Tekstweergave van UDC1910_0806_00005

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
VAN DE UDENSCHE COURANT VAN Zaterdag 6 Augustus 1910. WEEKKALENDER. ZONDAG 7 Augustus, H. Cajetams. Hij werd uit een hoogadellijk geslacht te Vi- cenza in noordelijk Italic geboren en was reeds als knaap een voorbeeld voor ande- ren. Daar hij roeping voelde voor het H. Priesterschap ging hij vroegtijdig naar Rome en daar stelde Paus Julius li hem tot zijn geheimschrijver aan. Dat was een post van hoog vertrouwen en zeer moeilijk, daar Julius II, een man van groote werkkracht en een geboren heerscher in zeer verwarde toestanden verbetering moest brengen. Men kan zich heden moeilijk een denkbeeld vor- men van de eigen^aardjge toestanden, die aan het pauselijk hof van dien tijd heersch- ten. Maar Cajetanus wist pok daar in heilige afzondering te leven en besteedde zijn vrijen tijd aan liefdewerken. Na den dood van Julius II verliet hij Rome en stichtte met Kardinaal Carafa, den lateren Paus Paulus IV, eene orde, die veel heeft bjjge- dragen om in die woelige tijden de zeden te verbeteren. Hij stierf in 1547. MAANDAG SAngustns. Cyriacus en gezellen, martelaren. Onder de beroemdste merk- waardigheden van Rome rekent men de Thermen van Diocletiaan, dat wil zeggen, het badhuis van keizer Diocletianus, thans omgebouwd en herschapen in een kerk, genaamd uOnze Lieve Vrouw der Engelen." A1 de weelde, die tegenwoordig ten toon gespreid wordt in moderne badhotels is kinderspel tegenover de pracht van dat oud-romeinsche badpaleis. De kostbaarste marmersoorten uit alle werelddeelen zijn daaraan verwerkt. Weinige reizigers, die thans die kerk bezoeken, met een «Bae- deker" in de hand, denken aan al het mar- telaarsbloed, dat bij dien bouw vergoten is. Onder de velen die aan dien bouw ge- arbeid hebben onder zweepslagen, honger en dorst, behoorden ook de diaken Cyri ­ acus en zijne metgezellen, wier feest wij heden vieren. Want het ging toen heel anders dan tegenwoordig. Als de Regeering tegenwoordig een groot werk laat uitvoe- ren, b.v. den bouw van een nieuw station of zoo, dan geeft dat aan vele handen werk en.... loon. Maar in dien tijd lieten de keizers bi| zoo'n gelegenheid duizenden Christenen, adellijke heeren, arme lieden, priesters enz. eenvoudig gevangen nemen en dan dwongen ze dezen zander loon en onder ruwe mishandeling al het werk te doen, wat thans voor goed geld door be- roepsarbeiders uit eigen vrijen wil verricht wordt. Onder deze arme slaven behoorden nu ook de heiligen van dezen dag. Wat de wreedheid van dien heidensche keizer nog grooter maakt, is de omstandigheid, dat Cyriacus de dochter des keizers nog verlost had van den duivel, die bezit van haar lichaam genomen had en ze zeer . kwelde. Cyriacus werd daarna gedwongen heiden te worden en toen hij, evenals zijn medearbeiders dit weigerde, werden zij wreedaardig gedood. DINSDAQ 9 Augustus. H. Romanus, marte- laar. Terwijl de H. Laurentius, over wien we morgen verhalen zullen, gemarteld werd, stond daarbij een heidensch soldaat op wacht, Romanus genaamd. Deze zag hoe een jongeling plotseling naast den marte- laar stond, dezen troostte en hem het zweet i van zijn aangezicht afdroogde. Hij begreep niet vanwaar die schoone jongeling zoo op eens gekomen was en anderen, die hij op dien jongeling wees, zagen dezen niet. Het was nl. een Engel. Toen men nu Lau ­ rentius een oogenblik met rust liet en hem in de gevangenis terugbracht, ging Romanus naar hem toe en ondervroeg hem. Lauren ­ tius leerde hem toen den waren God ken- nen en doopte hem. Toen werden de hei- denen woedend, en lieten ook Romanus gevangen nemen. Maar evenals