Tekstweergave van ECH1937_0101_00004

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
r I i r u c h JAARLIJKSCHE OPRUIMING KtaderWeeaiivg en Peek &Cloppenburg IHHHBBP AU CHAPEAU D'OR: OPQERICIIT ANNO 1887 | Speciaal Heerenhoeden en Sportpstten GROOTE SORTEERING ECHTE WEENER VELOURS EN RUIGE VILTHOEDEN IN DE NIEUWSTE KLEUREN feN PRIMA KWALITEITEN J. Hilckmann & Co. - Nijmegen Augustijnenstraat 10 Telefoon 779 LET S.V.P. OP HET GOEDE ADRES; 2C89-40 Oe ulthantf ende ftouden hoed 11 last v«n beMuwdheid. pijn op de borit, 1 • heejchheld, is er geen beter middel dan de beks"" , en zeer geprezen Balsempillen van Apotheker j H. van Aken, specialist te Selzaete. Oe Balsem ­ pillen van Apotheker van Aken doen he« slijm gemakkelijk loskomen en spoedlg verminderen, ze maken de stem helder, de ademhaling regelmallg. Enkele piUen geven direct verlichting zeHs bij den hev'iQsten hoest BALSEMPILLEN zrcm MpxAk&^eh. „Het succes _ van de Internationale automobielmarkt"! IDE CHEVROLET 1937 biedt U, naast vele andere, 4 w N ■ Elke de qemalen thomasslakken van het zoor gunstig bekend •taande mork „Het Klawepblad" van d« Ougr^e-Marihaye worden ils le tesle ler tokeila ■eslsliiin Mini EI8CHT DIT MERK VAN UW LEVERANGIERS. Verkoop^antoor: 80CIETE COMMEKCIALE D'OUGEEE pijn verdwijnl.... mel 'n "AKKERTJE" (Akker-Cachet) volgens recept Apotheker Dumont. Prettig innemen, smaakloos, geen maagstoor- nissen. Ong'eevenaarde werking legen kiespijn, hoofdpijn, migraine, zenuwpijnen, vrouwenpijn. Ook bij gevatle kou, koorts, griep en influenza. Buisje met 12 sluks 52 cent. Metalen zak-elui met 3 stuks 20 cent. A116en echl met den naam AKKER er op. Weiger namaakl neem 'n "AKKERTJE 1. GEHEEL STALEN CAR- ROSSERIEEN MET KAP UIT EEN STUK: 100 % geruischloos. Maximum bescherming onder alle omstandigheden. Hyper-moderne stroomlijn-stijl, gedistingeerd en smaakvol. Robuste constructie, uiterst verzorgde afwerking, bij- zonder com- fortabel 3. HYDRAULISCHE REMMEN Krachtige remwerking, soepel en veilig, op elk terrein en onder iedere weersgesteldheid. Ayto- matische gelijke remdrukverdee- ling voorkomt slippen. (86— ) Tandarts ^ Karel LinsRens Cuyk: Dinsdag 1.30-4 uur Hotel i.deKorenbeurs" Mill-St. Hubert: Donderdag 9-11 uur Hotel,,Erica' 276-15 Jaarmarkt 108-12 2. ONAFHANKELIJK GE- VEERDE VOORWIELEN. Reeds meet dan twee millioen automobilisten hebben aan dit systeem van moderne veering de voorkeur gegeven. Comfort, wegvastheid en veiligheid. 4. bedrijfszuinige 6- cylinder motoren. Kop- kleppenmotor met viermaal ge- lagerde krukas. Nog verhoogde capaciteiten en buitengewoon zuinig in verbruik. Geruischloos trillingvrij en ongeloofelijk soepel. e advertentie is een van de belang- rijkste factoren van beinvloeding der ge- meenschap geworden." Voordeelig en veilig Ontzcg Uzclf nict hct genocgcn van ecu procfritl Gemakkelijke betalingsvoorwaarden dank zij het G.M.A.C. systeem A. J. H JETTEN - GEMNEP FEUILLETON. HOOGMOED EN MISDAAD 31 Frans Breuner had zijn hart van te voren gewapend. Hij had er vast op gerekend, dat de molenaar zou beproe- ven hem door vleierij of bedreiging van zijn voornemen te doen afzien. Een man, die zooveel jaren onder het mas ­ ker van eerlljkheid' en rechtschapen- hied het bedrog had verloren, en er openlijk voor de geheele wereld mee had gepronkt, dat hij door eigen kracht en arbeidzaamheid zooveel geld had ver- diend, zulk een man zou niet bij den eersten aanval zijn onrecht bekennen. .,Ik zal nog drie dagen wachten. Tot zoolang houd ik alles geheim. Zoo u mij in dien tijd wilt spreken, verzoek ik u mij dit te laten weten. Na verloop van een week geef ik de zaak in han- den van een advokaat," zel Frans be- daard. „Ik doe het meer voor mijn moe- der en mijn zuster dan voor mij zelf." De molenaar zweeg en Breuner ver- llet de kamer. De deur der woonkamer stond open. Martha had den vrlend harer jeugd in huis zlen gaan. Zij hoorde de stemmen