Tekstweergave van GRC1925_1205-1_00001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Zaterdag 5 Dec. 1925 74ste /aargang No 91 SRAIFSCHE COURANT NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD TWEEDE BLAD. ONS ALLER MOEDER, ONEEVLEKT ONTVANGEN! Er zijm van die woorden in iedere taali die meer dan amdere den mensch tr^k- ken door uitbeelding en bieteekenis, tot peinzien en gedlachten-formiilieering over H, Maagd hiet waaraohtig aardsch para- dijs is van den nieuwen Adam, waarvan bat oudie sleohlts eene voorafbeelding was; want alle Godgeleerden komen overeen, dat Maria, v66r dat zij geboren was, van die erfzonde is bevrijd gel- weesc: dat hare ontvangemis zelve on- bevilekt iis' geweest, of ,,dat 2;ij geheel bevrijd is geweest van die erfzondei, Dit BINKEiNLAND. Foei! Een Roomsche piano? Men vertelt aan de ,,Resib." 't voligen- de treurige staaltje van vrees voor Rbmiei: Door die Vereeniging van Wijkverple- ginig ,,Beznidenliout" te 's-Gravemhage is een bicizaar ,georganiseeTd in bet ge- bouw der Wilhieteina-ker^k in het Be- zuiden'boutkwartier. Nu kwam eenige dagen geleden die secretaris dJeaetr vereeniging bi{ den beer Bos-van Rossum, wonende 3e v, d. Boschstraat, miert verzoek of MJ voor de- zen bazaar gratis een piano in bruilklteen wilde afstaan. Terwillie van het goede dbel gaf de heer Bos een toesteinmend antwoord. En Zioo prijkt ook op de) re- clamie-'biljetten van deze tentoonstelling die naam van deni teer Bos-van Rossum, met de mediedeeling, dat hij een piano biediangelloos had fer beschilckin^ gestelld En deze reclame is mu de oorzaak ge- 1 „ , ,1. .. j, ^, wordlen van de volgendie, niet onvtCrma- tijdl. riet b^greep; o, dan dringen mij de Melijke geschiedenis. Eenige dames van t4nen naar de oogen als ik aan de ' van haar met spreken zoo dikwijls dez^ protestantsche wijkvereeniging zi^ bij eilkaai igekomen en hebben elkander aJgevraagd, of die'ze beer Bos niet Roomsch was. En toen die vraag beves zoo juist gelezene. Maar bat woordje _ ,gevoelen is gegrond op veelvoudige .^ oeder is toch wel bij uitstek gel-jpiaatsen uit de scbriften der vermaard- srriiiiu-+ rvm riTrLf> \ro70lon r1if>c nar?-f>n i t/', l j i r i «« ste Jverkvaa-ers, op de besluiten van ve- le bijaomdiere Kiefrkvergaderingen, en op die goedkeuring van de godvreezendste en wijste Leeraren iin de schoBetn der godgelieierdheid, eindlelijk op de dogma- veiklaring, Daarenboven de eer, die wi| aan Je schikt om de fijne vezelen des narten in beweging te brengen, om' te tokkelen op uw zielesnaar de schooniste accoor- den in dankbaar iberdenken van wat zij' vc'CT u was, vanaf uw wieg tot aan belt oogeribMk, waarop die dood baar belette nog meer voor u te doen! O, als ik zoo nu en dan denk aan baar itt mir^ gebeden, <5an wordt bet' mij;! verscbuldigd zijn, en onze I __ t.„j. 1 ... „i„ eerbied voor Mana dtmgen ons, om aan bang om bet barte wanneer, als een vi- sioen uit vervlogen dagen, de tekortko- mingem mij voor deo geeist komen ten opzicbte van die edele, goede vrouw, die aies voor mij was, maar die ik dikwijfc, Maria dit voorrecbt niet tei betwisten De H. Augus'lintis maakt van haar eene uitzondtering, zoo dikwijilis hij van eke zonde spreekt: ,,Het is", zoo zeigt hij, „mt eerbied voor Maria en voor de eer. in de omervarenbeid van den jeugdleef-; tijdl, niet begreep; o, dan dringen mij de j .. tranen naar de oogen als ik aan de-^^' , j ^ L ji i,j jx godtedienstige voriSng, die zij, door: Gods jJienade, mij vermocht te geven, tra nen, niet van droefhiedd, maar van dank- baarheid, dat die kiem van Godserken- nimg is gewassen tot een plant, welke naar ik hoop, dbor Zijn genadie levens- kracbt zal mogen behouden tot het oogeriiblik, dat ook ik met Moedler den dag d'er Opstandig verwacht. Ja, wel igtelukkig is hij, die Moeder eert en in haar voorbeeld