Laurentius . bleef hij standvastig in 't Geloof en liet zich liever dooden dan het ware Geloof, dat hij pas had leeren kennen, prijs te geven. Toen sloeg men hem het hoofd af. WOENSDAG 10 Augustus. H. iMurentius, * martelaar. Een der heldhaftigste en meest bekende martelaren der gansche H. Kerk. Hij was diaken van Paus Sixtus en getuige van diens marteldood. Treffend is het ge- sprek tusschen deze twee, dat de Kerk vandaag in haar officie weergeeft. Ach vader, zei Laurentius, waar gaat gij heen zonder uw zoon: heilige bisschop, waar gaat gij heen zonder uw diaken, gij die nooit het offer opdroeg aan 't altaar, zon ­ der dat ik U diende!" Maar de Paus op weg naar den marteldood troostte zijn dia ­ ken met de voorspelling, dat ook hij binnen Feuilleton. Liefde of Geld. 1) »Nu, ik vertel alleen, wat ikgehoordhad," zei de jonge smid om zich te verdedigen. Op dat oogenblik keken alle drie op, men hoorde een luiden jammerkreet. „Heere God ! is dat Burgman?" Weer luisterden zij. Lina hield den adem in. Daar kwam Magdalena binnenstormen. „Lina, Lina, onze Johannes! Kom! O, God !" kreet zij doodsbleek. Lina snelde de deur uit, Magdalena volgde haar. De smid trad ook naar buiten en vrouw Binder kroop met veel pijn en moeite in haar bed naar voren bij het venster en keek in angst en zorg naar buiten. Bij Burgman voor het huis stonden ver- scheidene menschen in druk gesprek met elkander. „ Wat is er ? Is het toch waar ?« riep vrouw Binder door het venster. „Ja, het is waar! Hij zit! Hij heeft er een vermoord!" riep men haar toe. Bevend, schreiend zonk zij in haar kussens. ^!a een poos, die haa,r een eeuwigheid drie dagen gemarteld zou worden, waarna zij elkander zouden wederzien in den hemel. Laurentius, die tevens schatbewaar- der der liefdegiften . was, deelde aanstonds alles uit aan de armen, uit vrees, dat het in handen der heidenen zou Vallen, omdat hij wist, dat de Regeering naar de kerke- goederen de hand wilde uitsteken: juist als in onzen tijd in Frankrijk en elders. Toen de stadsoverste hem daarna opvor- derde de «schatten« der Kerk over te geven, wees Laurentius hem- op de armen, blinden, kreupelen, die hij ondersteund had met die wschatten" en zei: wZiedaar de schatten der Kerk! Het goud dat gij zoekt is een ver- achtelijk metaal, maar het ware goud is het licht der waarheid, waarin deze armen zich verheugen, die door hunne deugden een ware schat zijn in het oog des Heeren!" De Stadoverste werd woedend en liet toen Laurentius op een gloeienden rooster lang- zaam, letterlijk, braden. Maar God sterkte hem wonderbaar, zoodat hij van vreugde straalde en spottend uitriep: ^nu is mijn lichaam genoeg gebraden, gij kunt er van eten!" — Maar met den marteldood van Laurentius (in 't jaar 258) verloor ook het Heidendom in Rome meer en meer veld en men schreef de daarop snel vorderende bekeering van Rome vooral toe aan de voorspraak van Laurentius. DONDERDAG 11 Augustus. H. Susanna, maagd en martelares. Het weinige wat wij van haar weten komt op het volgende neer. Zij leefde ongeveer in denzelfden tijd als Laurentius, behoorde tot een dervoor- naamste familien van Rome, en deed reeds vroeg gelofte van eeuwige zuiverheid. Uit hare standvastige weigering om een huwe- lijk aan te gaan, leidde men af, dat zij christen was en omdat zij dit wilde blijven en daarenboven, trouw aan hare gelofte, de voornaamste jonge mannen van de stad afwees, doodde men haar onder de vree- selijkste foltering. VRIJDAG 12 Augustus. H. Clara, maagd. Wie den H. Franciscus, de arme van As- sisie liefheeft, die kent ook de H. Clara, zijn groote vriendin, de heilige stichteres der yArme Clarissen«. Evenals