Tekstweergave van UDC1912_0127_00006

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

Welnu, laatstgenoemde heer en de heer Hannik uit Rotterdam hebben een 3tal jaren geleJen medegewerkt om de afdeeling Grave van de «V. P. N." stelselmatig te dooden en den heer M. v. Haren-Heijmans tegen een wettig genomen besluit van de afdeeling Grave gehandhaafd. Is de heer Swagemakers dat vergeten ? Voor de leden van de afd. Grave der »V. P. N." was 't toen een uitgemaakte zaak, dat de heer D. Swagemakers aan den leiband liep van den heer Hannik en't was destijds al de heer Swagemakers bekend, dat de heer Van Haren-Heijmans het agentschap der Rotterdamsche Eierveiling op zqn deur had doen aanbrengen. Een oud-Ud van de afd. Grave der „V. P. N." Qeachte Redactie! Gaarne zag ik dit stukje geplaatst in uw veelgelezen. blad. Vervolg van het buurten te Niftr(k, Qoejen oavend Sis, goeien oavend Hannes. Got er wa zitten, ik ben blij de ge bij mijn ok is kpmt burten. Zeg he de gij ok in de Crant gelezen de ze ons beluistert hebben en ze hebben't er ok net ingezet as wij geproat hebben. We zullen n®u mar nie He huvd proaten want ze beluisteren uw hier ligt. De was 't veurig joar al met die zangminsen heb ik wel is heure zegge, toe stonten ze meei onder de roamen te luistere. Joa Hannes, ze ban nie hoeven te schrijven det diejeminsch wel hai kunne gemist worren op de kemiekerij; de stuk was nie lelijk van die pop en diejen erpel, mar't ging er mar nie in. En det diejen bekker zoveul he motte lijen dur zen goei vriende, de is jommer, dur ik heb heure zegge des zum urst noagelopen hebben um em in het durp te krijgen. Joa Sis, en de schrijve in die krante dor hebbe ze ok niks an, dor hoeft alleman zen neus nie over te hebbe. 't Was beter de ze 't eiges tegen de minsen zegge en det de weg zo rot is de is zo erg nie mar. hij is mar wa smoal; as ge soms zon dametje tegekomt nou 't wotter zo hoog is en ze hebbe zonnen hoed op van de nije mode dan bende verplicht in 't wotter te springen want ge kunt er,umeugelik vurbij. En dan de geproat dor hebbe ze ok niks an want ieder he zat an zen eigen. En van die steen de zal ok wel zo erg nie zijn, want er lopen er gen me kapotte koppen. Joa Hannes eh det dieje minsch zo brutoal was des zo erg nie gewist, wijl den eigenaartog ontvlucht was kori hij zen vuistje tog nergens op ver- maken as op ouw potten en pannen. 'tis wa te zegge Sis. 't Is host acht uur ikmotgoan. Kom liog is dukker proaten. Beleefd dankend, HANNES en SIS. maar wat in de handon gestopt on het proefitation rilling me door 't lijf..... langzaam waren m'n Bchgnt niet meer noodig te zjjn. Ook met den • gogen neergedaald en daar blikte ik tusschen mi crnhanHai vocteu door de Ijselijke diepte in...... ik greep links den rand van den vleugel, rechts Mynheer de Redacteur ! Op de Tergadering ran den Boerenbond, jl. »ndag gekouden om te komen tot opriohting Tan een ^ stoomzaivelfabriek, heeft het er nogal gespanne'B. Om er een rerslag van te geren zoo- alB* het : werkelgk gegaan ig zou wel mooi zyn, maar dilf"^ 'ie ik geen kans voor. Alieen enkele dingen j:;al ik er ran zeggen: Toen de Yoorz. (Tooys) Tergaderiog geopend had, zeide hij dat de Boerenbond Tan plan is een gtoomboterfabriek te bouwen en dat hierroer £20,000 noodig is. Volgen» .K. B. moet ieder lid Toor 29 jaar teekenan AIb er 600 koeien onder zijn kan ieder jaar f 1500 wordeu i^fgeloit, dus in 13 jaar kau alles betaald zgn. Yoer elke koe moet 5 cent gegeron worden en f 2,50'Tan elk kauske dat gekooht wordt. Die er bezwaar tegen heeft moet het maar zeggen, maar als de menschen viBten dat het zoo'n goed ding