Tekstweergave van GRC1926_0724-1_00001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

< Zaterdag 24 Juli 1926. 75ste Jaargamg No. 54. GRAAFSCHE COURANT NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD TWEEDE BLAD. DE STUDENTEN DER VEREENIGDE STATEN EN DE MODERNE MOSJES Het is in de Ver. Staten gewoonte de studenien, leenier hoogcschool eens over allerlei zaken schiriftelijk tc ondervra- gen, waarbij ieder zipi antwoordcn vrij en zionder zijn onderte«kening afgeeft, zoodat ia» ieder geval het meerend'cel der verlangde antwoordeni als oprecht en waar bescihouwd maig worden, Alan de jmannelijkq student en, der katholieke univcrsiteit Notre^Dame in dlen staat Indiana werd anlangs een aani- tal viagen voorgeileigd!, die over hiet al- gemeeni betrekking hadden op de toe- ikomstige edijtigetno0t. Oe antwoordien •waren bulrtienig'ewocm. leerrijk. Een der vragen luidde: „Zotidt U een meisje trouwen, diat rookt?" 239 jonge- Im antwoordden bevestigend, 266 ont- kennend en 77 waren slechts tegen een gewo'onterookster. Daarbij waren de jongere studenten opviallienid'er wifze • in hun eischien veel strenger dan de otidte- ren. Strengier dan het rooken, werd het drinken d^ vrouw afg^eurd. 305 stu- denten veklaarden rondlweg geen meis- je te willen trouweni, diat in spiritualien een genoegen vindt. 170 verlangden slechts dat de vrouw althans geen ge- woontedrinkister zijn zou. Daarentegen vondem 138 er in) het gjeheel geen huwe- liikslbeletsel in, wannfeer hun aanstaan- de ook al eens een glaasje in eef en dieugd ledigde, 49 gaven onbestemde antwoorden. Ook hierbij waren weer de jongeren veel strenger als- de ouderen, zoodat d© verhouding der beide grotepen was; als 4—1, Nog strenger was miera begrijpelijker- wifze in die beoordeeling van schimpen- de en vloekende vrouwen. 474 wilden van een vrouw niets weten, die zich ver leiden let haar ergernis met sehimp- en vloiekwoorden te tiiten, 117 echter ver- klaarden zich bereid, bij overigens goe de eigenischappen ook een beetje schim pen wel op den koop toe te willen; ne men, Doch het toppimt van gestrengjheid bereikten de antwoorden bij de vraag: „Zoudt U een meisje trouweni, dat liegt? Dtaar toonden zich slechts 47 stemmen tolerant. 559 daarente^n antwoordden met een onherroepelijk „neen". De meesten waren niet geneigd om tua schien gelegenheidis- en gewoonteleugens eeniig practisch onderscheid te maken. Onder de milder© antwoorden vond men menigmaal een aantal toevoegin- gen, dat meni zich de kracht wel toe^ vertrouwde, die aanstaande vrouw van zulke sleohite gewoonten geheel af te brengen, Meerdere meenden, dat reeds de omgang met de kinderen de vrouwen van menige slechte gewoonte genezen zou, Een meende, zijn aanstaande vrouw miocht al rooken als een schoorsteeni wanneer het eerste kind kwarn, zou zij toch inzien, dat men het kind geen ciga- rettenrook in het gezicM kon blazen. Eenigen grondden hunne toegevend- heid met het beroep daarop, dlsft het wel nauweli^ks mogelijk: zou zi^ een echtge- Aoote te vinden, indieni men slechts een meisje wou kiezen, dat van al deze ge- fcreken vriji was. Eeni jong pessimist meende zelfs: „Alle vrouwen drinken en ~ FEUILLETON DE WENTELTRAP. alle vrouwen liegen," Een andere ver klaarde: „Ik zou