de H. Fran ­ ciscus was ook zij geboortig van Assisie (1193) en uitverkoren door God om in een tijd van groote weelde de heilige armoede in eere te brengen, en evenals Franciscus had zij vooral een groote godsvrucht tot het H. Lijden, het Allerheiligste Sacrament, Onze Lieve Vrouw en Jesus' verborgen leven. Zij stierf in 1253 op 60-jarigen led- tijd en haar graf werd aanstonds door zoo vele wonderen verheerlijkt, dat Paus Alexan ­ der IV, na een streng onderzoek, haar reeds in 1255 heilig verklaarde! ZATERDAG 13 Augustus. //. Hlppolytas, martelaar. Weer een tijdgenoot van Lau ­ rentius. Om zijn Geloof langen tijd gevan ­ gen gezet, werd hij eindelijk ter dood ver- oordeeld en daar zijn naam herinnerde aan den Hippolytus uit de heidensche fabelleer, besloot men hem ook even vreeslijk te doen sterven. Men bond; twee halfwilde paarden aan elkander vast en aan het an- dere uiteinde der touwen bevestigde men de voeten van den martelaar. Vervolgens werden de dieren door zweepslagen over steen en rotsen voortgejaagd terwijl zij aldus den martelaar na zich sleepten, die overal gewond en bebloed eindelijk dfen geest gaf. Eerste Kwartier : 13 Aug., v.m. 3.01 uur. VoLLE Maan : 20 Aug., n.m. 3.14 uur. Laatste Kwartier : 27 Aug., n.m. 3.33 uur. Nieuwe Maan: 3 Sept., v.m. 7.06 uur: De zon gaat a.s. Zondag 7 ddzer, op te 4.20 en onder te 7.51 uur. - Het aansteken der Lantaarns van Rijwielen, Motorrijwielen en Automobielen van Zondag 7 Augustus tot Zondag 14 geschieden te 8.10 uur, die van andere voertuigen te 8.40 uur. De Katholieke Per^. We mogen over dit veel besproken on- derwerp vandaag nog wel eens 'n paar woorden zeggen, want — hoe vaak ook behandeld — van de belangrgkheid dezer stof blgken 'n massa geloofsgenooten maar slecht te overtuigen. De ondervinding, welke ook wy daaromtrent bgna dagelgks opdoen leert ens dit duidelyk genoeg. Meet het dan nog langer worden be- toogd, dat de pers zoo'n enorm maehtig wapen is in den strgd onzer dagen, — een wapen dat gebruikt wordt voor de goede en de slechte zaak ? scheen, kwam Lina terug. Zij schreide niet, maar zag er zoo verdrietig uitj als haar moe- der haar nooit gezien had. Lina viel op een stoel neer, leunde met haar armen op de tafel en kermde als een stervende. wis het toch waar ? Werkelijk.waar?" vroeg vrouw Binder den jongen smid, die juist de kamer binnenstapte. »Het is waar, - en ik weet nu meteen hoe hier de zaken staan! Vaarwel, vrouw Bin ­ der ! ik ben wel geen werktuigkundige, maar ik zou toch een goed echtgenoot voor Lina geweest zijn en u ook goed behandeld heb ­ ben, geloof dat gerust!" Hij gaf haar de hand en greep naar zijn hoed. uHendrik!" riep de oude vrouw met be- vende stem. Hij antwoordde niet. Met somber gelaat, blijkbaar aarzelend, stak hij ook Lina de hand toe, die haar hoofd nog niet had opgeheven. wVaarwel, Lina!" „Vaarwel, Hendrik!" sprak zij zacht. Met een vloek trad de smid naar buiten en trok de deur achter zich dicht. „Ach, ik ben tot ongeluk geboren !" riep vrouw Binder, terwijl zij in, tranen uitbarstte. Reeds langer dan een week zat Johannes in de gevangenis en niemand kwam hem be ­ zoeken. We:l wist; hij, dat voorloopig geen bezoeken bij hem werden toegelaten, maar in De Katholieke pers is daar niet alleen om het geloof te verdedigen, aanrallen op den godsdienst af-te-slaan, cm zorg te dra- gen dat God's woord ook richtsnoer zg in het bestuur van den staat, maar ook om te wflarschuwen voor verderfelgke stelsels en dwalingen, om de gansche Katholieke zaak in heel haar omvang voor te staan. Is het dan niet een dure plieht voor iederen Katholiek, die pers — ook in haar kleinere organen — zooveel