wai, gingen ze d'r ailemaal onder. Van Dgk; Die rgkgdaalder moet er af, dan sehrp mg maar op. Yerstegen zegt 11 jaar geboerd te hebben en Tan die 11 jaar 3 jaar room naar de fabriek te hebben gebracht en 8 jaar kalreren gemest, en als ik nog 3 jaar room had geleTerd, dan hadden ze mg uitTerkocht. Maar Tan de kuuskes had ik goed kunnen betalen en er waren nog Teel slechte bg Yoorz.: Dit geloof ik nog zoo krek nie, want dan zoa die koe weinig of geen room gegeren hebben. Yerstegen: Ket zoo goed als nou P. T. d. Brand; Als het zoo goed was als ge zegt, begrijp ik nie dat er zooTeel onder zjjn, die geen room lereren, en nog wel Tan de bazen. (App'aus). Voorz,: Het meet hier nou geen gekkenhnis worien. Ik weet wel wie t. d. Brand bedoeld. Y. d. Wallen: Dit zou ik niet doen als ik er met mgn paard geen halTen dag mee Terletteo moest. (Hg heeft geregeld 8 kalTeren en Taart met 17 of 18 liter naar het fabriek, dat is dan geen moeite ? .'t Is toch net eender of hg met 50 of 100 liter Taart.) Hierna was gelegenheid cm zich aan .te geTen. Er waren er 16 minder dan TOor de handkracht De Eerw. adTisenr zeide: De bazen zgn Yan Dgk, Yan Campen, Tongs en J. Arts. Yoor*.: Is er aoms iemand op tegen ? Th.'Yerwegen: Ik heb tenminste wel eens ge- hoord' dat 2 familieleden geen baas mogen zgn. De Wit: Er moet OTer gestemd worden. Yoorz.: Dit behoeft niet. De Wit: Dit behoort zoo niet. Ik wil geen baas agn, maar er moet oTer geatemd worden. Yoorz: Wg zullen in elken uithoek iemand aanstellen waar men zioh als lid kan opgeTen en dan OTer 14 dagen weer Tergaderen. Ja H. d. R. ik hoop dat de fabriek er komt, maar ze moesten toch anders handelen, wg moeten ook wat mee kunnen praten en het bestuur zelf kunnen kiezen. Dit wordt bg onzen Boerenbond meer Tergeten. Zoo werd er op een Tergadering door den zniTelconsulent kalizout aanbeyolen en.... zonder onderzoek aangekoeht. De boeren wordt OTerschot Tan de kunatmest wordt niet gehandeld zoo het behoort. Mijnheer de Redacteur, bedankt TOor de plaats- ruimte. Ik hoop dat de Tolgende Tergadering beter zal zgn en dat ze dan ook klaar zullen komen, maar ik zeg het nog eens : Ze moeten recht OTeral Toor uitkomeh en rekening houden met de leden. .Yolkbl, 24 Jan. 1912, J. S. K. M. - Een gewonde is geen vijand, majoor, wierp de luitenant tegen, terwijl hij opstond. Toen zij het huis waren binnengegaan, be- gaven zij zich naar de kamer, waar de be- woners twee bedden in gereedheid hadden gebracht, een voor den Franschen luitenant, het andere voor den Oostenrijkschen officier. Bij dezen laatste zat een vrouw aan een kous te breien, terwijl zij van tijd tottijdeen blik wierp op den gewonde. Het was de vrouw van den pachter, die door een gevoel van medelijden gedreven werd om als zieken- verpleegster op te treden. Toen de majoor en zqn metgezel binnenkwamen, stond zij op en ging de kamer uit. De majoor. naderde het bed en keek met aandacht naar den gewonde, wiens borst pijn- lijk zwoegde. Hij kon zes- of zeven en twintig jaar zijn ; zijn fijn en edel gelaat was op dit oogenblik overtrokken met een doodelijke bleekheid. Hij had een middelmatig groote gestalte en zijn niet zwaar gebouwde ledematen, zijn doorzichtige en smalle handen getuigden niet van veel spierkracht. - Hm ! zeide de majoor, die arme jongen, die moeilijk het gewicht van een kuras zou kunnen dragen. 't Is vreemd, Coburg zendt ons gewoonlijk andere mannen dan zulke. Xerwijl hij aldus sprak, opende de genees- MEHGRLWERK. H'n eerste en laatste vliegtocht. ,,'x Zonnetje schgnt zoo heerlijk schoon, »'t Vogeltje zingt op elken toon Neuriend peddelde ik met een mat gangetje door de jeugdig groene dreven. 