Tekstweergave van ECH1937_0925-1_00001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
DERDE BLAD ZATERDAG 25 SEPTEMBER 1937 NUMMER 74 DE ECHO VAK HET LAND VAN CUYK NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD FEESTNUMMER ter gelegenheid van het GOUDEN KLOOSTERJUBILEUM van Monseigneur W. VAN DINTER, Magister Generaal O. S. Cr. exi iUiMe. De Hoogw. Heer Mgr. W. van Dinter, Magister^Generaal van de Orde van het H. Kruis, viert zijn gouden kloosterfeest. Er is [eestvreugde in heel de Orde, in alle plaatsen, waar zij haar nederzetting heeft, ook in de verre missiegehieden, waar heden dankbare blikken zich richten naar het Moederhuis te St. Agatha, den zetel van den jubileerenden generaal, die zelf jarenlang pioniers~ arbeid verrichtte op het terrein der missie en die met eere den naam zou kunnen dragen van den Generaal der Missioneering. Bij dit [eest mag ons blad niet zwijgen. Ook nu willen wij de tolk zijn van onzen lezerskring en uiting geven aan de gevoelens van hoogachting van het Oost-Brabantsche volk voor dezen grooten zoon van hun eigen bodem, die opklom tot de hoogste waardigheid in zijn dierbare Orde. Aan dit gouden kloosterfeest wijden wij dit extra nummer van ons blad hetwelk wij als een betuiging van hoogachting, eerbied en hulde opdragen aan den jubileerenden Generaal, wien wij, mede namens onze Lexers, onze hartelijkste gelukwenschen aanbieden onder het uitspreken van de bede, dat het den goeden God moge behagen, om Mgr. van Dinter tot in lengte van dagen in de beste gezondheid te sparen voor zijn dierbare Orde, welke nog veel mag verhopen van de groote en goede gaven naar geest en hart van dezen voortreffelijken en eenvoudigen Priester Gods. DE REDACTIE. Bij, ejext gmiden Er is vreugde in St. Agatha en on ­ der alle leden van de Orde van het H. Kruis, tot in de verre missielanden, om het gouden Kloosterjubile van Hoogwaardig Heer Mgr. Van Dinter. ,,De Echo van het Land van Cuyk" wil deelnemen aan de groote feest ­ vreugde door de uitgave van een extra Nummer en mij werd gevraagd, een kleine bijdrage daarvoor te schrijven. Vereerend is deze taak, maar ook zeer moeilijk, want het vele goede en groote werk, dat Mgr. Van Dinter door gebed en arbeid voor de eere Gods en tot heil der Orde gedaan heeft in deze vijftig jaren, zal niet kunnen geschreven worden, zonder den beminnelijken eenvoud te kwetsen van den grooten priester, die wars is van ieder praalvertoon ; en alleen zijn hartelijke vriendschap geeft mij het vertrouwen, dat Mgr. het ons niet te euvel duiden zal, met zijn vele vrienden langs dezen weg ons ,,Gra- tias agamus Domino Deo nostro" uit te jubelen. Monseigneur is een kind van zijn geboorteland ; een rasechte Braban- ter, wiens verschijnen U aanstonds spreekt van Brabantsche gemoedelijk- #kid, eenvoud en blij Godsvertrou- v/en : en een blik slechts in zijn open oog met schalkschen lach doet U aan ­ stonds vertrouwen stellen in dezen grooten priester met rijke ervaring. Men is altijd bij hem welkom, zelfs te midden zijner drukke bezigheden, als men maar eenvoudig is en ongekuns- teld ; want eenvoudig en gemoedelijk is hij gebleven, ook bij de hooge waardigheid, waartoe hij door Gods bestel werd_ uitverkoren. Monseigneur kan bogen op een staat van dienst, doch hij doet het niet : wel vertelt hij