mogelyk te stennen ? Die steun kan trouwens zoo gemakke- lyk en op zoo vele wij zen worden verleend : door het nemeji van een abonnement, het plaatsen eener advertentie, het inzenden van een nieuwstflding en door 'n aanbe- velend woord bg vrienden of bekenden. Boven twflfel is het immers, dat, van de Katholieke pars een zeer heilzame invloed uitgaat. Zg vormt een macht, welke op de algemeene denkwyze der Katholieken een grooten invloed ten goede oefent — een macht, volgens het woord van Dr. Lange, »grooter dan die der legers!» Het pvergroote deel der pers hier te lande staat in dieast der vryzinnige idee, welke tegen het Katholicisme indruischt. Ziet hoe in de Hberale en vaak ook in de »neutrale> bladenen blaadjes, dekerk wordt bespot en de pnstellingen der katholieken! in het belachelgke worden getrokken. 1 Daarom is het hoog noodig, dat tegen ­ over die vrgzinnige en »neutrale» bladen een katholieke pers sta, flink gesteund door alle weldenkende katholieken, welke den stryd kan aanbinden tegen den ongeloovi- gen tfldgeest, die door zyn persorganen verderf brengt op geestelijk en zedelgk terrein. j Het ongeloof had spoedig de groote: macht der pers ingezien. »A1 de rest is niets — zoo sprak een van zga kopstuk- ken — gezag en aanzien zgn niets, geld is niets, maar hebben wg de pers, dan heb ­ ben wg alles.» En deze nitspraak wordt bewaarheid, want de verderfelgkste theorieen worden door de ongeloovige pers met succes ver- spreid. Door die perstracht men alle gods- dienstige uitingen in de maatschappg te smoren, den Godsdienst en het priester ­ schap te lasteren en verachtelgk te maken. De Katholieken zgn daarom verplicht bun eigen bladen in staat te stellen tegen dien radicalen journalistieken stroom te kunnen oproeien. Zy moeten hun eigen pers lezen en zonder hooge noodzakelgk- heid geen blad van liberale of >neutrale» richting in hun huis dulden, veel minder dergelgke organen met zekere voorliefde uitkiezen voor het plaatsen hunner familie- advertentiea e. d. Men waant zich al te gemakkelyk ge- vrywaard tegen den invloed, welken sde lectuur van liberale en >neutrale» bladen heeft. De niet-katholieke Prof. Wuttke schreef: »men zou mogen zeggen dat een ieder spreekt volgens het blad, dat hy gewoon is te lezen.» Dat is een zeer waar woord, want door het geregeld lezen van niet-katholieke bla ­ den, wordt by velen onzer minstens lauw- heid gekweekt ten opzichte van geloof en zeden. Men put uit zoo'n blad — dikwyls een kolossaal prul! — voor de dagelyk- sche conversatie; hetgeen zoo'n courant of courantje verkondigt, wordt maar zelden aan critiek of tegenspraak onderworpen ; in de gesprekken klinken de echo's der tonen, welke in het lyfblad hebben ge- klonken. Z66 vormt zich dan een openbare mee- ning! Op een der jongste Katholiekendagen in Duitschland sprak Dr. Huppert: »Wat doet een Katholiek, die de niet- geloovige pers steunt ? Hy betaalt met zyn geld de aanvallen tegen zyn H. Kerk: hy betaalt met zyn geld de aanvallen tegen het geloovig Christendom; hg betaalt met zyn geld de vergiftiging van het volk.» En hy, die de niet-geloovige pers steunt, heeft volgens Mgr. von Ketteler niet meer 't recht zich een trouw zoon der Kerk te Doemen; hy is veel meer een verrader van de heilige zaak dier Kerk. kmil de Sociale WeeL Dat roepen wy heden in 't byzondertoe, aan de meergegoeden en cntwikkelden in het algemeen. Gy alien die tot de een of andere groep behoort, hebt naast uw andere, ook. sociale plichten te vervullen. Plichten die voortvloeien uit nwepositie in de maatschappy. Als meergegoeden hebt ge allicht dienst- personeel, of als werkgever, arbeiders. In, beide