't Was voor- zeker 't heerlijke weer, dat me de gedachte mijner schooljaren in 't geheugen riep. De zon - nog pas boven de kimmen — goot haar goudglans , over de dampende weiden en velden, wegwazend in het diepere purper aaii den voet van het dennenboschje, dat aan den gezichtseinder scheen te zweven; de leeuwerik jubelde nog hoog in de lucht en de gevederde zangertjes beneden schenen hem tegen te juichen, "dat ook zij de zon reeds zagen en zelfs de ruischende blaadjes aan de onmerkbaar zacht wiegelende boomen sche nen harmonisch in te stemmen met dat lied van hope op een blijden dag. Hoeveel beter paste de onhoorbare bewe- ging van mijn tweewieler bij dat rustige land schap dan de trein, die daar ginds heen- ratelde; beter ook dan de auto, die meschuw een veilig plaatsje aan den rand doet zoeken en alle natuurgenot omzet in verbijsterden schrik. Een fiets is en blijft toch maar de schoonste uitvinding der voortbeweging. 'n Auto, motor..... ze halen er niet bij! 'n Vlieg- machien ook niet Dat is toch wel 'n mooi ding! en 't was altijd m'n hartewensch ge- weest er eens 'h tochtje in mee te maken..... met 'n vertrouwd vliegenier natuurlijk. Ellen was daar echter niets mee ingenomen en op 'n moment, dat de vrouwen als bij intuitie weten te kiezen, had ze me de belofte ont- futseld, dat ik m'n huidje nooit aan vlieg- machine, auto of motor zou toevertrouwen. Lachend had ik toegestemd, na eerst wat tegengestribbeld te hebben, om 't lieve ge- zichtje een tijdje in dien pruilerigen plooi te houden. Wat genot is het, zulke gesprekjes weer eens in den geest te halen! en hoe heerlijk voeren zij zachtkens verder tot zoete mijme- ringen. Het schrikte me dan ook eenigszins op, toen ik op een kromming van den weg plotseling de liefelijke naam »Dunkeys!" hoorde sissen. — Het was een fietser tusschen een hoop lachende boeren,en boerinnen, druk gesteculeerend en Engelsche en Fransche woorden door mekaar ratelend. Ik stapte af en stond voor een vrij mager nietig persoon- tje, dat mij een vloed van vreemde woorden z'n reddenden engel noemde. Al m'n Engel sche ooren moest ik goed opensperren om te snappen, dat hij zeer gehaast was, 'n on- geluk aan de fiets had en dat die ezels hem niet begrijpen wilden. Nou, hij was gauw ge- holpen: 'n eindje ventiel-slangetje en een fietspomp en samen toerden we verder. Tot dusver had ik met zwijgen kunnen vol- doen, maar nu ik aan 't meebabbelen moest, verzocht ik den babbelkous, of hij liever de Fransche taal wou gebruiken - wie Fransch Scheldt kan het licht spreken ook! - en nu* vernam ik, dat mijn gezel de beroemde En gelsche aviateur Valentine was; dat hij met zijn aeroplane de Noordzee over was komen zweven, dien dag te Bloemendaal demonstra- ties zou geven eh dan verder den Czaar aller Russen zou gaan bezoeken. Toen ik als eenig antwoord een vrij ongeloovigen blik op z'n half versleten tweewieler wierp, vertelde hij haastig dat hij met de auto naar Den Haag gewild had, van Leiden af echter had hij den motor moeten nemen en daar die in Haar lem staakte, moest hij 't met een gehuurde fiets doen. Nu, mijn twijfel verdween toen ik weldra op 't vliegterrein zijn prachtigen tweedekker zag staan en een levendig hoera ! bewees, dat mijn gezel de verwachte en welkome held van den dag was. Hoe't zoo gauw in z'n werk ging weet ik nog niet, maar in een ooj- wenk was ik aan de commissie voorgesteld als een vriend van den aviateur, die een tochtje mee zou maken. Mocht ik weigeren? m'n verheven wvriend" als leugenaar neer- zetten ? mij zelf belachelijk maken, door zulk vereerend aanbod af te slaan ? Mijn belofte, ja! Maar daar behoorde 'n heele uitleg bij en in 't Engelsch! en daarbij voor dat ik goed en wel in staat was te beseffen, wat er ging gebeuren, zat ik naast vriend Valentin, vloog de schroef rond, klonk het rustig krach- tige: ready ! en rfrfrf daar snorden we onder daverende toejuichingen het lucht- ruim in ! 