ons, jongeren. gaarne van zijn ervaring als jeugdig kapelaantje en als pastoor-missionaris, doch zonder praal ; alleen in Bra ­ bantsche gemoedelijkheid. De priesterarbeid was hem steeds lief, zooals de taaie arbeid aan de har- de werkers van den schralen Brabant- schen grond. Als hij ons vertelt van zijn zielzorg, van zijn stoeren arbeid als priester, wien geen soberheid te streng, geen arbeid te zwaar was, om zielen te winnen voor Christus, dan. tintelt van vuur zijn oog, en over zijn onderrich- tende conversatie komt met zijn gullen lach de voile zonneschijn der blijheid ; en dan luisteren wij nog te liever, om- dat wij aanvoelen, dat bij al zijn har ­ den arbeid hem steeds voor den geest gestaan heeft het woord van Jezus tot zijn Apostelen : ,,Wanneer gij alles gedaan hebt wat U bevolen was, zegt dan, wij zijn onnutte dienstknechten". Dan voelt men, dat het Pastoor Van Dinter weleer hard moet gevallen heb- ben zijn mooie missie in Amerika te verlaten, om de groote en zware taak van Magister Generalis der dierbare Orde met haar vele nooden en zor- gen, te aanvaarden, doch ongetwij- feld heeft hij met groot Godsvertrou- wen dit ontzettend zware werk op zijn schouders genomen, wetend, dat hij gesteund werd door het gebed van vele vrienden, zich verworven door zijn eenvoud, zijn gemoedelijkheid, en zijn blijheid. God heeft zichtbaar zijn arbeid en zijn vele zorgen gezegend, want onder zijn bestuur neemt de Orde van het H. Kruis gestadig in bloei en aanzien toe. Moge dat zoo blijven in de verre toe- komst. Geve God dat Monseigneur Van Hoogw» Heer Mgr. W. van Dinter Magistcr-Generaal van de roemrijke Orde van het H. Kruis, die in het hoofdklooster der Orde te St, Agatha op Maandag 27 September a,s. zijn gouden kloosterfeest viert. Dinter nog in lengte van jaren moge staan aan het hoofd zijner Orde ; Geve God hem de kracht om met wijs beleid en onverdroten ijver ze te bren- gen steeds tot hoogeren bloei, tot eer van God en de uitbreiding van Zijn Kerk. Zoo stijgt vandaag met ons dank- gebed de zegenwensch ten hemel voor onzen goeden, in het goud jubileeren ­ den Vriend ! ! J. VERSCHURE, Pastoor. Pater van Dinter in 1910 met de twee eerste m'tssionarissen voor Minnesota. Op 27 September is er feest in t kleine St. Agatha. De Magister Ge ­ neraal der Kruisheeren, Mgr. W. van Dinter, viert er zijn gouden professie- feest, Vijftig jaar zijn er verloopen sinds Mgr. vol jeugdig vuur en heilig enthousiasme zijn intrede deed in 't oude klooster der eeuwenoude Orde. En die vijftig jaren hebben dat vuur en dat enthousiasme niet gedoofd : ondanks zijn bijna 68 jaren staat Mgr. nog voor ons in voile kracht en frisch- heid, jong nog en veerkrachtig naar lichaam en geest. Toch heeft de Hoog- waardigste Jubilaris zijn 68 jaren niet in ledigheid doorgebracht. 't Zou ons zelfs te ver voeren als we in dit artikel den inhoud van—dit rijke leven ook maar in 't kort wilden schetsen. We zullen ons daarom bepalen tot een kor- te beschouwing van Mgr. als kloos- terling ,wijl het feest wat we vandaag zoo blij meevieren, een professie- en kloosterfeest is, maar vooral ook, wijl het de eenvoudige, de hartelijke en echte kloosterling is, die op het werk van Mgr. zijn eigen stempel drukt. Want de Jubilaris is voor alles kloos ­ terling ! Vijftig jaar geleden verliet hij de wereld