de kracht vilidt tot godis'dienstige vorming der zij- nen. En wel diep ongelukkig is hij, die eens een moeder bad, die dien plicbt nielt begreep en dius haar moederplicbt verwaarloosdfe! ' Wanneer d&n in elk mensch die ver- es ring voor de nagediachtenis zijlier aardsche Moedeir zoo bij uitstek is ontwikkeldi en zich demonstreert in da- den van navolging barer ediele karakter- trekkem, hoeveel te meer dan is de' Ka- tboliiek innig verbonden met zijn Ke ­ rnels c h e Moeder, die aan ons alien op den smartenheuvel igegeven werd en in den H. Joannes, den Apostel d)er Liefde, haar eerste kind mocht begroeten O, diaar, op dien berg des leeds, ter- wijl de natuur bij den nadlerenden Gods- moord, in aaig^ en bevrng zich uitta na de vo'ltrekking vein dat intens ver- scbri'kkelijkiei drcuma, stond die bevoor- recbte Vrouwe, na bet boogste zielege- luk, dioor haar uitverkiezing tot Moteider Godis, tot diepen smart gebracbt als ge- tuige van zooveel smartelijks, Ja, een niet te benaderen Ibed moet die Mbe- der hebbeni veirvuldl! En daarom, waarde lezersi, alls een feestdaig van Maria, ons a 11 e r Moedler, nadert, is het of een nieuw praeludium mijn harttetsnaar laat booren, opgaand naar die Hemelsche Moeder, wier jubel dag het dan is. Een gevoel van blijld- schap moet dlan ieder Roomsoh hart doorstroomenj onze wenschen en inten- tes boren zich dan weder door der he- meletti-blauw tot Haar, die op dien diag, Haar feestdag, meer in het bijzonder ons genegen is. En als de avond daalt en de zon ter westeirklimme neigti, ja, dan klinkt in ontelbare katholieke kerken over heel dien aattlbol bett „Tota pulcbra es, Ma ­ ria", als een bundel vurige liefdepijlen gericht op Moed«;rs hart, vertolkend de bartewenscben! en smeekbeden bcirer kindertein tot den Hemel, waar wij Haar eens hopen te aansoboujwen, gekroond als Koningin dtes Vredes en getroond als de Onbevlekte Ontvangenis, omdat de Jezus Christus was echter zoowel baar Zaligmaker met baar van de erfzondle te bevrijden, als Hij bet zoude gewieest zijn tigleind was beantwoord', is een° andieire met baar van de zonde te zuiveren; want vraag gesteld', en wel of een protestant- I j t 1 i4, sche vereeniging wel een gescbenk van een katholieke firma mocht aannemen en of hIet wel aanging, dat Pro^efetanten 1 eclame maakten voor een katholieke Frma. Deze vragieni zijn door bet bestuur in een vergadering ernistig overwfolgen en. .. . bij meerderheid' van stemmen FEUILLETON Het huis van den zonderling 46. Maar nooit zulleai wij vergeten wat hij Voor Reinout gedaan heeft. O, hoe me- iiigwerf spreken wij van dezen. Hoc feikhalzend verlangen wij naar bet we- dletrzien van onzen lediellen Reinout, die Zoo moedig een nieuwe loopbaan intrad *^nii zijne schuld uit te boeten. Zal hij '^el bij ons willen blijven, nadat hij zoo J^angen tijd bet grootsche leven der vrij- jieid heeft leeren keimen? Zal hem de l®venswijze in Europa nie^t te bekrom- Pen voorkomen? Zal hijL bier een vol- ifloend veld voor zijne werikzaamheden linden? Hij zou naar het voorbeeld van ^en heier Aubly onze magere landerijen kunnen bebouwen, dan zou hij zich niet '^n.gelukkig voelen — mogelijk zou even ^el het liefelijke wezen, betwelk zich Selijk lelen geurige bloem ontwikkelt, ^jne gezellin kunnen worden, Ook in hare aderen vloeit, Goddank, arLtocra- tisch bloed en zij heeft het hart mijns ^aders wet en in te nemen op letene wijze, hij zich voorzeker geen betere ®choondochter wietascht. indien zij daarvan niet ware beivrijdi gte- weest door de genade en de verdiensten van haren Zoon, zou zij als docbter van Adam de algemeene schuld hebben ge- erfd. De val van Adam beeft beet't men scbelijik geslacht in dte zonde igebracht, en aan de ellenden onderworpen, die er bet gevolg van zijn^ Van dien tijd af hieeft de zonde overal gteflieerscht; en