'n Onbeschrijfelijk gevoel van zich verloren wanen was het eerste; - angstig, onbewe- gelijk strak voor me uitstarend zat ik in 't schommelende toestel. M'n pet vloog af - ik merkte 't niet! De wind rukte me de kleeren haast van 't lijf — ik nam er geen notitie van. Plotseling echter voer 'n koude heer zijn taschje en hij had reeds zijn werk- tuig genomen toen de gewonde, met het hoofd heen en weer schuivend, mompelde: - Ik heb dorst! De majoor liet zijn hand weer zakken en staarde met wijd geopende oogen zijn patient aan. - Een Franschman! riep de eerlijke dokter uit en hij liet dezen uitroep vergezeld gaan van een krachtwoord, dat alleen gebruikt werd in zeer bijzondere gevallen. De luitenant scheen zijn verbazing niet te deelen. De dokter zag dit en op woedenden toon riep hij uit: - Gij wist dat..,.. en gij hebt er mij niets van gezegd ! en gij doet mij alles in den steek laten om niet alleen een vijand maar zelfs een verrader te verzorgen ! - Gij weet wel, majoor,. antwoordde de luitenant zonder terug te schrikken voor de toornige woorden van den dokter, dat de koningsgezinden te goeder trouw zijn inhun wijze van beschouwing der zaken. De legers der Republiek bestrijden en de wapens keeren tegen Frankrijk zijn voor hen twee geheel verschillende dingen ! Ge zult, voegde-de jonge man er op smeekenden toon bij, ge zult den ongelukkige toch niet aan zijn lot overlaten? - Qe ziet wel van niet! bromdc de ma- den schouder van m'n gezel en staarde hem verschrikt aan. Doch opgewekt klonk het; ,;How are you? Nice! does n't it?" Heel gewoon of ie in een huurkoets zat! Dat gaf me plots al m'n geestkracht terug. Onver- schillig knoopte ik mijn jas dicht, trachtte mijn haren in bedwang te houden en keek met brutalen blik om mij heen en omlaag, waar Jk de benedenwereld orider me voort zag glijden. We moesten razend hoog zijn, want't leek alles wel een Neurenberger speel- goeddoos! »800 MMres !" lichtte wmijn chauf feur" me in. Ik begon er zelfs pret in te krijgen, vooral toen Valentin me de kaart toestak en ik af moest lezen waar we waren: IJmuiden, — de kustlijn langs de prachtig bkuwgroene zee Wijk aan Zee - Beverwijk - Krommenie Wormerveer - de Zaan langs tot Zaandam - 't IJ over langs Spaarne tot Spaarndam de meerachtig breede Lie tot Haarlem - m prachtig statige vlucht. Vergeefs vroeg ik ech ter om hier en daar eens nader te " eens rond te vliegen of lager langs den grond te slrijken - zwijgend voerde mijn stuurman me door 't luchtruim, zoodat ik de namen af moest lezen bijna zoo vlug als ik het vroe- ger in school kon en de wereld onder me door schoot als de tafereelen in 'n bioscoop. Van Krommenie af reeds had vriend Valentin geen woord meer gesproken. In 't eerst hin derde me die plotselinge stomheid, maar spoedig verontrustte het mij. 