en wijdde zich door zijn drie- voudige gelofte van armoede, zuiver- heid en gehoorzaamheid geheel en al aan den dienst van God. Vandaag mag hij met blijheid en fierheid op die vijftig jaren terugzien. Want zij, die hem van nabij hebben gekend, zullen hem met vreugde het schoone getuigenis geven, dat hij vol- gens zijn eenmaal gegeven woord en zijn eens gedane geloften, zijn Heer en God getrouw heeft gediend. Vooreerst was Hoogwaardigst Heer, en is hij nog steeds met woord en daad, en tot ons aller voorbeeld, de minnaar en beoefenaar der kloos- terlijke armoede. Zijn kamer als Ma ­ gister Generaal is zoo eenvoudig, dat men 't zich moeilijk eenvoudiger den- ken kan. Voor zijn persoonlijk dage- lijksch gebruik weigert hij volstrekt alle comfort en gemak, zoozeer zelfs, dat zijn medebroeders en onderdanen er meermalen onder verlegen raken. En zelfs nu, op zijn gouden professie- feest, wees de Jubilaris elk persoonlijk geschenk en iedere persoonlijke gave met beslistheid van de hand. Alleen voor zijn dierbare missies wilde hij iets aanvaarden. Ook in boete en versterving is hij z'n onderdanen ten voorbeeld, niet slechts door de armoede, die hij be- oefent, en door de stipte onderhouding van het Silentium, maar ook door het feit, dat Hoogwaardig Heer, ondanks zijn acht en zestig jaren, nog trouw de vele vastendagen der Orde onder- houdt en iederen dag het koorgebed van het begin tot het einde meemaakt. De Jubilaris is bovendien de paladijn der kloosterlijke gehoorzaamheid : vroeger als een trouw en volgzaam onderdaan, en nu, als Algemeen Over- ste, door een nauwgezette naleving van Regel en Statuten, ook daar, waar ze Hoogwaardigst Heer, vanwege zijn waardigheid, niet verplichten. Dit was de man dien men in 1927, na den dood van Hoogwaardigst Heer Hollmann, van Amerika naar Holland riep voor de keuze van den nieuwen generaal der Orde. Reeds daags na zijn aankomst zat de eenvoudige mis- sionaris s middags bij de novicen in de recreatie ; hij vertelde hun over zijn reis, en hoe hij al een retour- kaartje genomen had voor de volgen- de boot, om na de Generaalskeuze weer dadelijk terug te varen. Hij dacht zelfs niet aan de mogelijkheid, dat hij zelf die nieuwe Generaal wor ­ den kon en ook werkelijk worden zou, zooals de keuze van 27 Juni 1927 uit- wees. Na deze keuze werd de nieuwe der Orde, den eminenten Prior van Mil, geinstalleerd als de ,,zelator dis- ciplinae", als de man, die met woord en daad, en vooral door zijn eigen voorbeeld de kloosterlijke tucht hand- haven en bevorderen zou. Vandaag mogen we met vreugde en dankbaar- heid getuigen, dat Hoogwaardigst Heer inderdaad de ijveraar der kloos- tertucht geweest is, op de manier waarop men dat van hem verwachtte. We mogen dit getuigen met dank- baarheid, maar bok met vreugde, voor- al omdat over zijn ijver voor de regel- tucht, over al zijn werk en heel zijn persoonlijkheid, de glans ligt en de aantrekkelijkheid van nederigheid en hartelijken eenvoud. Is deze deugd de grondslag van ieder waar christelijk leven, zoo is zij toch vooral op haar plaats in den kloosterling. Hoogwaar ­ digst Heer van Dinter bezit dien har ­ telijken en oprechten .eenvoud op een heel bijzondere wijze. Buitenstaanders worden vooral door deze deugd van Mgr. zoozeer getroffen, en meermalen heb ik, zoowel door Priesters als