gevallen legt de hedendaagsche maat- schappg a eigenaardige, al zyn het juist geen nieuwe plichten op. Of als man van kapitaal en als degelyk Katholiek, zyt ge tenminste geldelyk be- trokken in verschillende instellingen van liefdadigheid. Staat ge bekend als veel te geven, voor allerlei goede dingen. Welnu, gy die reeds door dit te doen toont, dat gy sociaal gevoel bezit, toont dat ge goed Katholiek zyt, voor u is als ware do Sociale Week een onmisbare in- stelling. Naar alle waarschynlykheid, geeft ge niet om te geven, maar hebt ge met het uitreiken van uwe gift de bedoeling: el- lende te lenigen. Uitgaande van dat standpunt, kan u het antwoord op de vraag niet onverschillig zyn: Hoe men het best sociale ellende lenigt. Op de beste, meest doelmatige en afdoende manier. Dat is een vraag van beteekenis voor elken meer gegoede, hy zy werkgever, of wat ook. Ook de meer ontwikkelden; ingenieurs, fabrikanten, leeraaren, doctoren en niet het minst zy, die zich met practisch sociaal werk bezig houden, als Parochie-Geestely- ken en Adviseurs van vakvereenigingen, Volksbonden en Werklieden-vereenigingen, voor die alien is een bezoek aan de Sociale Week, wy durven zeggen: onmisbaar. Pater B. de Greeve, zal er spreken over den plicht der meergegoeden en ontwik ­ kelden tot socialen arbeid, Mr. Aalberse over Vakorganisatie ; Prof. Aegenent over het Oollectief Arbeidscon- tract. J. M. A. Zoetmulder over Woningbouw- vereenigingen; Mr. P. Reymer, over Ar- beiderstuinen. Dr. Meuleman over Bsroeps- en Be- dryfszickten ; Dr. Noyons over tuberculose- bestryding, herstellingsoorden, lighallen, enz. Zooals men ziet een overryk program, hetwelk de belangstelling van elk sociaal voelend mensch, die bovendien op de meest practische,wyze den sociale nood wil ge- lenigd zieh, in hooge mate verdient. Terwp zy, die als meer ontwikkelden, veel kunnen bydragen tot de ontplooiiog der geestelyke gaven van het volk, in de voordrachten van Rector Olarys: Opvoe- ding der Jeugd, Lager Onderwys en Pa- tronaten, of in het onderwerp van Kape- laan Hoosemans : Kuast voor het volk, iets vinden wat hun aandacht ongetwyfeld waard zal zyn. Daarom, meer gegoeden en ontwikkel ­ den : Bezoekt de Sociale Week! Esp^ranto-Cursus. 233te L e s. Lees aandachtiji;; Kiom kostas tiu libro ? Mia libro kostas unu guldenon. Miaj libroj kostasjdo unu gul- deno. Cu vi intencas longe resti tie? Jes, mi restos en tiu urbo ok tagojn (aw: dum ok tagoj). La nova milit«ipo estas longa 180 metrojn (aw /e 180 metroj). Estas hodiaii la 27 an de Julio. En la somero la cerizoj kostas 10 cendojn ciu funto (aw po 10 cendoj ciu funto). Li flugis 1 horowkaj 48 minutojn (aw dum 1 horo kaj 48 minutoj). La nova vojo en la arbaro estas longa 5 kilometroj« kaj lar^a 9 metrojn. Mia frato ravenis el Ameriko la 28an de Aprilo (aw je la 28a de Aprilo). Mi acetis kostumon, ^i kostas 32 guldenojn kaj duonon. Matene je la oka horo ni foriris, kaj vespere je la dekunua kaj duono ni revenis; nia prome- nado do dawris 15'/j horoja. Nia dormcam- bro estas longa 5 metrojn kaj lar^ra 3 metrojn. La lOan de Awgusto, la 28an de Majo; la 14an de Januaro, (aw je la 10a de Awgusto, k. t. p. Vi povas foriri, sed nur restu tie 14 togojn. Bepalingen van maat of gewicht, prijs, duur en datum vorderen in 't Esperanto de n van den vierden naamval. Maakt men eehter gebruik van een voorzetsel, dan ver- valt de 11, want: alle voorzetsels vorderen den Isten naamval. Vertaal: Het kasteel is verwoest. Het kasteel zal verwoest worden. De tafel en de stoelen zyn gerepareerd. 