'tWerd me zoo akelig eenzaam daar boven in de lucht 1 Ik wilde spreken! Wat ik echter ook vroeg of zeide - er kwam geen antwoord. Toen eens- klaps, juist toen we Haarlem gepasseerd waren, richt de aviateur zich op, opent den mond, draait met de oogen en zakt achterover in zijn stuurstoel. Nooit vergeet ik dat vreeselijk moment, Totaal onbekend met de vliegkunst, moederziel alleen honderden meters boven den grond met een bewusteloozen vreemde- ling in een zwak toestel, dat pijlsnel de lucht in schiet ! Want de Engelschman had in zijn kramp- beweging het hoogtestuur naar zich toege- trokken, zoodat we bijna steil de hoogte in- gingen. Als een kind, dat bij 'n verdachte beweging van 't paard plotseling naar /de leidsels grijpt van den koetsier, zoo greep ik bij dien stijgingsschok naar den stuurstan- daard en rukte hem uit Valentin's handen in z'n normalen stand. Slap vielen de armen van mijn gezel neer en. daar zat ik: in ge- wrongen houding met een wapen in de hand dat ik niet kende. Wanhopig keek ik om me heen. Wie echter zou me helpen ? Wie in dat subtiele verschiet, eindeloos naar alle zijden ? God alleen kon hier nog hulp bieden ! Ik bad dan ook en bad vurig - echter al niet meer om redding maar om een genadig oor- deel. Alle oogenblikken verwachtte ik het einde. Hoe betreurde ik thans, dat ik niel manmoedig imijne belofte getrouw gebleven was, dat ik zoo lichtzinnig mijn leven aan zoo'n onvolmaakt ding had toevertrouwd! M Ach Ellen, hoe wreed zullen wij gescheiden uworden ! Gij, die op dit oogenblik misschien „peinst over onze zoete liefde, hoopt op een ugelukkig huwelijksleven, plannen bouwt op «de toekomst — hbe weinig vermoedt gij 't »gevaar van uwen geliefde ! Wat zult gij ver- wsteld staan, als gij mijn plotselingen dood uVerneemt! En moeder! liefste moeder - whebt gij er een flauw vermoeden van, dat «uw kind, thans nog gezond, over enkele «minuten een lijk zal zijn ? O, mocht ik u «nog vaarwel zeggen! Hoe hard is 't nog wzoo jong, te moeten sterven ! Zou ik spoedig udood zijn ? Veel pijn moeten lijden ? Heer, »wees mijn arme ziel genadig « Terwijl deze en dergelijke gedachten mij door 't brein spookten, wierp ik een blik omlaag - in een grobten cirkel vlbgen we hoog boven het vliegterrein - o ja, natuur lijk, de Engelschman hield nog steeds met de voeten het stUur vast en had den rechter- voet Vooruit staan. Ik durfde hem niet aan- raken als hij eens viel! Neen, ik wou toch niet in zijn plaats zijn: zoo zonder bewust- zijn de eeuwigheid in gaan ! dan liever met voile kennis den dood te gemoet..... en weer begon ik le bidden. Als ik eens beproefde te dalen...... zoo zoetjes wat voorover dui- delijk zag ik nu de menschen staan ikzag ze wuiven Ik hoorde het daverend gejuich.... Ongelukkigen ! gq denkt nog dat ik hier voor jullie pleizier manoeuvreer. Ach ware ik in de plaats van den minste onder u! Ik was nog hoog, maar ik zou toch niet meer zoo hard vallen. Maar zoii ik vallen ? Rusteloos snorde de schroef vbort..... dat ding moest eerst stilstaan - en dan in wzweef-vlucht" dalen: eerst dalen en dan drijven. Probeeren! Drie, vier knopjes of haakjes beproefde ik.... 't laatste..,.. ja, de schroef sloeg over de motor werkte niet meer en als half gek stuur- de ik bijna recht op den grond aan ver schrikt trok ik weer terug rampzalige on- handigheid! de plotselinge beweging wierp mijn makker voorover en, hoe weet ik niet, maar de schroef begon met dubbele woede weer rond te vliegen en, roef! ging 't weer de lucht in — even maakte de wanhobp zich jbor op knorrigen toon en hij nam zijn in strument weer ter hand. Toen de operatie was afgeloopen, keek hij een oogenblik den officier der koninklijken aan en zeide hoofdschuddend: — Dat is nutteloos werk, als ik mij niet vergis ! De arme kerel zal er niet boven op komen 1 Toen wendde hij zich tot den luitenant, wees op het andere bed en zeide: - Nu is het uw beurt. Vlug ! Waarom zijt ge nog niet gaan liggen ? Denkt ge, dat ik mijn dag hier wil zbek brengen. De luitenant trbk geholpen door den ma joor, zijn kleeren uit en ging te bed liggen. Toen hd verband vernieuwd was, ging de geneesheer heen en de jonge man bleef te