uit het kantoor en bemerkte aan den verbitterden toorn van haar vader, dat 6r lets gewichtlgs behandeld werd; zij meende natuurlijk, dat het over de hypotheek en het bouwterrein was. Eindelijk kwam Frans naar buiten om de trap af te gaan. Martha vloog de gang door. „Frans!" riep zij. Hij hoorde haar niet. Zij was hem genaderd en legde haar hand op zijn arm. Hij keerde zich om en zag haar aan. Zij verschrok bijna over de strak- ke, vreemde ultdrukking op zijn gelaat. „Frans, wat is er gebeurd? Heb je ruzie gehad met vader?" Nlettegenstaande zijn opgewonden- heid bemerkte Frans de verandering, die Martha had ondergaan. Haar trek- ken waren zachter geworden, haar wangen bleeker en de groote oogen za- gen zoo treurig tot hem op, dat hij het vroolijke melsje van vroeger nau- welijks meer herkende. Het deed hem leed haar zoo te zien; toch kon hij geen woord voor haar vinden. Werktuigelijk stak hij de hand uit om haar te groe- ten. „Frans, wat is er toch?" vroeg zi] nogmaals. „Ik heb met'je vader een zaak be- sproken, die ens voor altijd zal schei- den. Het ga je goed. Leef gelukkig!" Zij zag hem aan met zulk een smee- kenden blik, dat hij niet wist, wat er van te denken. Hij moest weg en maak- te zich zacht los van de hand, die nog altijd op zijn arm rustte. Met eenige stappen had hij de onderste trede der trap bereikt. Nog eenmaal keerde hij zich om. Martha stond boven aan de trap, het gezlcht in de handen ver- borgen; zij weende. Dit trof hem te zeer. Hij wilde haar nog een woord zeggen, een enkel woord. . Maar neen, hij durfde niet spreken, nu niet en nooit niet In de toekomst. Zij behoorde aan een ander en — hij stond op het punt haar vader in de gevan- genis te brengen. Hij stormde weg. XVII. Een boos Plan. Toen Frans den molenaar had verla- ten, snelde hij de straat op, de poort door, voorbij het met klimop begroeide huisje, waar zijn zuster met haar naal- werk voor het venster zat. Zonder een oogenblik te vertoeven stapte hij ste- vig door en liet spoedig het laatste huis van het stadje achter zich. De zon zou weldra ondergaan en voordat de sche- mering inviel wenschte hij Rexweiler te bereiken. Hij had groote behoefte bij iemand zijn hart te luchten en nu was de oude Mozes de eenige, wien hij alles kon toevertrouwen. Het duurde dan ook niet lang of het dorpje vertoonde zich te midden der cmringende boomgaarden, en de we- duwe Sara onlving haar bezoeker har- telijker dan ooit. Wat was de heer on- derwijzer toch een nette, vriendelijlce heer, dat hij zooveel belang stelde in den ouden Mozes en dagelijks den lan- gen weg van het stadje hierheen af- legde. De oude zelf zat warm ingepakt in een leuningstoel. „Ik ben in het geheel niet ziek," verzekerde hij, „alleen een weinig vermoeid. Het is alleen om vrede te houden met Sara, dat ik hier in den steel blijf zitten. Maar u hadt dien lan- gen weg niet meer zoo laat in den avond moeten afleggen. Wat brengt u voor goed nieuws?" Opgewonden, bijna onsamenhangend, vertelde Frans hem zijn onderhoud met den molenaar. In zijn stoel voorover- gebogen zat de oude aandachtig te luis- teren. Hoe verder hij met zijn verhaal vorderde, des te ernstlger schudde Mo ­ zes het grijze hoofd. „U bent nog zeer jong, heer onder- wijztr, zeer onervaren — neem het mij niet kwalijk — u hebt begaan een dom- heid. U hebt den molenaar opengelegd uwe kaarten, hem gewaarschuwd, hem het spel in handen gegeven. Waarom bent u niet gegaan naar een advocaat, zooals ik u had aangeraden? Laat u eens een ernstig woordje zeggen van een ouden man. Van af dit uur is uw leven niet veilig meer. Er zijn men- schen maar, verder wil ik niets zeggen. Mijii hemel! — daar geeft de jongeheer zich in de handen van zijn vijand, zegt hem: ik heb bewijzen! Be- hooren voor het gerecht, en voor het gerecht behoort ook de molenaar. En nu gaat u morgen naar een advocaat, di ­ rect morgenochtend, zoo vroeg moge- lijk! Denk toch