moeilijk een meisje vin den, dat noch rookt, noch schimpt noch zelfs drinkt, maar een leugenaarster wil ik tegen g;een enkelen, prijs in mijin huis h^biben." Een derde was ten aanizien van de leugten nog billijker: ,,Het hangt er vanaf, meende hi}, wat de leugen be- oogt." Naast deze schijnbtaar komische vra gen, werden echter de studenten ook over zeer ernstige, persoonlijke dingen vriendischajppe;lijik verhoord, Ook was het antwoord geheel vriji. Zoo luidde een vraag: ,,Waarom bent U katholiek?" 259 antwoordden daarop: wijl ze ka tholiek opgevoed werden; 170 irugevolge geraoten opvoeding en uit persoonlijke overtuigiing; 165 uit overtui^ng; 18 door de genade Gods. Ter H. Comamunie gin- gen 196 dagelijks,, 142 2 tot 3 maal per week, 131 gaven aan, dat het voorbeeld der anderen tot meerdere nadering der H.H. Sacramenten bewogen had. Op de vraag, of de \jeelvuldiige H. Communie vermindering der bekoringen gebracht had, antwoorddien 416 met ja, 40 meen den vanj niet. 488 zeiden daarentegen, dat de veelvuldige H. Communie hen te gen de g^varen der zonden sterk ge- maakt had. Van hen die de veelvuildige H. Communie opgegeven hadden, gaven de meesten als grond hiervan luiheid op. ,,H'oeveel geld hebt ige in de laatste vacantie bespaard?" luidde ^en andiere vraag. Vi^ spaarden over de 500 dollar, 75 bradhten het tot tusschen de 100 en 150 dollar. Van hun zakgeld gaven ziji in 't g^heei 8667 dollar voor theater en bios- coop uit, 5098 voor rooken, 4769 dollar voor versnaperingen en verfisschingen, 1858 dollar voor weldadiigheid, 1628 dollar voor knanten en tijdschriften, 312 dollar voor geestelijke lectuur. Of ee« vergteilijking van de jongelui uit het land van den dollar met die van onze lage landen aan zeer in het voor- of nadeel van dezen of genen is, wagen wijl hierbijl niet uit te maken. HIJ, DIE OP U WACHTI Kapelaan Frans Smit te Tubbergen ziet verlamgiend uit naar iedere post, of er misschien weer ^ten bij zijn; voor dat armc Noorsche Missiekerkjc, — het is immers zo» noodig en de giften komen zoo zuinig binnen, Giro-iio. 98821. DE WITTE PATERS. Naar het Amerikaansch van MARY ROBERTS RINEMART, 7. Ik wierd begroet door onderdrukt ge- gil en allerlei vragen en ik pro-beerde hen te kalmeereni, Gertrude was oP een stoel necrgevallen en zat daax te rillen, Ik Mep onmidde^llijik naar Hjalsey s ka- mer, klopte en duwde de deur open, De kametr was keg, hiet bed was niet be- slapen, , „Hij zal in de kamer van meneer Bai ley zijfD, zei ik opgewonden en Hep er heen, gevolgd door Liddy. Ook hier was niiem)and en het bed was niet geibruikt. Gertrude s'.ond nru wieer, maar ze leuri- dei tegen een deurpost aan. ,,Ze zijn vermoord!" hijgde ze. Toen greep ze miji bij den arm en trok miji naar de trap toe, „Misschien zijn ze al- !