lee- ken, dien eenvoud en beminnelijke hartelijkheid hooren prijzen. Zij waren reeds zijn sieraad als eenvoudig on ­ derdaan ; zij bleven hem bij als Overs- te ; zij schitteren met nog meer glans tusschen het goud en het purper van zijn waardigheid als Magister Gene ­ raal. Met de minste van zijn mede ­ broeders en onderdanen gaat hij om als een gelijke, en ook de meest een ­ voudige menschen uit het land van Cuyk genieten de vreugde van zijn omgang en van zijn hartelijk, een ­ voudig woord. Niemand is daar bang voor den gouden ketting en het paar- sche manteltje ! Daarom is er vandaag, om dit Gou ­ den Professiefeest, vreugde en dank- baarheid niet alleen in de Orde van het H. Kruis, maar ook bij de men ­ schen in het land van Cuyk en ver daarbuiten ; bij alien die dezen emi ­ nenten, Hoogwaardigsten kloosterling kennen en waardeeren. En ongetwij- feld vereenigen zij zich vandaag in een eensgezinde bede, dat God Hoog ­ waardigst Heer nog lang in den bes- ten welstand moge sparen, zijn werk met rijke zegeningen moge bevruchten en hem eens de eeuwige kroon moge schenken in Zijn hemelsch, onvergan- kelijk Rijk. Qjejn^eAxmt deA WliMied. Het generalaat van Hoogwaardigst Heer van Dinter kenmerkt zich voor ­ al door diens bijzondere zorg en be- langstelling voor de missies. Gelijk men onzen Heiligen Vader Paus Pius XI dikwijls noemt den Missiepaus, zoo kan men ook met het volste recht Hoogwaardigst Heer van Dinter den Missie-Generaal noemen. En zoo is de Magister Generaal wel heel bijzonder the right man in the right place. Toen Hoogwaardigst Heer in 1927 door een bijna eenstemmige keuze tot Magister Generaal werd gekozen als opvolger van wijlen Mgr. H. Holl ­ mann, was reeds de belangstelling en daadkrachtige liefde voor de missies sterk in de Orde van het H. Kruis ontwikkeld. Alhoewel het werk der Kruisheeren in Minnesota in kerkrechtelijken zin niet als missiewerk mag gerekend wor ­ den, toch mag de arbeid, althans ze- ker in de eerste decennia, zeker naar haar aard daaronder gerangschikt worden, zoodat sinds 1910 de Orde van het H. Kruis weer haar krachten gaf aan de missies. Doch een golf van enthousiasme voor het missiewerk kwam er over de Orde, toen in 1920 aan de Kruishee ­ ren een missiegebied in den Congo werd aangewezen, waarheen datzelfde jaar de eerste zes missionarissen ver- trokken. Van toen af aan vooral was de missieliefde in de Orde ontbrand. Ieder die liefde had voor de Orde, werkte als vanzelf met heiligen ijver mede voor de schoone Congomissie. W^eldra had Holland zoowel als Bel- gie een eigen tijdschrift. Kruistriomf, het missietijdschrift voor Nederland, werd een graag geziene gast in tal van Huisgezinnen, dank zij vooral de ijverige propaganda door velen daar ­ voor gemaakt. En nog was de missiearbeid in Con ­ go niet voldoende voor de sterk groeiende en frisch opbloeiende Kruis- heeren-Orde. Ondanks de zware zor ­ gen en lasten, welke de Orde, dank zij de enorme uitbreiding, te dragen had, werd met groote blijdschap in 1926 nog een nieuw missiegebied op Java met Bandoeng als centrum aan- vaard. Begin 1927 hebben drie Kruis ­ heeren zich in dit gebied komen vesti- gen en namen het werk der E.E. P.P. Jezuieten over. De Orde begon zich dus wel heel bijzonder op het missie ­ werk toe te leggen. Toen nu in 1927 Mgr. Henricus