bed liggen, onbeweeglijk en droomerig, zijn blikken gericht naar zijn kamergenoot, aan wiens borst een smartelijk en vbortdurend geklaag ontsnapte. Een maand ging voorbij. De luitenant was zoo goed als genezen, en dat hij den arm nog in een draagband droeg, was alleen uit voorzorg. Wat den officier der Koninklijken aanging, de droeve voorspelling van den majoor scheen in vcrvulling te zullen gaan, want hij ontwaakte slechts uit een hevige koorts om in een toestand van uiterste zwak- heid te vervallen. van mij meester: zoo dicht bij de redding geweest en door een stommiteit alles weer bedorven ! Doch slechts even: ik kon weer vooraan beginnen ! Daar vliegt echter plots mijn gezel overeind - rechtop in 't wagge- lende toestel, staart hij me met verwilderde oogen aan, zwaait met de armen en stoot voorover op me neer..... een gckraak — een plotselinge zwenking - de schroef staat stil en we v »Nou wordt de vertooning toch M te gek !« zei mijn broer, «en dat midden in den nacht! 't Lijkt wel, dat ge wilt gaan vliegen." «Kerel, houd stil van vliegen! Ik ben blij dat ik hier beneden ben." «Ge ziet ze vliegen, geloof ik! wNee, ik heb gevlogen, maar't is de eerste en laatste keer geweest!" advertentiEn. Van af heden TE KOOP bij L. JILESEN te Oeffelt, beste Russische Penny's (groote en kleine) in alle prijzen. Hebt gij noodig: GLADSTROODORSCHMACHINES, KUNSTMESTSTROOIERS, ONDERGRONDSPLOEGEN, BIETENSNIJDERS, ZAAIMACHINES, enz., enz. Wij leveren het beste, vraagt he de gebruikers. Al deze Machines benevens BURGERS RIJWIELEN worden aan cb n c u r r e e r e n- den prijs geleverd dbor P. H. SiWITS te Schagk. Haam- Zadelmalier .n Stoffeerder. Met deze heb ik de eer aan het geachte Publiek van Grave en Omstreken bekend te maken, dat ik mij reeds gevestigd heb als Mr. Haam- Zadelmaker en Stoffeerder. Voorloopig in het huis MAASTRAAT 107, bewoond door mijn vader J. van GALEN. Vertrouwend door mijn degelijk werk en soliede behandeling de gunst van vele waar- dig te worden. Haam en Zadels door mij zelfs gemaakt worden op een maand proef geleverd. HT Reeds Attesten ter inzage. "9^ Johan Van Galen, Maastraat 107, Haam- Zadelmaker en Stoffeerder. Onze Winterreizen. Gadurende de maand Januari gaan onze gezelschapsreizen naar: Italic 1125. Belgie f 18.75 Parijs f 40.- Riviera f 85.- Tunis fl60.- Algiers fl60.- Italie f 85.- Spanje f 160.- Berlijn f 52.75 Londen f 37.50 Duur 10 dagen. 2 „ 5 „ 9 „ 10 „ 10 „ 9 » 10 „ 5 „ 5 Alk reis- en verblijfkosten inbegrepen. Voortreffelijke Hotels. Bekwame leiding. Programma's worden bp aanvrage gratis en franco toegezonden. AMSTERDAMSCH REISBUREAU „DE GLOBE" N.Z, Voorburgwal 345, Telef. 418, Amsterdam. Fijne MaGhinerien Voor industrieol en Huishoudelijk gebruik als: SCHR1JF-, BORDUUR-, KNOOPS- GATEN-, NAAIMACHINES, APARATEN, INSTRUMENTEN, in den uitgebreidsten zin, Repareert als Specialiteit, goedkoop, on der garantie van duurzaamheid. n. V. d. Heuvel, Jr., Technisch Mecanicien, UDEN, Oude Kerk, PSF" Keizerlijk Duitsch, Rijks Ameri- kaansch, zoomede Patenten van vast alle Cultuur Staten. Voor de omgeving per kaart le ontbieden. Fima 1. H. SMITS & Zonen, Beeid- en Steetihouwerij, Cuiji^. SPECIALITEIT IN Grafmonumenten, Zerken, Kruizen, Tombes, enz. - - in alle Marmer- en Steensoorten. - - ALLE Marmer, Hardsteen en Witte Steenwerken, VLOERTEGELS, WANDTEGELS, Parketvloeren, Schoorsteenmantels. Agenten : Voor Grave HERM, VOLLEN- BERG en voor Ravenstein R, J, TEUNISSEN, Ahonneert U op het KATHOLIEKE imuiisiiiGiziiii onder Redactie der beste Ko-th. Letterkundigen. Maandelijks verschijnen 48 pag. groot formaat bver 2 kolommen, prachtige lectuur, als: Romans, Novellen, Historische Verhalen, Poezie, Allerlei, Raadsels, Lo- gogrief, Rebus, enz. enz. voor den zeer lagen prijs van 65 CENT per 3 maanden. Prachtige Goedkoope Lectuur. P. STOKVIS-Waterreus, Uitgever, 's-Bosch. LANDBOUWTBNT. ENKHUIZBN: 18 PRUZEN aan vee gevoederd met MURWE LIJNKOEKE T D van T. DUYYIS Jzn., Koog a|d Zaan, 6 prijzen (3 eerste) Rundvee met melkstaten; 2 prijzen voor verzameling van 12 stuks Rundvee met groptste melkopbrengst. Verkrijgbaar bij de Heeren: P. J. WERTEN, Grave, J. G. SPANJERS, Schaiik, H. MORSCATE, Ravenstein en G. DE VALK, Nederasselt. Schrijfwarenfalinek, Oavo-lnkt, NEEBflT EENS PROEF IMET ONZE l\«ERKEN: btauw-zwart schrijvend |Jn||nHfjjft \M direct zwart en zwart opdrogend. - nUlidfiulu'llllVl, schrijvend - MEECURIUS-COPIEERINKT en U blijft er bij. Te GRAVE verkrijgbaar,bij de Firma GeBR. YERHAAK. ^iQrootsts inrichting yan dien aard in Hederland, Geregeld yoorhanden: Bedden, JVIatrassen, Dekens, IJZEREN LEDIKANTENJENZ. A C. VAN DER MEULEN & ZONEN Pensmarkt B 32 & 33, 's-BOSCH. = Phot album en prgscourant franca. Op zekeren dag evenwel, toen de luitenant terugkeerde van de wandeling, welke hij iederen dag deed om zijn krachten te be- proeven, vond hij den armen gewonde over eind in zijn bed zitten, bezig het adres op een brief te schrijven. - Kijk, het gaat vandaag zeker beter, zeide de luitenant tot den ander wiens wangen licht gekleurd waren dobr een weinig kbbrts. - Ja dat is zoo! Ik heb dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt, om dezen brief te schrijven, dien gij mij beloofd hebt te zullen bezorgen, als gij in Frankrijk zult zijn terug- gekeerd. Maar, voegde hij er zuchtend bij, het is maar een tijdelijke verbetering dat voel ik wel. - Waarom u toch altijd gekweld met die zwartgallige gedachten. Ik heb u beloofd dien brief te bezorgen aan uw vader, en ik zie niet in, welke hinderpalen zich daartegen zouden kunnen verzetten. Moet u dat juist niet wat rustiger stemmen ? - Zeker, luitenant, en ik ben u oneindig dankbaar vbor dezen nieuwen dienst, dien gij wilt vbegen bij die, welke gij mij reeds bewezen hebt. Deze brief, waarin ik mijn treurigen tbestand beschrijf, zal den ongeluk kigen markies de Kennarvor voorbereiden op het verlies van zijn laatsten zoon. Bij het hooren van dezen naam dien de ge wonde voor het eerst uitsprak, kleurde een vluchtig rood het gelaat van zijn metgezel, maar overigens toonde hij geen teeken van verrassing en op een toon van vriendelijk verwijt, hernam hij : Alweer!.... : Dat is ver- keerd van u ! Als ge dat denkbeeld van een naderend einde in uw geest post laat vatten, zult ge zeker uw genezing vertragen. Zonder dat hij de opmerking van den jon- ^ gen man scheen gehobrd te hebben, ging de gewbnde voort : ; - Mijn uren zijn geteld, ik herhaalhetu: en een vreeselijke angst verteert mij het hart. Mijn dbbd zal mijn vader een vreeselijlce slag toebrengen; maar er is een arm onschuldig wezen, dat er misschien nbg meer de nbod- ■ lottige gevolgen van zal ondervinden. Het koude zweet parelde den gewonde op ! het voorhoofd; hij wreef met een zakdoek ; over de oogen en hernam toen eensklaps met ; koortsachtige gejaagdheid : Ik verkeer in een ; vreeselijken toestand ! Ver van mijn familie j ver van mijn vrienden !.... Luister, luitenant; jwij staan niet aan denzelfden kant, wijl gij j een regeering dient, welke ik haat en veracht..., j maar gij zijt een man met een edel hart, dat- igene wat gij reeds voor mij gedaan hebt, is I mij daarvoor een waarborg ! Luitenant, wilt I gij mij een laatsten dienst bewijzcn? opdat j ik in vrede zal kunnen sterven, ' (Wordt vervolgd^