• en maar gewond «n we moeten ze vin den", zei ze, en haar oogen wtaren tgrobt van opwinding, Ik herinmer mij nieit meer hoe wfe de trap afkwamen; wel heriinner ik mij dat ik ieder oogenbllk verwachtte' vermoord te zullen worden, De ktetukenmeid telefoneerde naar de Greenwood Club — en Liddy liep achter me; ze dttrfde eigenlijk niet mee, miaar 30 October is bet feest gevierd van Kardinaal Lavigerie, i©en, groot man, waarop men ook de woorden kan toe- passen, die gesproken worden op het feest van den H, Franciucus van Aisisi'- sie: „Franciscus mortuus, adhuic vivit- Franciscus gestorven. zijinide, leeft niog. Het was 30 Oct. 1825, dat deze groote man het licht mocht aanschouwen, en nu na 100 jaar ziet men het groot werk door hem gesticht groeien; en bloeien en honderd, ja duizendvoudige vruchten voortbrengenu Van in 1868 — jaar der stichtinig — stneeMe Kardinaal Lavigerie er na om zooals hi} placht te zeggen, een echt katholiek missiegezelschap tot stand te brengen, om^ het Mahamedaansch N.- Afrika voor Jezus te wiinnen. Naderhand zou, met hetzeJfd^ doel, door de Sahara a'Chterbli}vieni durfde ze heelemaal niet. In de woonkamer en de salon was alles niormaal, Ik had er een voorgevoel van dat we in het speelzaaltje of op de trap iets, zouden vinden, en alleen de angst, dat Halsey in gevaar kon zijin, dreef mij voort; bi} iederen stap knikteii mijn knieen. Gertrude Hep vooruit en in het speelzaaltje bleef ze staan en stak haar kaars in de hoagte, Toen wees ze zwij- gend op het daarachter liggende portaal. Met zijin gezicht naar beneden en uit- gestrekte armen lag daar een man. Met een snik Hep Gertrude er heen; „Jack!" riep ze uit, O Jack!" Liddy was gilllend weggeloopen en al leen wij tweeeni bleven na, Gertrude keerde hem tens'lotte omi, tot we zijn bleeke gezicht konden zien en toen haalde ze diep adem en viel uitgeput op haar knieen neer, Het was't lichaam van een man in een rok en een wit vest, dat nu met bloed bevlekt was —- een man, dien ik nooit eerder had gezien heen tot in de duistere diepten vanl het heidensch Midden-Afrika door gedron- den worden. God hoorde zijn bede en zegende zijn werk, De groote apostel van Afrika plukte de eerste vruchten van zijn ar- beid. De socie'teit der Witte Paters bestaat uit: 739 pries^ters, 27:3 broeders, S40i asipiranten, novicen en scholastieken, te zamen 1852 ileden. Het missieveld, dat door Rome aan de Witte Paters ter bearbeiding is toe- gekend, omvat ongeveer een vierde deel van gansch het yaste land van Af rika en behelst: 4 kerkelijke districten op Belgis'chi gebied, 6 in Engelsch Oost- Afrika, 2 in Fransch-Soedan, 1 in de Sahara, benetvens 12 Missiestatiesi bij de Miahomedaansche bevolking van Noord-Afrika. Te Jeruzalem besturen zi} het semi narie van. St, Annia voor de vorming van p^?iesters uit den Griekschi-Melehitisehen ritus, een seminarie dat reeds meer dan 100 priester® en 4 bisschoppen aan de Oostersche' Kerk schonk. Op aanvrage van de Conigregatie der Voortpllanting des Geloofs werken er enkele paters in Argentiiiic. — Ook sinds 1910 heibben de iWitte Paters in Caniada een huis gesticht, om ook aldaar candidaten voor het Misslewerk in Af rika te bekomen, iWat mag deze congrigatie ieder jaar een succes boeken! Van 1900 tot 1924 werden 690.457 H Doopsefe toegediend. Aan 15.416,707 zieken in tiien jaar tijds door Witte Pa ters en Zusters hulp en steun verschaft. De ischolen — de hoop der toekomst — tellen n.u 120.097 jongens en meisjes. — Van 1917 tot einde 1924 zijin er bijna 41 millioen H. Communies uitgereikt. Niettegenstaande de strenge, langdiurigei vorming waaraan elk volw. candidaat tot het doopsel onderworpen is, Kep het getal Christenen in Juni '23 tot 3830.464 verdeeld over 147 centrale