan Amster dam tot woonplaats hebben gekozen. Maar nu vond hij het jammer dat Hor tense niet daar kon logeeren; zij zou er toch zeker veel beter zijn dan bij hem. Waar zou hij haar onder dak brengen? Hij schelde en vertelde de binnenkomende mevrouw, dat hij een nichtje uit Indie over kreeg, en of die hier kon logeeren. O jawel, zij had nog een beeldig ka- mertje over. Maar het eten dan? Nu, mijnheer kon toch eten van den kok nemen, dan hoefde hij niet door weer en wind er uit om zijn kost op te halen. Zij wist een heel best adres. Dan was het goed, dan zou het zich wel schikken. Hij had er wel even aan gedacht naar Baam te schrijven, om te vragen of Hortense daar niet kon ko men logeeren, onmiddellijk na haar aan- komst. Dat was maar een wipje per spoor, maar z66 was het toch beter. Had Hortense bij tante willen komen, dan zou zij haar wel rechtstreeks geschreven heb ben, maar zij had het hem gedaan, en vanouds wist hij dat zijn nichtje op haar willetje stond als geen ander. Hij ging op zijn gewonen tijd uit, maar in plaats van zijn wandeling langs de hoofdgrachten of door het Vondelpark, liep hij nu even aan op het kantoor der Maatschappij „Nederland" en informeer- de naar de aankomst van de „Prinses Marie". Die kon over twaalf dagen hier zijn. Ja zeker, mevrouw Van Asten- Charifere bevond zich onder de passa- giers. Van Asten-Chariere, die beide namen speelden hem den ganschen dag door 't hoofd; een vreemde combinatie en hij dacht aan Bertha. Het was dien dag slecht weer, en toen kwam het bg hem op, dat het toch eigenlijk veel gezelliger was, als de Amsterdamsche straten zich in zulk een weinig aantrekkelijken toe stand van slik en water bevonden, thuis te zitten in een goed verlichte kamer, bg een net gedekte tafel, dan in een caf^ zgn kost op te halen en terug te kee- ren in een onbewoond half koud ver trek. Hij kwam tegen 7 uur thuis, eigen lijk blijde met het id^e, dat hij voort aan thuis zou eten, en vast van plan reeds morgen er mede te beginnen, om goed op streek te zijn bij Hortense's komst. Hij zou zich nu voorloopig een kop thee laten zetten, ondertusschen stak hij den sleutel in het slot en trad in de helder verlichte gang. Mevrouw verscheen dadelijk uit een der deuren. He, mijnheer, wat is u vandaag vroeg. Dat treft. Hoe bedoelt u dat? Daar is van middag een jonge dame gekomen om u te spreken. Natuurlrjk heb ik haar gezegd dat u pas tegen acht uur thuis zou zijn; toen is zij heenge- gaan en vroeg, toen zij terugkwam, of zij op uw kamfer mocht zitten wachten. Wordt vervolgd.