0ns huis wordt gerepareerd. De drinkglazen zullen gebro- ken worden. De boeken zullen al gezonden zyn. Het zaad is gezaaid. Het zou gemaaid worden. Hy wordt gegroet. Uw oom zal gegroet worden. Haar ouders zullen gegroet zyn. De brief zal geschreven worden. De zijn verbittering dacht hij: „Als ze wilden, hadderi ze het toch wel gedaan gekregen." Doch toen hij volstrekt geen h^oop meer had, werd hem het bezoek van den heer Aalders aangekondigd. Hij juichte bijna van | blijdschap, ofschoon hij dadelijk bemerkte,^ dat zijn patroon er niet vroolijk uitzag. j Toch vertelde mijnheer Aalders op leven-! digen toon; «Zooeven heb ik gehoord, dat de politic twee kerels heeft gearresteerd, die' verdacht worden van den moord." j «Ik zit hier maar in de gevangenis, even onschuldig aan den moord als u," riep Jo ­ hannes, in drift opstuivende. «Wel, misschien gelukt het ons nu je spoedig te bevrijden, Het wil maar niet goed gaan met ons werk, sedert je weg bent," i sprak de patroon bedrukt. I Dat deed Johannes pleizier. »En hoe gaat' het met juffrouw Marie?" vroeg hij. I wO, Marie heeft zich het geval sterk aan- getrokken," antwoordde mijnheer Aalders aarzelend. i wJuffrouw Marie hqudt mij toch niet voor schuldig, hoop ?" ] Neen, dat niet, maar..... je weet hoe ze is. Die vrouwen zijn alien zoo onbezonnen; ik heb gedaan, wat ik kon, maar ze luisterde niet naar me." Johannes keek zijn patroon in bange ver- brieven zyn geschreven. De sleutel is ver- loren. De oefeningen worden goed vertaald. De lessen zouden goed vertaald zyn. De melk wordt gedronken. De stad is over- wonnen. De steden zullen overwonnen wor ­ den. Onze museums worden dagelyks be- zocht. Hunne paarden en koeien worden verkocht. De bond werd geslagen. De bond was geslagen. De paarden zouden gpslagen worden. Zy zouden geslagen zyn. De les is mooi geschreveB. Het huis wordt verbrand; is nu verbrand. l-ees en vertaal: Uistorio de Esperanto. La kri^into de la lingvo Esperanto estas doktoro Zamenhof, kiu nun estas kuracisto en Varsovio. Li naski^^is ea Bjelostok, kies urbanoj parolis multajn malsamajn lingvojo. Pro tio la lo.^antoj de Bjelostok ne komprenis sin reciproke kaj tio kauzis multaju em- barasojn. La juna Zamenhof estis frapita de tiu malfelico kaj multe pensis pri la plej 3ona maniero per malaperigi ^in. Li do alvenis al la konkludo, ke liaj samurbanoj estis malamikoj inter si nur tial, ke ili ne komprenis sin reciproke. La lingvo Espe ­ ranto do estas kreita de Zamenhof por lomama celo. Dum longaj jaroj Zamenhof laboris pri farado de lingvo artefarita, post kiam li convinkiyis ke nek lingvo mortinta kiel la latina, nek lingvo vivanta kiel la franca povas tawgi por ^renerala uzado. Jam en .la jaro 1878 la lingvo interna- cia estis teorie preta sed sa^e Zamenhof ne volis ^'in publikigi antaw praktika provo. ji do tute sola, dum ok jaroj, provis prak- tike sian lingvon kaj plitonigis S'in. Oni povos legi en libro proz8/oj> eldonita de la firmo Hachette, belan lete- ron de Zamenhof, kie li rakontas kiel li konstruis sian lingvon. Fine en la jaro mil okcent okdek sepa publikigis la unuajn lernolibrojn espe- rantajn. Ea la tempo kiam aperis la lingvo Esperanto, la lingvo Volapuk bruigis. La bezono de helplingvo estis tiel granda, ke kelkaj lernis Volapuk, malgraw ke tiu lingvo estis malbela, neparolebb, malfacila. Sed tiu rigida lingvo, vera parodio de lingvo, ne povis longe dawri. 