missiestaties Om aan te wijzen!, hoe wijd en veelziji- dig de werkkring der Witte Pater is, igeven de volgende ci}fers een voldoen- de overzicht. Neem maar e6n jaar missiewierk van Juli 1922 tot Juli 1923 : 45,428 doopsek, 2.195,135 biechten, 5,915,814 communi- en, 118,453 kinderen onderwezen, 11,630.745 zieken kosteloos verzorgd. Ten einde de bekecring en de bescha- ving van den Afrikaara gemakkelijker te maken en meer succes te hebben, stel- den zi} allerhande boeken voor't onder- wijls eni geestelijk onderricht op ini 46 inlandsche talen. 't Grootste succes blijft natuurlijk een eigen priesterschap te kweeken, waar- doior de toekomst der Kerk in Afrika verzekerd wordt. Te mieer is dit van noode wijl het werk, — de uitbreiding van Chrsitus' Rijik, — zoo sterk vooruit gaat en men geen voldoende personeel uit Europa kan bekomen. Thans telt men 47 negerpriesters, 5 groot seminarien miet 140 seminaristen, 10 klein seminarien met eeni 500 leer lingcn, 4000 catechisten, Naast de Missionaris staat de Missie- Zuster, Dat begreepi ook de Apostel van Afrlika, Kardinaal Lavigerie. Daar- om stiohtte hiji in 1869 de Congregatie van de Zusters-Misionarissen van 0. L Vrouw van Afrika, gewoonlijk „de Wit te Zusters" geheeten, Het inzicht van den stiohtfcex was de Zusters te gebruiken voor het Aposto- laat bij de Muzelmannen; zi} zouden haar werken van Christelijke liefdadig- heid uitoefenen bij de Arabische vrou wen en meisjes, omdat het bijraa onmo' gelijk was voor den man tot haar te ko men volgens de strenge gebruiken van Mahomed's leer. Gviis Voorzienigheid echter was, dat zij ook in de Binnenlanden van Afrika hiare k.achten zouden ontplooien. En nadat deze Congreigatie zich ontwik- keld had in Noord-Afrika en vertakkin- gen had gesticht in Kabylenland, Tunis en Sahara, werd zi} geroepen naar Oost- en Midden-Afrika, waar zi} overal de Witte Paters ter zijde staan, Haar werk is: opleiding van m-eisjes en vrouwen, het verplegen van zieken, het onderhouden van weduwen em wee- zen, het geven van onderwijs, het vor- men van goede huismoedersi en igod- vruchtige vrouwen. Deze congregatie telt nu 680 gepro- feste zusters, 145 postulanten en novi cen, te samen 825 zusters, Daarbi} moett nog gevoegd worden 265 zwarte zusters, die van zulk groot belang zijn voor het Missiewerk. Sinds 1868 zi}n 413 missionarissen en 209 Witte Zusters gestorven. Het mosterdzaadje is worden, 'n weel- derige boom. Gods genade bedauwe en bevruchte hem meer en meer. P. J dan, op het laatste oogenblik de handen er naar uitstrekken, dan is de helft van de kracht uit onzen greep veirdwenen en veel van de oefening uit onze vingers en dan kan het best zijn, dat wi} niet meer in staat zijn om van de kostbare dingen die ors worden aangeboden, die zaken van sChoonheid te maken, die zi} be- doeld waren te worden, Als wiji sleohts ons hoofd hadden kun- nen buigen voor den storm, in plaats van te trachten het rechtop tteshouden tegiea de windvlagen in, wat zouden wi} dan veel gewonnen hebben. Voor de Vrouw Berustiitig. Van alle dwaasheden der kindsheid hindert ons deze wel het meest: de vasthoudendheid waarmede een kind kan vragen naar iets wat het niet kan krijgeni. En toch is dit dezseilfde fout, die wij, groote menschen geworden, haast