het grootste deel der menscben is, tot^ dat de Messias gekomen is, in de ver- blindbeid en in de verschrikkelijke diuis- temissen gedompeld geweest. Abraham, Mbzes, Elias, Job en anderen riepen uit, gelijk David; ,,2ie ik ben in boosheden en ongerechtigheden ontvanigieni, en mijt- ne moedter heeft mij in zondien voortge- bracht," Maria, befvrijd van de erfzonde, heeft er del droevige gevolgen niet van on- dervonden. De zonde vani den eersten menscb beeft hare kwaadiat rdigheid over de kracbten onzer ziel verspreid; en wij bemiimen nog' deze veirblindbeid, wij zijn nio'g hoovaardiig en ongevoeKg; hoe gtoot ook onze ellendien zijn, zij ver ootmoedigen onis niet, en wij weigeren ons tegtem het gevaar te wapenen door die waakzaamheidi, de versterving en het gebed. Maria bediende zidb gedtirende haar gebeeJe leven van deze wapenen, niettegemstaande zij bevrijd was van al- le gevolgen der erfzondte, die ons zelf na het Doopsel bijbiijven', om onze deugd en getrouwbeid te oefenen, Laat ons Mariia, de Onbevlekte, bid ­ den), dite met recht de Moedter dter barm- hartigbeid genotemd wordt, om voor onis bij Gods Rechterstoel te spreken, Laten wiji dan samenwerken om, door het in- stituut der Maria-vereering, de Maria- Congregatie overal in ledental te doen groeien, de vereerinig van Haar te be- vorderen in- ons-zelven, in onze familie- kring, vooral bij onze kinderen, daar- door in de jeugd de kiem dier vereering bevestigend, opdat, door God^ genade, die kiem! zich ontwikkelen en dbor de wasdom gevende kracht van den Schep- per opgroeiend in de richting van ons einddoel en bestemming: de Hemel, waar, zooals reeidis gezieigd, wij Haar eens bopen te aanscbouwen gekroond als ons aller Voorspreekster, de m a c hU t i g e onb e v 1 e k t e Maagd en Moe ­ der Gods Maria, D. aanpiakbiljetten zullen nu viemietigd worden en door nieuwe vervangen, al- leen ter wille v^an de Roomsche piano .. Het is vermakelijk, maar is toch een dergcilijke mieintaliteit ook niet diep- treurig? Wegverbetcrir De Kamer van Koophandel voor het land van Maas en Waal heeft aan het P. C. W., opgegeven, dat in haar gebied de wegen Beimingen—Ewijk^—Druten en Wijchen;—Bergbarien—^AfJerden het eerst en bet meest voor verbetering in aanmerkinjg komen. In een grafkelder opj^slo/en, Onze veenkolonien gaan met bun tijd mee: kbn Delft bogen op een vergeten schoolkind, Zwolle op een vergeten kerkganger, zij kunnen tbans spreken van een ver|gsten of beter gezegd opge- sloten. .. . grafbezoeker, Wat toch was bet geval? Dezer dagen wildte een fami- liellid te Wildervank bet graf van een zijner nabestaanden] bezoeken, Bedoel- de familie bezit daar een grafkelder en dus werd den man de slieutel-meegege- ven, Hij ontsloot de deur, die tot den grafkelder toegang geeft, trad binnen, doch nauweHjks was dit igeschied^ of een bevige Wiestenwind smakte de deur dicbt, Goede raad was duur, want den sleutel had onze vriend aan den buiten- kant in het slot laten zitten, Schreeu- wen baatte nieit, want geen mensch viel op den do'odenakker te bekennen. Rus- tig en kabn afwachten, tot er hulp kwam opdagen, was het beste. En gelukkig k^vam er spoedig nedding. Dfe achterge- werd besloten, dat deize aanbieding niet bleven familie, ongerust over het uitblij geacoeipteerd mocht worden! ' ' . - - Van dit besluit is gistermorgen aan den beer Bos-van Rossum kennis gege- ven en toen dieze daarover zijn verba- zing uitte en opmefkte, dat hij toevalliig zijn artikelen van geen enkele katholie- kiei firma betrok, kreeg hij ten antwoord ..Ja, maar wij kunnen toch in geen en- kefe connteictie met uw zaak treden, want u is zelfs een familielid van.... Kardinaal van Rossum! Alile reeds gedrukte en opgebangen overleden. ven, stelde een ondierzoek in en verlos- te den man uit zijn onvrijwillige' en on^ aangenamiei