6riaj partianoj la plej 'ervoraj, konstatis baldaw, ke tiu ombro de ingvo bezonis plibonigoja, kaj malpaco okazis inter ili, car ili ne povis unui^i pri a san^'jj fareblaj aw forindaj en la liagvo. Tiel Volapuk mortis, sed gia, malsukceso tre malutilis por la ideo mem de lingvo arte ­ farita. Multaj homoj kredis, ke tiu mal- prospero estas nedisputabla provo, ke la farado de lingvo estas ne ebla kaj ntopia' Esperanto do eniris malfacilan vojon plenan de antawju^-oj, kaj doktoro Zamenhof devis longe b^itali por venki la kontraustarantojn. Malrica, senpova li elspezis sian tutan ha- von por la sukceso de tia ideo, kaj nur post longaj jaroj de batalado, postruini^o, kiam li komencis malesperi, la sukceso ne- atendite alvenis. (Dawrigota). wachting aan; hij vreesde slecht nieuws te zullen hooren. »Je zult het zeker wel begrijpen," vervolgde mijnheer Aalders. „Er had mij niets onaan- genamer kunnen overkomen, Burgman. Je kent Haakman wel; hij is een pretmaker, maar volstrekt geen flink koopman; hij heeft geen zier kennis van- den handel; ik mag hem daarom niet lijden. Maar daar heeft ze mij niet naar gevraagd." "Mijnheer wat is er met Haakman ? riep Johannes uit. »Ze heeft zich met hem verloofd ! En de kennisgevingen ervan aan onze vrienden zijn al met de post verzonden. Haakman heeft gauw zijn kans waargenomen. wVerloofd ? En zij stak altijd zoo den draak met hem!" zeide Johannes, die verbluft ir de ledige ruimte staarde. wZe heeft altijd den spot met hem gedre- ven; ^aar ze gaf niij nog een grof antwoord, toen ik haar waarschuwde, want Haakman neemt haar niet uit liefde," zuchtte Aalders met een treurigen blik op Johannes ,,Uit hefde." Dat woord trof hem. had haar ook niet uit liefde genomen," sprak een stem m zijn binnenste. Maar bliksemsnel warn nog een andere gedachte bij hem op. Helder stond hem voor oogen, dat al zijn hoop op een toekomst vol weelde den bodem daurigota kreinto kuracisto embaraso kawzi frapita maniero konkludo konvinki^is proza;oj eldonita konstatis ombro malpaco Utopia antawju^oj okazi sangroj nedisputebla elspezi ge- dus INSTRQANTO. wordt vervolgd degene, welke schapen heeft, schepper. geneesheer hindernis veroorzaken getroffen manier besluit werd overtuigd proza . uitgegeven konstateerde schaduw twist utopisch vooroordeelen gebeuren,plaats heb ­ ben wisselingen,,i veran- deringen onbetwistbaar uitgevenj:(van geld) Landbouw-Kroniek. StoppelviQchten. Een der lezers van eea landbouwcourant vroeg onlangs de redactie in »de Vraag- baaks welken kunstmest hy, by half koe- mest op zandgrond moest geven, aanknol- rapen, die hy wilde planten op land, waar hy de haver groen gemaaid had. Het ant ­ woord van de redactia was: »Strooi dade- lyk per Are, bij goed half koemest 2 K.G. patentkali, 3 K.G. super en 1 K.G. chili- salpeter. Dan verkrygt ge onder normals was ingeslagen. »Nu kom je zeker ook niet meer bij mij terug aan het werk?" vroeg de patroon op klagenden toon. Johannes antwoordde niet; vertwijfelingen woede maakten hem stom. In gedrukte stemming ging Aalders heen • en hoe langer Johannes aan zijn toestand' dacht, hoe meer hij verbitterd werd. Hij kon nu maar niet begrijpen, hoe hij zorgeloos had voortgeleefd, zonder Marie aan zich te verbinden door een verloving; het volgende oogenblik reeds moest hij echter bekennen dat een verloving dit trouwelooze, valsche schepsel toch niet gebonden zou hebben Dat was dus haar liefde! O, dat hij zoo smadelijk moest behandeld worden ! Nu hij in het ongeluk zat, bekommerde zij zich ni^^t meer om hem. De vreeselijke teleurstelling in zijn hoop op een rijk huwelijk kwelde hem echter nog meer dan zijn gekwetste eigenliefde. Hij had zich vertrouwd gemaakt met de gedachte dat hij eenmaal Marie's echtgenoot zou zijn, en al zijn hoop op de toekomst was gegr'ond op het bezit van haar vermogen. Tot heden had hij zijn gevangenschap moedig gedragen, in de vaste overtuio-jn^ dat zijn onschuld aan het licht zou komen. Maar als deze hoop nu ook eens niet ver-