niet kunnen verbeteren, De meesten onzer kunnen er, hoewel wij' de kinder- schoenen al lang ontwassen zijn, nog dikwifls genoeg op betrapt worden, dat wi} vragen om de maan. ^X^ij wilden iets hebben en wi} blijven maar medelijden met onszelven hebben, omdat wij het niet kunnen krijgen.. Er gaat een geheel leven mede heen om somm' ts i menschen te leeren hoe zi} teleurstelling moeten opnemen. Geen stem, die spreekt van hoop, ddngt door tot de oorent van hen, die alles op den worp der dobbelstee- nen hebioen geze,t en dat is he'tzelfde wat velen onzer doen als wij zoo onver- standiig zijn ons beele hart tei zetten op den een of anderen afgod van eigen fa brikaat. Berusting is het laatste woord, dat wij wenschen te hooren, wanneer wij een teleurstelling of verlies geleden hebben. Het is soms pas jaren later, dat wi} lee ren inzien, dat er niets uit ons leven gaat behalvie om plaats te maken voor iets beters. En dan zien wi} waarsohijn- li}k ook in, dat wiji, in onze dwaasheid, opzettelijk hindenpalen helbben gesteld in den weg der nieuwe vreugde of die nieuwe gaven die ons andefrs veel eer- der zouden hebben bereikt. En als wij HOOEDSTUK IV, Waiar is Halsey? Gertrude keek naar het gezicht alsof ze er door betooverd wtas, Toen stak ze in den blinde haar handen uit, en ik I dacht dat ze flauw zou vatlen. „Hi} heeft hem vermoord!" mompelde ze bijina onverstaanbaar, en in mijn ze- ! nuwachtigheid schudde ik haar door el- kaar, ,,Wat bedoel je?" zei ik opgewonden. Er klonk zooveel verdriet en overtui- iging uit haar toon, dat dit nog meer in- druk op mij maakte dan wat ze eigenlijk zei. Maar er kwam geen woord meer uit ze bleef maar naiar den man op den grond kijken, terwijl Liddy, die zich schlaamde over haar vlucht en toch niet alleen terug durfde komen, drie doode- lijk verschrikte dienstmeisjes voor zich uit den salon in dreef — verder durfden ze geen van alien komen. Toen ze weer in den salon was, zakte Gertrude in elkaar en viel van de eene flauwte in de andere. Ik belette Liddy met moeite om haar met emmers koud water te verdrinken en de dienstmeis- jes stonden bi} eilkaar in een hoek ge- drongen en staken geen vinger uit. Na een poosje, hoewel het ons uren toe- scheen, kwam er een auto aanrijden en Anne Watson, die zich had aangekleed, deed de deur open. Drie leden van de Greenwood Club kwamen binnen, in de meest wonderlifke oostumeia. Ik herken- de een zekeren meneer Jarvis, maar de anderen waren vreemden. „;Wat is er?" vroeg Jarvis — wat zul len we er wonderli}k' uit gezien hebben! — ,,Er is tocfai niemand gewond, is 't wel?" Hi} keek naar Gertrude. „Het is nog veel erger, meneer Jarvis" zei ik, „ik vreeis dat er iemand vermoord 19. Er ontstond groote opwinding. De keu kehmeid begon te huilen en juffrouw Watson gooide een stoel om. De mannen waren zichtbaar onder den indruk. „Toch niemand van uw fa- miliie?" vroeg meneer Jarvis toen hij weer op adems ge'komen was, ,,Neen", zei ik en terwijl ik Liddy een teeken gaf, dat ze op Gertrude moest passen, ging ik hen met een lamp voor naar het speelzaaltje. Fen van de man nen gaf een schreeuw en ze haastten zich aillemaal de kamer in, Meneer Jar vis nam de lamp van mij over — dat her inner ik mij nog —en toen voelde ik dat ik duizelig en