positie. Met vreugdte werd het daglicht weder begroet. Verbrand. De 83-jiariige mej. Nieuwenbuizen uit Nieuwkoop wilde met een oude peluw de kachel wat opstoken, met bet gevolg dat baar kleenen levenieens vlam vatten. Zij is aan de bekomen brandwonden „Ik zeide u reeds, dat de beer Aubly bijna dagelijks onze gast is. Hij beeft den omtrek op waarlijk grootsche ma- nier veranderd; hij wordt door een ver- terende werkzaambeid bezield en schijnt geen betere ontspanning te ken- nen dan een gezellig praatje op Kerouez Hoe boeiend weet hij te vertellen. Alles beeft hij gezien, alles weet hij, en als hij de droefgeiestigbeid afschudt, die hem bijwijlen bekruipt, dan is hij werkelijk wegsleepend, Hij is ontvankelijk voor alles wat groot en edel is — jammer dat hij nog niet in den godsdienst de ver- troosting voor dat lijden gevonden Kolendamp-vergiftiging in een woonschuit, — In bet woonschuilije ,,Venetie" aan de Da Costakade te Amsterdam' wierd Donderdiagmorgen de familie Bruysten door kolendamp bedwehnd aamgetroffen. De vrouw, de 24-jarige Corn Lfevelt was reeds overleden, de man en bet zoontje van zes maanden hoopt men in bet leven te behouden. — Foto links boven: Cornelia Lievelt. schap voor hem, dat ik hem oprecht ge- nen, in dien met bet afvallen der bladle- lukwenschen zou, indien hij eene vrouw die zijner waardig is, zou huwen, ,,R!oosje zal ongeiwijfeld buv/en; o, mocht zij de levensgieKellin, van mijn dierbarenJ Reinout worden, Ik zou dan eene plaats aan baren haard vitiden, hare kinderen kunnen liefhebben en meer verliang ik niet, Mijn teven zal kalm, zij bet ook nielt vreugdevol voor- gaan — ware vriendschap zal bet veraangenamen, — En dan is die Ueve God er immers ook noig, niet waar, lieve mc'eder, om' de Vertrouwde en Vertroos ter van die verborgen moedeloosheid te beleft, maar ik hoop dat hem tot loon j zijn, die mielnigimaal zoo zwaar op de ziel voor bet goed dat 'hij sticht, ten laatste drukt ook bet geloof ten deel zal vallen, Hij jehoort tot diegenen wier ziel van na ­ ture godsdienstig is.... ,,Mij dunkt, eerwaarde moeder, dat ik u bij deze geestdriftige beschrijiving zie glimlachen en gij u misschien verbeeldt dat mijne bewondering voor den beer Aubly uit een inniger gevoel voor hem voortspruit, maar dan bebt gij bet ten eenenmale mis.Ik ga met den heer Aubly om als een vriend mijns vaders, stel ge- noegien in zijn onderboud en voed!i zulk eene wanrae, onbaatzuchtige vriend- Bid voor mij ,eerwaardige moeder, mijne beste vriendin. Moge ik bij gemis aati geltu'k steeds een plicbt te vervul- len hebben, ,,Uwe ge'booxzame, liefhiebbende dbchter „AHce de Kerouez," XX Op zekeren voormidd^g kwam Ger ­ hard kort voor den maaltijd op Kerou ­ ez, Het was een dietr stille, schioione Oc- toberdaigen, die bijkans lented^gen schij ren aan de nabijheid van den winter hiffrinnerde. Gerhard trad niet in huis, maiar ginig den tuin in, daar bij zeker was dJen graaf daar te zullen viniden. De heer de Kerouez stak hem ver- heugd de hand' toe. ,,Beste Aubly," vroeg hij welgevallig, ,,hoe vindt ge mijin madeiliefjes? Bezie deze gestreepte eens goed. Gisteren nog betuiigde mij de beer de Pronol, dat hij nooit dlergelijks gezien had. Roosje kan ze niet genoeg bewonderen." „Gij zijt een uitstekend tiiinier," ant- woordde Gerhard glimlachende. ,,De soorten die gij mij bezorgd hebt, zijn alien allerpracbtigst; maar," ging de dude beer op schertsende toon voort, ,,gaj moet wel miet minachting op mijnen arbeid neerzien. Wanneer men een ge- beele liandstreek bexsch pt, rotsen doiet springen, bosschen aanlegt, boeven en molens bouwt. ..." ,,Dan verheugt men zich misschien daarover minder dan oviet een bloem," voleindiigde Gerhard lacbend. ,,Maar wat verhindert mij dan uw voorbeeld te volgen en uwe gronden te ontgin- nen?" ,,Wiaair zou ik