aan den ouden Mozes!" Hoewel Frans niet kon deelen In de angstige voorgevoelens van den ouden man, mcest hij hem toch toegeven, dat hij zeer ondoordacht had gehandeld en zooals Mozes zeide, den molenaar had gewaarschuwd. Maar had hij anders kunnen of mogen handelen? Toen de jonge onderwijzer den molen had verlaten, was hij door Jakob opge_ merkt. Deze had onder de poort ge- staan en den voortijlende met booze blikken nagestaard. Sedert den laat- sten Zondag had^hij daarvoor bijzon- dere redenen. Dien dag had hij met Frans een hevigen twist gehad in „de Ooievaar", waar het vaandelfeest der militaire vereeniging werd gevierd. Frans was daar ook bij tegenwoordig geweest met zijn moeder en zuster; toen zij 's avonds met hun drieen naar huis wilden gaan, had Jakob, die reeds in beschonken toestand verkeerde, de zuster van Frans, Rosa, met geweld willen terughouden om te dansen; het meisje had zich onder de bescherming van haar broeder gesteld, en voordat ie ­ mand het kon voorzien wierp Jakob zich in dolle woede op den onderwijzer; kalm weerde deze hem tweemaal af, maar toen de woestaard hem ten der- den male een geduchten slag toebracht gaf Frans hem zulk een duw, dat Ja ­ kob achterover tuimelde en op den grond neerplofte. Natuurlijk had Frans nu de lachers aan zijn zijde en kon hij rustig met moeder en zuster naar huis gaan, terwijl de waard met eenige leden der vereeniging Jakob tegen- hielden, die het ten slotte bij al de spotternijen niet meer kon uithouden, naar huis ging en den „schoolmeester" wraak zwcer. Op dit oogenblik stond alles Jakob weer levendig voor den geest. Jakob had sedert dien twist Rosa niet meer te zien kunnen krijgen en er was hem veel aan gelegen zich bij haar te ver- ontschuldigen en zijn zaak in een gun ­ stig daglicht te stellen. Doch haar broeder, die ongelukkig juist vacantie had, verliet het kleine huisje niet. „Wie weet wat hij wel van mij ver- telt en hoe hij mij bij haar weet zwart te maken! Maar ik zal het hem wel betaald zetten. En dat van Zondag- avond! Ja, wanneer hij meent, dat Ja ­ kob van den moleh zich zoo lets laat welgevallen dan heeft hij het glad mis, Manneke, wij rekenen nog wel af," sprak Jakob bij zich zelf, toen Frans door de poort verdween. De oude Ambrosius hinkte het erf over. Hij bracht de manden, die hij had opgeknapt, in de schuur. „Wanneer je me tegenkomt, is het altijd net alsof er een Icruisspin over mijn weg loopt," luidde de vriendelijke groet van Jakob. „Als het maar nooit iets ergers is! antwoordde hij. „Laatst heb ik ge- droomd, dat ik je aan de galg zag, Jakob; zoo waar ik hier sta." Jakob ging langzaam het huis bin- nen. Allerlei zonderlinge gedachten kwamen hem in het hoofd. Hij kwam voorbij het kantoor van zijn vader. Door de halfgeopende deur kon men zien hoe de molenaar, met het gelaat in beide handen verborgen, • voor de schrijftafel zat. Wat was hier gebeurd? Zoodra Frans Breuner de kamer had verlaten, was het gedaan met de zoo moeilijk' volgehouden zelfbeheersching van den molenaar. Hij was op een stoel neergevallen en had het gelaat met beide handen bedekt. Daarbuiten klonk het verwarde geraas der druk werken- de machines; het water ruischte, de molen klepperde en de zaag zong daar tusschen door. Ginds van de houtwerf lieten zich luide stemmen hooren, ver- mengd met het doffe neerploffen der boomstammen. In het laatste uur was de zon door de wolken heengebroken; de heuvel, welks top met bosschen was begroeid, helderde op in den avond- glans, gelijk aan een ernstig gelaat waarop een vriendelijke lach speelt. Ook in het kantoor had een gouden straal zijn weg gevonden. Hij sloop langs den wand en vond het gelaat van den man, die daar als gebroken was neergezeten en zich af vroeg: „Wat moet ik doen? Wat moet ik doen? (Wordt vervolgd) BRuwe hanclesi Ruwe huid, Sciirale lippen ROL. verzacht en ceneest Docs 30 en 60 ct. Bij Apothekers en Drogisten. (92—B 7)