Hcht in mijn hoofd werd en ik deed mijin oogen dicht, Toen ik ze weer open deed waren ze klaar met hun onderzoek en was meneer Jarvis bezig mi} in een stoel te zetten. „U moet naar boven gaan", zei hij, ,,u en juffrouw Gertrude ook. ,,Het is een vreeselijke schok igeweest. En dat nog wel in zijn eigen huis!' Ik keek hem aan en zonder er iets van te bcgrijpen, „Wie is het?" bracht ik met moeite uit, Ik had een gevoel of er een band om mijn keel zat. „Het is Arnold Armstrong", zei hi}, terwijl hij mi} vreemd aankeek. „En hij is vermoord — in bet huis van zijni va- der," Na een paar minuten kwam ik weer op mijn verbaal en bracht meneer Jar- Blouse of rok voor de vacantie. De practische vacantie-uitrustinig om vat mede een eenvoudigen rok, dien men gauw even ,,aan kan schieten" van zaohte tweed en een blouse of }umper van waschbare zijde of crepe de Chine. Het patroon van blouse en rok moet daarom zoo zi}n, dat bet meisje, dat haar vacantiegarderobe samenstelt, bet aar- ^ dig vindt, De rok is van een aardig en vlug mo del en men kan er bet beste een effen of geruit tweed' voor nemen. Hi} wordt met aangeknipten cteintuur uitgesneden en de slUiting zit links. Er zijn twee stuk ken van het patroon; de halve voorzi}de en de halve achtierzijde en men heeft, bij een breedte van 80—W c.M. een lengte noodig van ongeveer 1.80 M, Vouw de stof in de lengte in tweeen, leg de patroonnelften met den recbteii kant op de vouw en sni}dt de stof uit met ongeveer 2.5 c.M. ruimte voof den zoom, De rok wordt ingerimpeld tot ge lijk komt met den onderkant van den oeintuur, van boorlint voorzien en een opening van 25 c,M, aan den linkerkant opengelaten. Gewoon afmaken, omzoo- meru etn de opening van drukknoopjes voorzien. Spoedig is deze; rok gereed, De blouse van crepe de Chine, shantung of kumstzijdie kan ,g|edragen warden in wit, creme of rose, zooals de teekening aangeeft. De benoodigde hoeveelheid stof is ongeveer 2 Meter bi} een breedte van 80—^90 c.M. Kryippatronen zi}n verkrijgbaar onder opgave van No. 389. Kosten tesamien 55 cts. . vis mi} naar de woonkamer. Liddy had Gertrude naar bovem gebracht, en de twee andere heeren bleven bi} het lijk. j De reactie van den schrik was onitzet- jtend; ik was machteloos — en toen deed meneer Jarvis mij een', vraag die I mij op eens weer wakker maakte, ,^Waar is Halsey?" vroetg hi}. „Halsey!" plotseling zag ik het wan- hopige gezicht voor me van Gertrude — ten de leege kamer® boven. Waar was Halsey? . ,,Hij is toch hier geweest, is't niet?" drong meneer Jarvis aan. „Onderweg is bij nog even bij de club aai^ereden," „Ik — weet niet waar hi} is," zei ik I fliauwtjes, Een van de andere mannen kwam bin I nen, vroeg naar de telefoon, en ik hoorde hem opgewonden praten over rechter en detecitives. Meneer Jarvis boog zichi naar mi} toe, ,,Waarom vertrouwt u mi} niet, juf frouw Innes?" zei hi}, ,,Ik zal voor u doen wat ik kan. Maar u moet mi} alles ver tell en." Dat deed ik tenslotte, van het begin af, en toen ik hem zeide, dat Jack Baily dien nacht in huis geweest was, floot bij . zacbtjes. ,,Ik wou dat Ze allebei bier waren", zei hi} toen ik klaar was met mijn ver baal. ,,Het zOu veel beter als; ze I maar hier waren. VooralJ....;." „Wat vooral?" - • | (Wordt ve^olgd.)