daartoe de benoodigde mj, DIE OP U WACHT! Kapelaan Frans Smit, Arnhemsche- weg, Apeldoorn, ziet verlangend uit naar iedere post, of er misschien weei giften bij zijn voor dat arme Noorsche Missiekerkje, — bet is immers zoo noo- dig en de giften komen zoo zuinig bin ­ nen. Giro-no. 98821. T SI^EEKLAAS.'' ,,Sint Nicolaas" is bet Hollandschei volksfeest bij uitnemendheid. Dat was het al eeuwen terug, en dat zal het nog wel blijven, zoolang de we- reld bestaat. De populariteit van Smterklaas goed beilig man staat daarvoor borg. He'el wat oude gebruiken en gewoon- ten mogen aan den tijd en den nieuwen geest zijn geofferd. Sinterklaas heeft zich niet laten verdringen, Behalve in Rusland meenen we, is er nog maar een land, waar de Heilige zoo algemeen in hooge en groote vereering staat. En dat land is Holland. Hier wordt bet feest gevierd door oud en jong, door rijk en ook door arm en die 5-Decemberavond is voor bijna alle huisgeE;innen, waar liefde en een- dracht de leden bindt, misschien de ge- zelligste avond van bet gebeelei jaair, De avond van verrassingen en grapjes, ingegeven door wane; liefde, echte har- telijkheid en oprechte sympathie, welke vindingrijk en gul maken, De avond als vader, moeder en kin ­ deren te samen zijn in blije, angstige spanning alis de bel klinkt en ,,Zwarte Piet" of ,,ieen gedienstige, ,,spoor'loos verdwenen" plaatsvervanger een pakje, groot of klein, op stoep of in de gang heeft neergezet. De avond, als die kinderen, al groot en overal verspreid, dikwijls van verre komen, om thuis te zijn. Tbuis, weer al ­ ien vereend, alb zooveel jaren geleden, toen ze nog kleini waren en moeder nog waakte over hen met zorg en Hefde, welkei alleen een moeder kent. Dien avond wordt de band weer innig en vastgelegd om alien, die! bet buisge- zin vormen; wordt de liefde weer ver- innigd, om ze meie te dragen als 'n sterk makend geibk. Zoo is Sinterklaas-avond meer dan een feestavondi van pret en jolijt. Hij brengt stemmingen, ook van sprookje en legende. Zelfs de grooten worden klteiin met de kleinen. Ook voor hen is bet: Vol verwachting klopt ons hart, Wie de koek krijgt, wie de gard. De gedlachte aan verdichting ver- dwijnt en de verbeelding groeit tot wer- kelijkheid'. En toch, hoe weinig weten de mees- ten vani den ^goeden Sint anders dan zijn naam hoe weinig kent men zijn legen- den, om zijn persoon en daden gewe- ven. Naar de oude legenden rerlellen, was die heilige de beschermer van kin ­ deren, joi kvTouwen en zeevaarders. Re denen di^j genoeg, om hem de sympa ­ thie te doen verwerven. Een sympathie welke anti-papisten we'' pens een doom in bet oog is geweest, Zelfs betft het niet aan' pcgingen ontbri ken, om de vie ring van het St, Nico aasfeest Jnnp.oge- lij'k te maken. Zoo werd o,m, tei Dordrecht in 1657 bet St, Nicolaasfeest door het heer- scbend strenge CaMnisme als super- wilsksracbt en ijver vandcian ha- jeugo, len?" „Uw zoon komt terug en zal gewis met groote vreugde dergelijke plannen ten uitvoer leggen." De heer de Kerouez zucbtte. ,,Ja, ja, Reinout zal dergelijke bezig- heden noodig hebben, willen wij bem bij ons bouden. Maar bet geld. „Hij zal den bruidschat zijner vrouw hieraan ten koste leggen om diien dub- bel terug tei winnen," De graaf zuchtte opnieuw. ,,Ja, bet is tijd, dat Reinout terug komt," sprak hij treurig; ,,ik zou mijn laatste Itevensdagen niet gaarne zoo ver van hem eindigen." ,,Ik ben van dezielfde meening en ik heb hem ook reeds in dezen geest tot bem gescbreven. Hij antwoord mij met een uiteenzettinig zijner bezwaren. Hij zou gaam'ei naar Frankrijk terugkeeren; maar voor bet oogenblik kan bij, daar de opzic'bter overleden is en bet moei- lifk is een geschikten opvolger voor hem tei vinden, bet bergwerk niet verllaten," ,,Hebt gij een brief van Reinout?" riep de graaf. (Wordt vervolgd)